9 mei 2019
cc de breughel (de wolken), bree

REPORT: lambert smits
​FOTOS:  lambert smits ©
           

MET DANK AAN: jan coonen & Cultuurcentrum De Breughel
‘Laten we het theaterseizoen 2018-2019 op een formidabele manier afsluiten’, moet directeur en cultuurfunctionaris Jan Coonen ongetwijfeld gedacht hebben toen hij de programmatie voltooide. En dit is hem meer dan gelukt. Immers niemand minder dan de Canadees Fred Eaglesmith, bijgestaan door echtgenote en multi-instrumentaliste Tif Ginn, mocht met een denderend optreden het doek laten vallen over het lopend theaterseizoen. Eaglesmith behoort al jaren tot de top binnen de Americana. Het indrukwekkend aantal albums dat hij op de markt bracht, vormt hier het bewijs van. Nog indrukwekkender zijn echter zijn ondertussen legendarisch geworden optredens. Fred is niet alleen een super getalenteerde singer-songwriter maar heeft ook de gave om als stand-up comedian de lachspieren van zijn publiek te masseren. Een optreden van Eaglesmith is dan ook meer dan het bijwonen van een concert. Maar ook Tif Ginn mag terecht een stuk van de succeskoek opeisen. Niet alleen heeft zij een volumineuze, krachtige en helder klinkende stem, maar bespeelt ze ook een indrukwekkend aantal instrumenten waaronder elektrische en akoestische ukelele, staande bas, drums, klarinet en accordeon, waardoor Freds songs een extra dimensie krijgen. Bij momenten ging het er dan ook stevig aan toe, wat de sfeer ontegensprekelijk ten goede kwam. Fred is niet voor één gat te vangen. Zijn songs variëren van bloedserieus tot hilarisch. Zelfs zijn lovesongs bevatten nogal eens een humoristische knipoog. Inspiratie ligt voor hem overal te grijpen. Een stukje heimwee naar de jaren van ‘love, peace and freedom’ met Woodstock als hoogtepunt, is één invalshoek. De drank en pillen waartegen grootheden als Hank Williams, Janis Joplin en Jimi Hendrix de duimen moesten leggen, is een andere. Maar ook zijn jeugd en meer bepaald de liefde voor zijn vader en het verdriet om hem te moeten missen, weet hij perfect in muziek en tekst te vangen. Net als zoveel artiesten projecteert hij  zijn meningen en opvattingen via zijn nummers. 

 
​Tributebands veroveren momenteel de podia. Vaak zijn het maar flauwe afkooksels van het origineel. Ook Fred stoort zich hieraan. Hij opperde dan ook dat hij na zijn dood, best zelf als tributeband zou fungeren. De vaak minderwaardige tot slechte imitaties zette hij schitterend in de verf met zijn eigen ‘I Like Trains’ op de intro van Zeppelins ‘Stairway To Heaven’. Fantastisch is tevens het talent van zowel Fred als Tif om iets negatiefs naar iets positiefs te laten evolueren. Omdat de data van hun laatste, reeds afgewerkt album niet ‘gesaved’ werden, vernietigde een met storm gepaard gaande bliksem alle gegevens. Het duo bleef echter niet bij de pakken zitten en begon opnieuw met de opnames. Het resultaat was dat het album nu nog meer aan hun verwachtingen voldeed. Natuurlijk kon de stand-up comedian in Fred niet aan de verleiding weerstaan om deze situatie tot in het absurde door te drijven. Als stand-up comedian lijkt het vaak ook of hij spontaan zijn grappen verzint. Om maar te zeggen met welke naturel hij deze aan de man brengt. En om zijn jokes nog eens extra in de verf te zetten, vult hij ze meermaals aan met ter plekke verzonnen muzikale flarden.
Een avondje Fred Eaglesmith is er dan ook eentje om in te kaderen. Het publiek dacht er net zo over en bedankte hem, met zoals Eaglesmith aangaf, een ‘8% staande ovatie’. Grapjas Eaglesmith zou en moest het laatste woord hebben. Schitterend optreden, dat ons nu vooral reikhalzend doet uitkijken naar de presentatiedag van het seizoen 2019-2020!