14 NoVEMBER 2017
DE ROMA, BORGERHOUT

Report: PHILIP VERHAEGE
​fOTOS: PHILIP VERHAEGE ©


Met dank aan DE ROMA

SUPPORT ACT: RED ZEBRA

​Zaal De Roma is een van de culturele ‘hotspots’ in en rond Antwerpen. In 2003 opende de oude cinema Roma opnieuw zijn deuren als cultuurtempel, en dit na meer dan twintig jaar leegstand. Deze zomer vernieuwde de vzw de volledige geluidsinstallatie, wat uiteraard een hele verbetering is wat betreft de akoestiek en de sound. Maar wat een mooi complex is De Roma. De grandeur straalt er gewoon vanaf. Het s-gebogen balkon en zijn innemende grote ronde sfeerverlichting ademen gewoon de sfeer van weleer uit. Impressionant en imponerend is hier wel het minste wat gezegd kan worden.
 
Met Fisher-Z en support-act Red Zebra had de organisatie twee kleppers van formaat weten te strikken. Wie geen ticket in voorverkoop had bemachtigt voor de show was eraan voor de moeite. Het bordje uitverkocht bengelde al enkele weken voor de ingangsdeur!
Maar wie had er enkele jaren geleden een stuiver op durven verwedden dat ze ooit Red Zebra in originele bezetting nog eens live zouden aanschouwen. Ik alvast niet. Met enige vertraging –zoals destijds wel vaker in onze muziekscéne- belande ook de punkscéne in ons klein Belgenland. Vier jonge gasten uit de buurt van Brugge waren zo onder de indruk van die opwindende sound dat ze prompt de band The Bungalows oprichten. Amper een jaar later was er een onbesuisde naamwisseling naar Red Zebra (met een vette knipoog naar de Rode Brigades), en speelden ze zowaar het voorprogramma van een al even jonge band The Cure. Het begin van iets moois…
 
In 1980 behaalden ze de finale van Humo’s Rock Rally was de mini-lp ‘Bastogne’ een mijlpaal in de Belgische muziekscéne. Drie jaar later was er dan het succesvolle album ‘Maquis’ en stond de band in het voorprogramma van The Undertones, The Sound, Simple Minds, Killing Joke en The Sisters Of Mercy. Vanavond doen ze dat dus voor de Britse superband Fischer-Z.
Eind 2010 splitte de band en ging Peter Slabbynck verder met het project EX-RZ. Zo’n zes jaar later hebben de bandleden zich gelukkig verzoend en kunnen ze weer door eenzelfde muzikale deur. Oprichters uit de beginperiode zijn zanger Peter Slabbynck, gitarist Peter Maertens en drummer Johan Isselée en het trio vinden hun ideale soulmate in bassist Sam Claeys. Het concert werd zoals verwacht een ‘Best of Red Zebra’. Alle hitsingles passeerden hier haast de revue. En dat zijn er nogal wat. Red Zebra stoffeerde ons geheugen met songs die we eigenlijk (same on us!) al een tijdje vergeten waren. Is het jeugdsentiment of nostalgie ? Wel, wat ons betreft beiden… Maar Red Zebra klinkt fris en is een goed geoliede machine.
 
Red Zebra opent met een sterke instrumentale opwarmer. Peter Slabbynck komt erbij voor het aanporrende ‘Kill Me Before I Kill Again’ en komt op kruissnelheid met het al even fantastische
‘Innocent People’ en ‘TV Activity’. De hyper kinetisch toelijkende danspassen van Peter zetten aan tot enige beweging tussen zijn fans. En toen kwam hun ‘signature song’ ‘I Can’t Live In A Living Room’ met zijn hypnotiserende gitaarriffs. Een nummer die ze op de scholen moeten onderwijzen en die mensen uit de coma haalt, dolt Slabbynck. Het nummer waarmee de band ook zichzelf op de new wave wereldkaart zette. En zeggen dat het destijds gewoon een B-kantje was van hun eerste single. Eind 2017 staat het nummer nog recht overeind.  Met het ska-getinte ‘Polar Club’ en het punk gevoelige ‘The Ultimate Stranger’ ging de dans verder. Slabbynck vertelt tussen ieder nummer door wel een grappige story. In de song ‘Shadow Of Doubt’ verweeft hij enkele  ‘This Is Not A Love Song’ replieken van Public Image Limited doorheen het nummer maar wordt hij haast emotioneel bij een eerbetoon voor Adrian Borland van de Britse New Britse new-wave band The Sound en diens song ‘Winning’. Het enige verschil met de jaren ’80 en nu is de verkoop van de T-shirts en de maten XL, grapt Peter. Maar hij steekt al snel van wal met het hoog opgedreven ‘Man Cames From Ape’ en brult de laatste strofe met een mond volgepropte banaan. In het afsluitende ‘The Art Of Conversation’ belt hij op de tonen van ‘Is Vic There’ vooraleer hij zijn mond toesnoert met kleefband. Gek of geniaal…!
 

Stipt om 21u15 mocht Fischer-Z De Roma dan op zijn grondvesten doen daveren. Op Song City hadden we nog een leuke babbel met de uit Brighton afkomstige frontman John Watts. Het jaar 2017 was er alweer een om in te kaderen voor Fischer-Z. Het is niet alleen exact 40-jaar geleden dat ze voor het voor het eerst op een podium stonden. Neen, er was meer! Want met de release ‘Building Bridges’ verscheen ook het twintigste album. En op de kop toe verscheen er onlangs een knappe muziekvideo van de nieuwe single ‘So Close’.

De originele bezetting van Fischer-Z bestaat eigenlijk niet meer sinds 1981. Maar de albums ‘Word Salad’ uit 1979, ‘Going Deaf For A Living’ (’80) en de klassieke release ‘Red Skies Over Paradise’ uit 1981 zijn echt juweeltjes die toch wel hun stempel hebben gedrukt op de hedendaagse rockscéne. Nummers als ‘Marlies’, ‘So Long’ en ‘The Worker’ staan nog steeds op de setlist en doen heel wat memorabilia opdiepen. Deze meeslepende nummers doen het uiteraard nog steeds live en werden dan ook uit volle borst meegezongen. John Watts- die in december
62-jaar wordt-  is goed geluimd, staat fysiek scherp en is alweer zeer goed bij stem.
 
Samen met Siniša Banović  (drums), Adrien Rodes (keyboard), Marian Menge (guitar) en bassist
Jesse Cutts  bracht Watts een set gedreven rockmuziek. Het nummer ‘Angel Of Gardenia’ was de perfecte opwarmer vanavond. En dat ging lekker verder in de reggae getinte gitaarriffs van ‘Room Service’ en de nieuwe opwindende single ‘So Close’. John Watts bouwt met zijn nieuwe release niet alleen een brug naar zijn muzikale verleden. Hij buigt zich tekstueel vooral over het bouwen van bruggen naar het hedendaagse en het momentele. Brugverbindingen en bouwconstructies naar religie, linkse en rechtse politici, arm en rijk en de tegengestelde standpunten over wereldwijde migratie zijn hier schering en inslag. En terecht als je het ons vraagt. Kortweg, de hedendaagse politiek schreiende toestanden die wereldwijd in opspraak komen weerklinken in heel wat nummers. Watts heeft na 40-jaar ook nog niets ingeboet wat betreft zijn stemconsistenties of coherentie. En toen volgde een resem hits met ‘The Worker’
met zijn influencerende keyboardtunes,  ‘Battalions Of Strangers’ uit de release ‘Red Skies Over Paradise’, ‘The Perfect Day’ uit 1987,  het luid mee gekeilde ‘So Long’ en ‘Red Skies Of Paradise’. Tussendoor vonden we de geënthousiasmeerde funky riffs van ‘Damascus Disco’ en het extatische ‘Wild Wild Wild Wild’ en waar Watts zijn fans wilt leren zingen. Beiden uit het nieuwe album ‘Building Bridges’. Het prettig gestoorde ‘Pretty Paracetamol’ golft door De Roma en heeft ook hier dat leuke orgeldeuntje meegekregen. De politiek gekleurde nummers ‘Head On’, met zijn diep gekleurde baslijnen en ‘One Voice’ komen uit Watts’ solo periode. Na de millionseller ‘Marliese’ kwam het sterke ‘Berlin’ als eerste nummer de bisronde modificeren. Met ‘I Know It Now’, ‘In Engeland’ en de sterke en geestige punkrocker ‘Limbo’ doofde de lichtshow helaas zijn watts bij het contrasterende ‘Further From Love’.
Wie Fischer-Z heeft gemist in De Roma, krijgt een herkansing ergens in Mei 2018.
Check out the website www.fischer-z.com
​​