23 januari 2018
Cultuurcentrum, Hasselt

Report: marino serdons
​fOTOS: STEFAN MEEKERS ©


Met dank aan: CULTUURCENTRUM, HASSELT
Een nieuw jaar, een nieuwe Frank
​​De mens Frank Vander Linden kon gisteravond in al zijn verdriet overtuigen als Vlaamse troubadour.  Publiek en muzikant amuseerden zich kostelijk ondanks de gevoelige en soms donkere teksten. Sterk werk van een grote persoonlijkheid!
Elk nadeel heeft zijn voordeel.  Om de scheiding met Kat Steppe te verwerken pende Frank een groot aantal sentimentele liedjes van hoog niveau neer, gebundeld op de cd Nachtwerk.  Frank besloot ondertussen zijn band De Mens even op hold te plaatsen. Een solotournee (Frank en akoestische gitaar) onder de naam ‘Een nieuw jaar, een nieuwe Frank’ moest zijn pijn delen met het publiek.   Frank begon dan ook onmiddellijk met ‘Ik dacht aan een vrouw’. Rake tekst en zo uit het (zijn) leven gegrepen.   Mijmeringen over hoe (mooi) het ooit was en kon zijn (‘In de Wals Zaal’, ‘Trotse Pijn’) toonden zijn verwerkingsproces.  Donkere gevoelens metaforisch verwoord en overduidelijk gearticuleerd gezongen. Geen vrolijke liedjes, maar o zo mooi en o zo herkenbaar.
Frank zou Frank niet zijn moest hij verlegen zitten om een kwinkslag.  Met gevatte bindteksten en een streep galgenhumor kreeg hij het publiek onmiddellijk op zijn hand.  
En toen hij ‘out of the blue’ een oud nummer geschreven voor Clouseau bracht, met de toepasselijke titel ‘Je bent niets’, werd zijn zelfbeeld in de verf gezet.  Met gejuich onderstreepte het publiek zijn talent  (“wat een muzikant nodig heeft”).  Om wat meer herkenbaarheid in zijn setlist te brengen, putte Frank regelmatig in het verleden (o.a Zonder Verlangen, Ergens Onderweg). 
Frank zou ook Frank niet zijn moest hij de afstand met publiek bewaren. Dus kon hij het niet laten om tussen het publiek ‘unplugged’ zijn ‘Irene’ te brengen.  Een intimistische stunt dat hij nog eens met succes herhaalde voor het bisnummer ‘Liefde komt vanzelf’. Een moderne troubadour vol liefdesverdriet. Het overwegend oudere publiek smulde en kwijlde tijdens het virtuoos gitaarspel in ‘Patti Blues’ en een zomerse Cubaanse versie van ‘Sex Verandert Alles’.  Twee staande ovaties gaven de sublieme Frank alle steun die hij verdiende.  Frank, je bent een klasbak!