20 APRIL 2019
DE BURCHT, AALST
​

Report: patrick van de wiele
pHOTOS: PATRICK VAN DE WIELE

Met dank aan: DBC Duopaint Osiris

Afgelopen paaszaterdag was de damesbasketballtempel De Burcht in Aalst het toneel van een rockende muziekavond. De old school rhythm & blues band John’s Sons stond er namelijk geprogrammeerd met frontman John Woolley, geflankeerd door vocalisten Karel Meganck en Rita Roelandt. Alle drie waren ze kandidaten geweest in het VTM-programma ‘The Voice Senior’, waarbij Karel en Rita zelfs tot in de finale wisten door te dringen.
De band bestond uit John Woolley (leadzang & gitaar), Herman Kiekens (zang & gitaar), Jeff Cardoen (keyboards & Hammond), Luc Van Lierde (bas) en Raf Putteman (drums). Rond 21 uur werd er de beuk ingezet met een stomend uptempo blues nummer ​, waarna een cover van Stevie Wonder’s ‘Signed, Sealed, Delivered, I’m Yours’ te horen was. Toen kwam ‘Shaky Ground’ aan de beurt, gevolgd door Aretha Franklin’s ‘Chain of Fools’. Na nog twee blues tracks, zette de band de zaal op zijn kop met eens stomende versie van Ike & Tina Turner’s ‘Nutbush City Limits’. Op vraag van John kwamen steeds meer dames op de dansvloer, waarna de ballade ‘While My Guitar Gently Weeps’ van wijlen George Harrison aangekondigd werd. En er volgde “een halve dans”, want James Brown’s ‘It’s a Man’s, Man’s, Man’s World’ volgde erop.
Karel Meganck kwam op het podium en bespeelde zijn mondharmonica, weerom op een uptempo blues, terwijl hij ook meezong. En Tina Turner’s ‘Steamy Windows’ was de volgende in het rijtje, in een zweterige sfeer. Vervolgens gingen we noordelijker met ‘Sweet Home Chicago’, en sloten we dit deel af met ‘Walkin’ the Dog’ van soullegende Rufus Thomas uit de Stax stal.
De band zorgde daarna voor een intermezzo met 2 tracks, waaronder ‘Looking Good’.

Daarna was Rita Roelandt aan de beurt, en ze zette in met haar “signature song” ‘At Last’ uit ‘The Voice Senior’ van Etta James. Ondertussen stond de dansvloer vol met koppeltjes.  Soulklassieker ‘Stand By Me’ werd de volgende in het rijtje, en met een cover van Thema Houston’s ‘Don’t Leave Me This Way’ sloot ze af.
Opnieuw nam de band over met een reeks covers van Wild Cherry’s ‘Play that Funky Music’, Tina Turner’s ‘River Deep, Mountain High’, Robert Palmer’s ‘Addicted to Love’, Ray Charles’ ‘Unchain My Heart’, en sloot af met ‘Bad Case of Loving You’.
We gingen toen richting finale, met de drie vocalisten op het podium, die samen ‘Some Kind of Wonderful’ brachten, gevolgd door Tina Turner’s ‘Proud Mary’ en Kiki Dee’s ‘I’ve Got the Music in Me’. Het publiek was ondertussen zo opgewonden geraakt, dat er om een bisnummer gevraagd werd, en dat kwam er ook met opnieuw ‘Proud Mary, waarbij bijna iedereen op de dansvloer stond te shaken met zijn “money maker”. Hierbij was ook Rita’s dochter Jessy (van The Mackenzie) komen bijspringen, zodat maar liefst 4 zangers op scène stonden.
Het was een toffe avond geworden, het eerste muzikale evenement van DBC Duopaint Osiris Aalst, dat beslist voor herhaling vatbaar is. Een bewijs dat de old school nog niet dood is!