14 oktober 2017
Kerelsplein, Roeselare

Report: peter smet
​fOTOS: peter smet ©


Met dank aan : Evil Or Die Fest
Mike de Coene (Hardlife Promotion)

Een mooie zaterdag met nazomerse temperaturen, een ideale dag voor een metalfestival. Evil Or Die Fest 2017 in Roeselare had ook dit jaar weer een interessante affiche met ook nu weer extra aandacht voor onze vaderlandse bands, want die zijn er zeker genoeg. Een leuke festivalground met een aantal eetstandjes, deftige toiletten en een grote hal waar alles stond te gebeuren. Na het onthaal door Mike de Coene van Hardlife Promotions, de persverantwoordelijke van dit festival, begaf ik mezelf richting fotopit want de eerste band stond al te trappelen van ongeduld.
Openers van de dag waren de Bruggelingen van Nil Miserans, een atmosferische black metal band. Black -en death metal, het is altijd wat afwachten of ik het goed vind. Nil Miserans kan me echter wel bekoren, de duistere sfeer en atmosferische klanken doen me wel wat. De zware grunts van zanger Pieter Vanderschaeghe passen perfect in dit plaatje aangedreven door de muzikale kwaliteiten van de andere bandleden Nicolas Christiaens (Drums), Bjorn Vandewalle (Bass), Timothy Degryse (Guitar/Backing vocals) en Lazar Zec (Guitar).
De volgende band op de affiche was meer spek voor mijne bek zoals ze zeggen. Lekker dreunende en beukende hardcore en overgoten met een blackended death metal sausje. Toen ik dat las wist ik niet goed wat te verwachtten maar vooral de hardcore kwam bij Deconsecrate toch duidelijk naar boven. Heerlijk beukend geweld en in m'n enthousiasme best moeilijk om de camera stil te houden.
Mr. Myst was na al dit geweld met hun lekkere heavy metal/rock 'n' roll een beetje de vreemde eend in de bijt maar dat deerde hen duidelijk niet. Met een geweldige performance en dito enthousiasme pakten ze ondergetekende en de rest van de zaal volledig in. Met een drumstel versierd met vrouwenlingerie, confetti en ballonen zetten ze hier een knalprestatie neer. En dat waren niet enkel de ballonnen die knalden. Deze Belgische Steel Panther mocht van mij best wel wat hoger op de affiche, ik heb hier enorm van genoten en was niet de enige.
Terug naar de brutale death metal dan met Fractured Insanity die ik vorig jaar voor de eerste maal zag op het Lierse Rocktoberfest. Ik en death metal zoals ik eerder al aangaf, geen ideale combo. Hoewel ik best een aantal elementen kan appreciëren zijn er minstens evenveel elementen die me soms met afschuw bevangen. Dat ligt zeker niet aan deze band maar puur aan het genre. Voor de liefhebbers van pure death metal zal deze Fractured Insanity geweldig klinken, ik voel het echter niet.
Mijn persoonlijke headliner van de avond was zonder twijfel Fields Of Troy, een band die al langer op mijn lijstje van te bekijken bands stond maar het was er tot nu nog niet van gekomen. Ik snap de vergelijking met Mastodon best wel want dit is een ongelofelijk vette band. Na een aantal bezettingsveranderingen staat de band nu stevig in z'n schoenen en slaagde de nieuwe drummer (wiens naam me even ontsnapt) met verve in zijn doop. 

Tweede gitarist en backing vocalist Sven Herssens ontbrak ook deze avond want hij stond op het moment vader te worden, alvast bij deze proficiat. Louis Soenens bewees ook deze avond weer over wat een geweldige stembanden hij beschikt, de zweverige cleans afgelost met knallende screams – I like it ! Nummer als ‘Chapel Of Hate’, ‘Static Flow’ en ‘Cold Eyes’ knalden live en het publiek zag dat het goed was. Verder stonden ook nog ‘Sting’, ‘402’, ‘Copper Shores’, ‘Dethroned’ op de setlist. Het wordt hoogtijd dat ik wat merch van deze band aanschaf.
Reject The Sickness lag qua genre nog het beste in mijn muzikale voorkeur. Metalcore maar met een vette knipoog naar melodic death metal á la At The Gates en In Flames. Met hun full-album ‘Chains Of Solitude’ beschikken deze mannen over sterke songs om de zaal plat te spelen. Uit dit album knallen titeltrack ‘Chains Of Solitude’, ‘Psychopath’, ‘Hopeless’, ‘Heaven Turns Black’, ‘My Agony’ en ‘Seedless’ door de speakers. Ik zag en hoorde dat het goed was.
De eerste band die vanavond z'n twintig jarig bestaan vierde was het Belgische Thurisaz. Ik kende de band enkel van naam en wist totaal niet wat voor muziek ze brachtten. Ik was dan ook aangenaam verrast met wat ze hier lieten horen. Ook al zitten er elementen in van death -en blackmetal in. Vooral de melodische en atmosferische feel in de nummers alsook de doom metal konden me wel degelijk bekoren. De passages op Graspop bewijzen dat dit een geweldige band is en ook op een kleiner festival zetten ze het publiek volledig naar hun hand.
Tijd voor één van de grootste, of misschien wel de grootste, Belgische heavy-metal bands. Ostrogoth dendert al sinds 1980 over de metal snelweg met hun knallende NWOBHM. Dat ze ongelofelijk populair zijn in eigen land wordt hier overduidelijk. Vanaf de eerste noot tot de laatste wordt de band door het aanwezige publiek op handen gedragen. Dit enthousiasme drijft de band ook naar een geweldige performance deze avond. Wat wil een metalliefhebber dan nog meer ? Juist een nog vettere headliner.
En die headliner viert ook z'n twintig jarige bestaan. Primal Fear zeker niet de minste in de metalscene met hun elf uitgebrachte albums waarvan het in 2016 verschenen ‘Rulebreaker’ hun meest recente. Wat een enthousiasme straalt deze band vandaag uit op het podium. Allemaal stralende en lachende gezichten bij de muzikanten die enorm genoten op deze anniversary show. En net als bij Ostrogoth straaldde dit enthousiasme ook af naar het publiek. Primal Fear liet vandaag zien waarom ze tot de top van de heavy metal scene behoren. Zelfs na twintig jaar knalt deze band nog steeds, en kunnen ze zelfs de jongste aanwezigen meesleuren in hun metal beleving. Een fenomenale afsluiter van een geweldige avond.
Evil Or Die Fest was een geweldig, gezellig en perfect georganiseerd festival. Ongetwijfeld tot volgend jaar.