donderdag 12 december 2024​
MUZE-café, Heusden Zolder

Report: Lambert Smits
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Move2Blues
Wij keken reeds lang uit naar deze avond en zoals bleek velen met ons. Ruim anderhalf uur voordat de eerste noten door de speakers klonken, zat het Muze café reeds bomvol.
Omstreeks 20.30 u mochten Ale & Alley het publiek opwarmen. Dit akoestisch duo dat zich bedient van akoestische gitaar, staande bas, mandoline, 5 string banjo, mondharmonica en basdrum, gidste ons gedurende 10 nummers door de blues- en rootsmuziek. Wij noteerden o.a. ‘Something In The Water’ van Pokey LaFarge en Rory Gallaghers mandolinesong ‘Going To My Hometown’. Om de overgang naar de hoofdact vlot te laten verlopen, eindigde het duo met ‘Knock Knock’, titeltrack uit het in 2014 uitgebracht album van Doghouse Sam & His Magnatones.

Een korte podiumswitch en Doghouse Sam, bassist Martin Ubaghs en drummer Franky Gomez konden eraan beginnen. Doghouse Sam is een tijdje van het toneel verdwenen, wat maakte dat er reikhalzend uitgekeken werd naar ‘Gone Too Long’, zijn nieuw album. En inderdaad Doghouse Sam & His Magnatones ‘were gone too long’. Een optreden van dit trio staat steeds nog steeds garant voor een adembenemend spektakel. Doghouse Sam heeft nooit een ‘off day’ en schakelt nooit over op ‘automatische piloot’. De tomeloze energie en het enorme speelplezier dat Sam en zijn kompanen steeds weer de zaal in slingeren, is fenomenaal. Deze energie weerkaatst terug naar het podium, waardoor het trio indrukwekkende prestaties levert. Martin die indrukwekkend tekeer gaat op zijn staande bas, Franky die met een minutenlange drumsolo tot het uiterste gaat en Doghouse Sam die met zijn creatieve en rauwe slidepartijen zijn instrument alle hoeken van het Muze café bezoekt. Je mag stellen dat Doghouse Sam & His Magnatones terug zijn van nooit weggeweest.
​
Met de aanstekelijke riff van de titeltrack en tevens opener op het album, steekt Sam van wal. Vanaf dan gaat het razendsnel en pijlsnel de hoogte in. Afwisselend worden de nieuwe nummers gekoppeld aan songs uit eerder opgenomen albums. Van het nieuwe album passeerden, naast de titeltrack, ‘The Other Side’, ‘Good Lookin’ Woman’, ‘Nobody Else Around’, ‘Low Down Dog’ en het door het publiek meegezongen ‘I’ll Take It’. In de vijftiger jaren was het bijna vanzelfsprekend dat artiesten in de rhythm & blues een nieuwe dans presenteerden. Ook Doghouse Sam lanceert met ‘The Booga Hoogaa’ er eentje op dit album, al zijn de ‘right moves’ hiervoor nog ‘under construction’. 
Een hoogtepunt in ieder optreden van het trio is het ‘one mike moment’. Rond 1 microfoon, met Doghouse op de mondharmonica, Martin aan de ukelele en Franky op lepels, weten de heren steeds het publiek te plezieren. Een leuke anekdote, waarvan het gevolg gelukkig het album gehaald heeft, is de volgende….! ‘Gone Too Long’ werd volledig opgenomen ten huize Doghouse Sam, dicht bij een vliegveld voor sportvliegtuigen gelegen. Nu wil toch dat net tijdens de opnames van ‘Shakey Situation’ een sportvliegtuig komt aangevlogen. Inspelend op de situatie, stopt de band het nummer, laat het vliegtuig overvliegen en vervolgt gewoon de song. Schitterend, al moest Sam in het Muze café zelf voor het overvliegend geluid zorgen. De mondharmonica was Doghouse’s eerste instrument. Zijn talent op de smoelschuiver etaleerde hij op het instrumentale ‘Stompin’’, nummer dat ook op het nieuwe album te vinden is.

Een optreden zonder de driesnarige ‘Kellogg’s’’ gitaar is niet denkbaar en dat vond ook het publiek. Tijdens het laatste bisnummer ‘Goin’ Mad’ vlijde Sam zich in de aanwezige sofa en martelde de besnaarde cornflakesdoos dat het een lieve lust was. Van een apotheose gesproken!

Ook een gebrek aan humor valt er bij Doghouse niet te bespeuren. Een stel Nederlandse ‘diehard’ fans hadden toeters meegenomen. Sam zag er het plezier van in en integreerde ze lachend in zijn optreden.
Doghouse Sam & His Magnatones zijn niet enkel binnen de landsgrenzen een unicum in de blues- en rootswereld, maar zelfs ver buiten ons kleine landje. Al te vaak gaan we ons heil zoeken in Amerikaanse of Engelse bands, terwijl het talent voor onze neus voor het oprapen ligt.
​
Een gig van Doghouse Sam & His Magnatones kan je in één woord samenvatten …..VUURWERK!
Een uitgebreide review van het album ‘Gone Too Long’ kan je binnenkort op deze site lezen.