woensdag 9 april 2025
Het Capitole, Gent​

Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

Met dank aan: ​FKP Scorpio en alle medewerkers van het Gentse Capitole
In een volgepakt Capitole, de Gentse theater- en evenementenzaal, omarmt Danny Vera zijn fans met de nieuwe langspeler ‘DNA!’. Hij nam ons onvoorwaardelijk mee op een rollercoaster van songs die hun wortels hebben in de Amerikaanse rootsmuziek. De bakermat van zijn sound. Naast zijn vaste bandleden is de bühne gevuld met strijkers, blazers en twee achtergrondzangeressen! En Danny Vera, die blijft gewoonweg zichzelf. Strak in het pak, rock-‘n-roll die door zijn aderen blijft stromen, de liefde voor blues, country en rootmuziek, dit alles zit gewoonweg in zijn ‘DNA’. Hij met zijn Zeeuwse nuchterheid, die met zijn doorbraak hit ‘Roller Coaster’ in 2019 de nodige herkenning kreeg. Hij die ‘Bohemian Rhapsody’, de wereldhit van Queen van die eerste plaats stootte in 2020 in de Nederlandse Top 2000. Hij die de Nederlandse hoop is in bange dagen van Americana, rock-‘n-roll en Nederblues. Nuchter, charismatisch én benaderbaar…ook dat is Danny Vera.
 
Een Theatertournee is net iets anders opgebouwd dan een zaalconcert. De showcase werd geconstrueerd in twee volwaardige sets, net gesplitst met elk tien songs. Nummers zo authentiek, puur en vintage. Zijn showcase is ook hier gestoeid op die Nashville begeesterde performance en omvat het hele assortiment van rock-’n-roll, country, western swing en Rhythm and Blues.
 
Danny Vera opent in stijl met het akoestisch begeesterde ‘Shadow Light’, om te vervolgen met het rockabilly extatische ‘Livin’ Proof’ en die country verrukte titeltrack ‘DNA’. Na deze triptiek van nieuwe songs knalde ‘No What-Ifs’, een nummer dat oorspronkelijk een duet is met Dani Klein. Dani zingt haar strofe in het frans, dus heb ik dit vertaald naar het Engels, maar het klinkt als wat, dus zit er niet mee…zegt Dan. En hij is meteen ook op dreef, vertelt honderduit jokes en speelt graag in op wat gezegd en gebeurd in de zaal. Nog even aan mijn lippen likken, zegt hij laconiek. Want ook in het volgende nummer moet ik fluiten. Mijn vrouw heeft trouwens graag een harde fluit.  Hilariteit alom, en dat zou vanavond niet voor het laatst zijn. 
Met de country ballade ‘Another Goodbye’ werd een eerste cesuur geaccordeerd en ging het naadloos naar de hitsingle ‘Tuesday’, met die fantastische blazerssectie, een track uit de release ‘The New Now’. Het akoestische ‘Hold On To Let Go’ begon met een valse noot want zijn gitaar bleek naar de kloten. Een nummer die ooit verscheen op zijn EP ‘The New Black and White P’. Het bluesy ‘Switchblade’ was een ingenieuze song die divergeerde met de pianorocker ‘Beggin’ for Trouble’, een nummers waarin de heupspieren overuren draaiden en de hemelse ballade ‘Pressure Makes Diamonds’, met een al even schitterende saxofoon outro.
 
Set twee opende verrassend met ‘Zijn Het Je Ogen’, een klassieker van Koos Alberts, eigenlijk atypisch Danny Vera, maar opgedragen aan zijn dochtertje. Hij schoudert ook zijn akoestische gitaar voor mooi gecomponeerde songs als ‘Like It Always Was’. Vera heeft  niets met Kerstmis, maar ging uiteindelijk toch overstag om het liedje te gebruiken voor een kerstcommercial. Nummers als ‘Sorrow’s Leavin’ Town’ hadden dan weer die bigband crooners feeling, en ‘You Stand Beside Me’ deed ons onverwijld terugdenken aan Jools Holland. Het diffuse “burn, burn, burn, ‘Mr. Firefly’ in the dark, dark night while the sky cries” , de Elvis Presley’ SUN- rocker ‘Sugah Rush’ en het rockabilly geënthousiasmeerde ‘Honey South’ was een volgende moment suprême. En toen kwam zijn grote doorbraak-hit ‘Roller Coaster’ als een evergreen uit de woofer geknald. Een nummer over een magnolia die zijn vader in de tuin planten voor de verjaardag van zijn moeder, zodat die ieder jaar zou bloemen op negen april, ma’s verjaardag. De uitgesponnen finale begon met de rock-‘n-rollsong ‘L.O.V.E.’, met zijn Duane Eddy’s twany gitaartunes en gitarist Maarten Ouweneel in de spotlights én de Afro-Amerikaanse rhythm and blues-vibe van ‘When The Light Shines’. Dit alles influenceert wel heel makkelijk de diversiteit in zijn performen. Danny Vera ontvouwde ook in Gent de simplistische subtiliteit van rock-‘n-roll…!!