17 MAART 2019
CULTUURCENTRUM, LEOPOLDSBURG

REPORT: MARINO SERDONS
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: CC LEOPOLDSBURG
Tijd om te feesten bij het zalige duo Eriksson Delcroix. Hoe kan dat beter dan wat voodoo en carnaval te mixen in New Orleans-style.  Sfeerzetting ging vlot met een resem krekels die door de boxen sjirpten.  Een gespannen (of vermoeide?)  Bjorn doch enthousiaste Nathalie betraden het podium voor opener ‘Louisiana Hot’ en een swampy ‘Le Bayou de Mille Miséres’.  De hele avond zou refereren naar de carnavaltraditie dat de Fransen eeuwen geleden introduceerden in muziekstad New Orleans.  Gekende songs uit vorige albums passeerden de revue.  Het duet ‘Riverside Hotel’ klonk heel sixties met een mooie afwisseling in hoge en lage stemmen.  Nog meer sfeer met het opzwepende ritme van ‘Elize, Ursule,…’.  Altijd afgevraagd waar die song over gaat, doch o zo zwoel en opzwepend door het crescendo ritme.  Lekker warm gespeeld, tijd voor het echte carnaval.  En hier kreeg vader Karl Eriksson (zeer loyaal) een glansrol toebedeeld.  Grappige intermezzo’s terwijl gitaristen Bjorn en Elko Bijweert vettige solo’s speelden in ‘flat Earth Blues’. Karl beleefde zijn moment supréme verschillende malen: op een Franse accordeon  in de cajun song ‘Pinegrove Blues’, met buishoed, uilenbril en handschoenen met witte vingertoppen in zijn lijflied ‘Le Danse de Mardi Gras’.  Zo burlesque zou Vette Dinsdag ook bij ons moeten zijn.  
Hartverwarmend ook de volwaardige rol die Nathalie kreeg tijdens het hele concert.  Het was ooit anders voor de Laïs-zangeres. Onder andere  In de cajun song ‘Pinegrove Blues’, countryrock ‘Mental Revenge’ en het a-typische ‘Snap Off The Pearl Snap’, maakte ze haar onvervangbaar.  Enkele lange onderbrekingen, al dan niet opgevuld met wat duiding of artificiële krekels, veroorzaakten wat verzakkingen in de spanningsboog.  De gedrevenheid en het spelplezier dropen nochtans (soms letterlijk) van hun gelaat.
Om de party af te sluiten reformeerde de band en trok als een zuiderse streetband door de zaal op de tonen van ‘My Babe’.  Het lome publiek stomverbaasd, onwennig zelfs, doch uiterst tevreden. Op het podium glunderden zeven gelukkige topmuzikanten! Terecht!
 ​