|
vrijdag 8 maart 2024 CC Muze, Heusden Zolder Report: Marino Serdons Foto's: Stefan Meekers © Met dank aan: CC Muze |
Vrouwendag in CC Muze te Zolder pakte uit met een uitgelezen selectie van 6 jonge muzikantes/bands die, ieder volgens hun creativiteit, de vrouw in de spotlights plaatste.
Een gewaagde mix van singer-songwriters en elektronische bands: aanstormend Limburgs talent waar elke vrouw (en man) instant gelukkig van werd. Opener van de avond was de geëngageerde verschijning Amaea. Gitariste, zangeres én afgestudeerd aan de PXL bracht een aantal zeer intieme songs. Haar song ‘Bubble Trouble’ hinkte bewust emotioneel op twee benen ingetogen én agressief. Met ‘No’, een introspectieve song over grensoverschrijdend gedrag, beklijfde dankzij de experimenteel gecomponeerde soundscapes. Een korte set die rust en vertraging bracht, en Amaea’s vrouwelijkheid bekrachtigde. En toen moest het publiek zich verplaatsen van de balzaal naar het café voor Evawicht, alias Eva Put. Op blote voeten betrad ze het podium en sloeg het publiek met verstomming. Strakke elektronische beat, een ter plaatse opgenomen loop en sample, Nederlandstalige parlando en zangrefrein “Het is precies goed zo, wat het is”. Het was zelfs meer dan goed, het was fenomenaal sterk. Stuk voor stuk juweeltjes van kleinkunst songs of slam poetry op muziek. Mooi afgewerkte liedjes, met een prachtige stem gezongen én vooral zeer geloofwaardig. Thema’s zoals een liedje over vrouwen die het durven af te trappen (‘In de schaduw van haar licht’) of over de existentiële vraag “…Wie zou je willen wezen…” lagen best voor de hand. Echter wat bezielt zo’n talentvolle dame om nu reeds een song te maken over de schimmelinfecties van mannen bij het ouder worden? Schitterende tekst. Haar hele optreden blaakte Evawicht van zelfvertrouwen met aangrijpende én leuke songs, steeds met content tot nadenken. Een hoogtepunt dacht iedereen tot we in de Zwarte Zaal verrast werden door My Olympus. Niemand wist waaraan zich te verwachten. Op het podium een groot aantal instrumenten van gitaar over keyboard tot synths én een uitgebreid drumstel. Tom Michielsen, artistiek en zakelijk directeur van CC Muze, had de eer op My Olympus aan te kondigen, en opende een muziekdoosje. De eenvoudige kinderlijke klanken schiepen een sfeer die voor de rest van de performance niet meer verdween. En toen verschenen de twee muzikanten, Sara Gilis uit de streek en Jeff Herr uit Luxemburg. Het werd al snel duidelijk dat beiden perfect op elkaar waren ingespeeld. Jeff streelde zijn trommels en cymbalen gentle én kordaat, terwijl Sara van instrument wisselde zoals een volleerde multi-instrumentalist. Hun set dateert al van vorig jaar en zal ook dit jaar op internationale podia te horen én zien zijn. Sara liet haar inspireren door de Griekse mythologie en componeerde op godinnen zoals Aphrodite (schoonheid, misleiding), Artemis (pijl en boog, bos) en natuurlijk ook de onbekende Hestia (samenzijn) en de uit haar as verrijzende Feniks. Voor latinisten een mooie herinnering, voor de modernisten onder ons een leerrijke toelichting. Waar het echter om draaide waren de knap gespeelde instrumentale nummers gebaseerd op die vrouwelijke eigenschappen. Sara Gilis babbelde het geheel aan elkaar en maakte van My Olympus een cinematic, tot de verbeelding sprekend geheel. Onmogelijk zonder de prestatie van Jeff Herr die zich kon uitleven in creatief slagwerk waar menig jazz drummer alleen kan van dromen. |
Het vierde concert van die avond moest al van uitzonderlijk niveau zijn om My Olympus te evenaren. Nochtans kon de Limburgse band Westhinder, met zangeres Stien Carlier, na enige tijd een vast publiek winnen. Soft en sensueel zong ze haar teksten, muzikaal aangevuld met een jazzy of psych element op gitaar en electronics. Elektronische popsongs die enigszins buitende lijntjes kleurden met niet-vloeiende (jawel) overgangen. Was de geluidsterkte wat aan de hoge kant voor sommigen, het werd een gesmaakte set waar duidelijk nog groei in zit.
Terug in het café van CC Muze stond alles klaar voor de Alkense singer-songwriter Emmy D’Arc. Vorig jaar stond ze nog op Pukkelpop, dus een niet te onderschatten jong talent. Met jeansbroek en geruit hemdje verscheen Emmy op het podium met alleen een akoestische gitaar. Wat zij liet horen tartte elke verbeelding: dit had evengoed Sinead O’Connor kunnen zijn. Dezelfde zangstijl maar nog krachtiger en energieker. Vuur en vlam in elke vezel van haar lijf. Elke song was doorleefd en sneed door merg en been. In accentloos Engels nota bene, wat niet vanzelfsprekend is. Het publiek was enthousiast (en wij ook) vanaf de eerste maten. Een dame met pit met eigen songs die haar “Let The Angels Fall Down” bracht met veel emotie en knappe zangtechniek. Als bisnummer mochten we nog allemaal meezingen met Janis Joplin’s Mercedes Benz. Als laatste was de elektronische popband Lani geprogrammeerd. De band staat onder leiding van zangeres Lani Pelligrini, het aantrekkelijke uithangbord met 3 Gentenaren op toetsen, synths en slagwerk. Zware basklanken deden de balzaal én onze buik trillen met elektronische popsongs. Eigenzinnige composities met variaties en samples die het dansbare gehalte niet altijd bevorderden. De band zocht op dit late uur aansluiting met een uitdunnend publiek, wat niet goed lukte in de te grote balzaal. Toch verdiende de groep alle lof voor de verrassende wendigen en knappe grooves die ze tevoorschijn toverden. ‘Big Boys’ was één van de betere songs met een zware intro, een meerlagig midden, en vol naar het einde. Een abrupt einde (aan elke song) blijft voor deze baby boomer echter wennen. Ondertussen was in het Muzecafé het vrouwelijke dj duo Paradoxa bezig aan een set voor de laatste dansers aan de toog. Tot besluit kunnen we alleen maar zeggen dat er onnoemelijk veel vrouwelijk talent schuilt (of zich verschuilt) in onze kontreien. Hen een podium bieden is een must. Wat van Femina Eterna – Eeuwig Vrouwelijk – een gezellige en geslaagde avond maakte. Voor herhaling vatbaar. Met dank aan CC Muze Heusden-Zolder, directeur Tom Michielsen en alle vrouwelijke medewerkers. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024