|
|
|
8 april 2022 CC Palethe, Pelt Report: Lambert Smits Foto's: Stefan Meekers © Met dank aan: CC Palethe & Tom Coppers |
|
Met ‘Cooking With Knopfler’ brengen frontmannen Bart Buls en David Piedfort, beiden op gitaar en zang een tribute aan het werk van Mark Knopfler. Beide heren hebben hun muzikale sporen meer dan genoeg verdiend in diverse bands. Wat hen bindt, is dat David en Bart al jarenlang deel uitmaken van de Guy Swinnen Band. David en Bart behoren zonder meer tot de top van de Belgische muziekscene. Logisch ook dat hun begeleiders dezelfde eigenschappen moesten hebben. Die vonden ze in toetsenist Steven Jacobs, drummer Steven Dielkens en bassist Geert Schuurmans, die tijdelijk Thomas Fiorini verving. Regelmatig speelden Bart en David tijdens optredens een nummer van Knopfler. Tijdens een show met Guy Swinnen en Ben Crabbé, beslisten ze dan ook om een avondvullend programma rond Knopfler op poten te zetten. Het duo grasduinde in het rijke oeuvre van Dire Straits alsook in de solo-opnames van de gitarist, zanger en componist en selecteerde de voor hen belangrijke songs. Al vlug bleek dat ze maar liefst 6 uren konden vullen. Een tweede selectie drong zich op, om uiteindelijk de 6 uren te halveren. Gedurende 3 uren strooide de band dan ook Knopflers liedjes gul uit over het Peltse publiek. Nu eens in een schitterende originele versie, een andere keer met een iets meer gekleurde interpretatie. Knopflers nummers baden in de meest diverse klankkleuren. Omdat David de voor elk nummer typische sound wou behouden, waren de gitaarwissels dan ook niet op één hand te tellen. Afgeteld werd er met ‘Darling Pretty’ een nummer uit Marks soloalbum ‘Golden Heart’. Bart en David kozen niet enkel voor de bekendste nummers. Een aantal zaten wel in de set, maar ook de minder bekende songs kwamen uitvoerig aan bod. In de eerste set noteerden wij naast ‘Sailing To Philadelphia’, ‘Heavy Fuel’ en ‘Why Worry’ ook het alom gekende ‘Romeo & Juliet’. Dat werd ingeleid door een formidabele intro op piano, waarna David schitterde op zijn al even schitterende National steelgitaar. Een andere earcatcher was zeker ‘Song For Sonny Liston’, waarbij Geert een fraai stukje vakmanschap etaleerde op de elektrische staande bas. Davids gitaarsolo was dan weer voor Bart de aanleiding om hem uit te dagen op een fictief bokspartijtje.
|
Met de tweede set was het onmiddellijk prijs met ‘Sultans Of Swing’ en ‘Calling Elvis’. Humor was ook niet ver weg toen David en Bart de ‘Knopfler look’ eventjes imiteerde door een hoofdband te dragen. Gelukkig werd die even snel verwijderd als dat die werd opgezet en kreeg de muziek weer de bovenhand. Hét emotionele moment kwam er met ‘When You Leave’ uit Marks album ‘Down The Road Wherever’. Die plaat kwam uit toen David afscheid moest nemen van zijn gitaarkompaan Willy Willy. In Davids auto stond ‘When You Leave’ op endless repeat, toen hij na de MIA’s tevens het laatste optreden van Willy Willy, naar huis reed. Het kreeg dan ook een speciale betekenis als de soundtrack bij een aangrijpende gebeurtenis. Vanzelfsprekend werd het nummer speciaal opgedragen aan de betreurde Scabs gitarist. Met ‘So Far Away’ en ‘Tunnel Of Love’ dreef de set langzaam naar het einde toe.
Een einde dat onmogelijk een einde kon zijn zonder bisnummers. Een staande ovatie was hier wel op zijn plaats wat resulteerde in ‘Money For Nothing’, waarna met ‘Wherever I Go’ het doek definitief viel. Als er artiesten zijn die zowel talent als instrumentenbeheersing hebben om de nummers van Mark Knopfler live op een indrukwekkende manier neer te zetten, dan kan je onmogelijk rond David Piedfort en Bart Buls heen. David is een fenomenaal gitarist die moeiteloos alle muzikale genres op de zes snaren feilloos presenteert. Voor het vocale werk, alhoewel die ook op akoestische en elektrische gitaren meer dan zijn mannetje kan staan, kan hij bogen op Barts kwaliteiten. Dat de zo goed als uitverkochte zaal met een tevreden gevoel de nacht werd ingestuurd, behoeft dan ook geen verdere uitleg. |