zaterdag 17 december 2022
Zaal Elckerlyc, St-Lambrechts-Herk

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Elckerlyc Live
Wat vorig jaar nog niet lukte door het gekende virus en men noodgedwongen moest uitwijken naar de periode rond Pasen, was er niets dat organisatoren Johny & Jos van Elckerlyc Live nog tegenhield om vanavond voor jullie 3 bands te boeken. Het zaaltje was ondertussen goed vol gelopen

Johnny Cash leeft meer dan ooit. Vandaag opent Christmas Blues Night met Cash Reloaded. Hans ‘den hakke’ Peeters (vocals/gitaar) en Gert Lontie (gitaar) plukken op een magistrale manier aan de snaren. Hans stemtimbre is vergelijkbaar met die van The Man in Black. Cash Reloaded zet u op weg voor een muzikale reis doorheen het leven en werk van Johnny Cash. Ze startten hun set met de gospelsong ‘Personel Jesus’ gevolgd door ‘San Quintin’ en ‘Home of Blues’. Voor de song ‘Like the 309’ gorde John zijn resonator om de schouder om deze slidegewijs te bespelen.

Na een inactieve periode van 4 jaar  hebben Doghouse Sam & His Magnatones de draad terug opgepikt. Dit Belgisch/Nederlands trio brengt aanstekelijke rhythm 'n blues, blues en rootsmuziek met veelal eigen nummers.  Wat dit trio nu echt zo wervelend en fascinerend maakt, is de tomeloze energie en het enthousiasme van Wouter Celis aka Doghouse Sam (vocals, gitaar en harp).  Zijn Magnatones zijn Franky Gomez op drums en Martin Ubaghs op contrabas. Ze openen sterk met ‘Roll Up My Sleeves’ gevolgd door  ‘Lots To Do & Little Time’  beide nummers uit hun debuutalbum ‘Buddha Blue’ dat alweer van 2012 dateert. We noteerden nog Fats Domino’s swingende versie van ‘I’m Ready’ en de original ‘Baby Please Don’t Go’ van Big Joe Williams, waarop het publiek de eerste danspasjes plaatste voor het podium. Op ‘Back In The Rain’, Let’s Get It On’, ‘Something’s Wrong’ en ‘When Fine Aint Good Enough’ begeleidde hij zich op slide. Er was zowaar in de set ook een akoestische setup. Voor de song ‘Buttoned Up’ verzamelde het drietal rond één micro, Wouter op harp, Martin op zijn zwarte basukelele en Franky met ritmisch geklepper op 2 lepels. Wouter vervolgde nog met  een solo op mondharmonica. Tijdens ‘Dog Fever’ uit hun album ‘Going Places’ mocht Franky zich uitleven tijdens een drumsolo. Zo zijn we toe aan het laatste nummer van hun set, een knappe vertolking van John Lee Hooker’s nummer ‘Goin’ Mad’. Het publiek was zeer enthousiast en vroeg om een encore. Bissen deed Wouter in stijl, gezeten  op een stoel met zijn 3 string blikken Kellogg’s gitaar op schoot met ‘Ain’t Got Time’. Doghouse Sam is terug van weggeweest en hoe !!!
​
​Black Cat Biscuit mag deze Christmas Blues Night afsluiten. Ze hebben het wel letterlijk genomen want het was al bijna middernacht toen ze eraan begonnen. Deze vijfkoppige Belgische band hoeft nog nauwelijks voorgesteld te worden,  Niet alleen wonnen zij de Belgian Blues Challenge 2018, maar hierdoor vertegenwoordigde ze onze nationale driekleur op de European Blues Challenge 2019 in de Azoren. Zanger en gitarist Bart ‘Yasser’ Arnauts, Mark ‘Mr.Mighty’ Sepanski op mondharmonica, gitarist Raffe Claes, bassist Patrick ‘Pat Alley’ Indestege en drummer Jeff ‘Junior’ Gijbels gingen van start met het West Coast bezielde ‘I Don’t Know’ en het swingende ‘Haunting Me’ beide songs van hun eerste album ‘That’s How The Cookie Crumbles’ uit 2019. Hitsige bluesharp en considerabele gitaarriffs vormen de stelregel voor het Chicagoblues begeesterde ‘Let The Blues Heal You’, de swingende titeltrack en de denderende Texasblues ‘Mean Is Just An Avergage’ uit hun recentste album ‘The Way It Is’. We noteerden nog ‘Wheels’, ‘Don't Need Your Love No More’, ‘What Goes Around Comes Around’ uit datzelfde album, waarop Yasser zich kon uitleven op zijn slidegitaar van Guttlin makelij. ‘Two Seconds Man’ is dan weer heerlijke West Coast blues, ingekleurd met gevarieerde mondharmonica en rockende gitaarriffs van Raffe. Afsluiten deden de mannen met ‘What I Really Need Is You’ en het voodoo begeesterde ‘Train 66’ met strakke drumpartijen van Jeff, Sepanski’s vette harptunes en Yasser slidegewijs op zijn koekendoos gitaar die hij samen met zijn dochter bouwde. Wouter Celis werd nog op het podium geroepen om mee te spelen. ‘Sons Of A Vampire’ was hiervoor het ideale nummer. Mr.Mighty en Doghouse Sam mochten zich meten op mondharmonica terwijl Patrick zijn kunsten op washboard kon tonen. Als apotheose was er nog een memorabele drumsolo waarop Marc Gijbels zijn zoon Jeff een handje toestak en beiden de drumvellen tergden. Een ‘vader/zoon’ moment dat het publiek zeer waardeerde.
​
Zo kwam een einde aan een fantastische bluesavond met dank aan de organisatie. We kijken al uit naar de volgende editie.