dinsdag 22 oktober 2024
De Vooruit, Gent​

Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Democrazy, Gent & Gary Levermore (Magnus Berg management) 
 Gary Clark Jr. komt uit Austin, TX, daar waar hij al sinds zijn tienerjaren deel uitmaakt van de muziekscene. Deze singer-songwriter/gitarist rijpte langzaam onder de vleugels van legendarische bluesclubs als Antones én Stevie Ray & Jimmy Vaughan. Hij is een van de meest gerespecteerde disposities in de muziekindustrie en een van de meest geprezen bluesartiest van zijn generatie. Gary Clark Jr., hij die doordrenkt is met de grote traditie van het Amerikaanse songbook. Hij die is uitgegroeid tot een 21 eeuwse rock-‘n-roll-messias. Een blues virtuoos die reggae, R&B, hiphop en soul relateert, hij die het genre opnieuw vormgeeft in deze tijd.
 
De avond werd geopend door de Noorse gitarist/songwriter/vocalist Magnus Berg. Hij begon zijn muzikale reis op tienjarige leeftijd, beïnvloed door zijn muzikale grootvader en oom, die beiden gerenommeerde muzikanten waren. Na het ontdekken van Django Reinhardt en Robert Normann, zijn landgenoot en jazzgitaarpionier, besloot Berg zich onder te dompelen in de wereld van de gitarentunes. In zijn tienerjaren ontmoette Berg drummer Ola Øverby en hun vriendschap ontwikkelde zich tot sporadische opnameprojecten, waaronder het bekroonde album ‘Cut Me Loose’ uit 2014, opgenomen toen Berg pas 17 was én de release ‘In My Shoes’. Volgend jaar verschijnt met ‘Electric Sugar’ een nieuwe langspeler. Magnus Berg is geëvolueerd, is een meer dan een behendig gitarist met een ruw stemtimbre. Net voldoende om ons bij de les te houden met nummers als ‘Let Me Down Easy’ en ‘So Solar’. Van die gruizige gitaarriffs uit ‘Suffer The Bomp’ gaat het gezwind naar ‘Forty Days And Forty Nights’, origineel van Muddy Waters, al weerklinkt hier al even vaak die Johnny Winter beïnvloede slidegitaar. Afsluiter ‘Save Them Kids’ is alvast de nieuwe single van het album ‘Electric Sugar’. Magnus Berg band, een trio muzikanten die een masterclass in alteratie, cohesie en communicatie zijn.
 
Het is nooit eenvoudig voor een generatie blues en soulartiesten om de fakkel door te geven aan een volgende generatie, maar als dat wel zo is, zou Gary Clark Jr. best wel gepositioneerd zijn om die flambouw over te nemen. Vijf jaar geleden fungeerde hij als openingsacts voor The Rolling Stones, prijkte meermaals op Eric Clapton’s Crossroads Guitar Festival, had dit jaar gastoptredens bij George Clinton, met het allround popgenie Stevie Wonder én performde in The Barn op Rock Werchter. Hij die een handvol Grammy’s heeft gewonnen in drie verschillende genres, gaande van rock, blues over R&B. Clark heeft verschillende albums in de toplijsten en siert regelmatig covers van gitaartijdschriften, net zoals destijds ook Stevie Ray Vaughan de blues nieuwe zuurstof gaf. Gary Clark Jr. kwam in de Gentse Vooruit zijn nieuwe langspeler ‘JPEG RAW’ voorstellen.

Samen met zijn band kwam Gary Clark Jr. swingend uit de startblokken met het extravagante ‘Maktub, het eerste nummer van zijn nieuwste album ‘JPEG RAW’. Het nummer met zijn bedwelmende gitaarriffs markeert enigszins een nieuwe richting voor Clark Jr., zeg maar genre-overstijgend. Het is als een nieuw tijdperk voor deze veelgeprezen artiest, een era met een steeds groter wordende horizon. De plaat wijkt dan ook enigszins af van de doorgaans blues gewortelde muziektunes, maar ‘the master’ bracht hier dan ook een zekere assertieve genialiteit in elk nummer. 
Door elementen van traditionele Afrikaanse muziek, blues, rock, jazz, hiphop en R&B te combineren zou het concert in Gent ook dat multi-genre debonair naar de avond brengen. De strakke ritmesectie met Eric ‘King’ Zapata (gitaren), bassist Elijah Ford -zoon van Marc Ford, voormalig gitarist bij The Black Crowes-, Dayne Reliford op keyboards en drummer JJ Johnson zijn Clarks ideale soulmates. Gary’s zussen Shawn en Shanan als achtergrondzangeressen maakten van dit alles een all-star lineup.
​
Van een swingend ‘Ain’t Messin’ Round’ ging het naar de swampy bluesrocker ‘When My Train Pulls In’, uit zijn debuutalbum ‘Blak and Blu’ uit 2012. De song had hier een knappe reggae-chank dat pulseerde door Clark heavy gitaarriffs. En dan volgden enkele nummers uit het recente ‘JPEG RAW’ album met een jazzy titeltrack en ‘This Is Who We Are’. Vaak met knappe en afwisselende gitaarbreaks van Clark en Zapata. Elke  gitaarsolo was haast een smeekbede, net een gebed die de nachtelijke hemel insijpelde. Dit alles opgevolgd door de flow van ‘The Healing’, dat met zijn groovy tunes een speciale chemie creëerde, een song uit het album ‘The Story of Sonny Boy Slim’ uit 2015.
‘To The End Of The Earth’ accordeerde met een excellente switch waarin Clark Jr. het wat rustiger aan deed en zijn croonerkant liet bewonderen. En dat divergeerde enigszins met het soul begeesterde ‘Alone Together’, het zesde nummer van ‘JPEG Raw’ én het funky ‘What About The Children’, een song waarin Clark verklaarde dat hij met grote trots de track samen met Stevie Wonder had neergepend.
Zijn vocale falsetto spreiding stonden ook centraal in het door Marvin Gaye geïnspireerde ‘Feed The Babies’, én de soulballade ‘Our Love’, uit de release ‘The Story Of Sonny Boy Slim’ uit 2017. Clarks zang leunde ook hier sterk aan op het DNA van zijn gitaarspel. Zijn fluweelzachte falsetto stem communiceerde dan ook perfect die emotionele nuances van de lyrics. En toen ging het volume de hoogte in met zijn een instant klassieker ‘Bright Lights’, uit die eerste langspeler ‘Blak and Blu’ én die relaxte en uitgesponnen neo-soul van ‘Habits’.
Hij, het muzikale genie, die als een minstreel het Delta blues begeesterde ‘In The Evening’ (When The Sun Goes Down), origineel van Leroy Carr uit 1928 in de steigers zette. Van het contrasteerde en hiphop geestdriftige ‘Funk Witch U’ ging het uiteindelijk naar die onvervalste bluresrocker ‘Don’t Owe You A Thang’, waarin Magnus Berg werd uitgenodigd én als een vloeiend voorbij knarsende locomotief heerlijk pulseerde met zijn gitaarriffs. Heerlijk, toch!
Gary Clark Jr. is een man van weinig woorden gedurende zijn showcase, en dat heeft dit alles ook niet nodig. Hij laat zijn muziek voor zich spreken, en dat schittert in al zijn simpliciteit. En dat kunnen alleen de allergrootsten, en dit haast 02u30 lang….!
​​