|
8 juni 2019 |
Met: Colton Turner, The Lankasters, Jesse Dayton, Legendary Shack Shakers, Dale Watson, Pat Capocci, dj Rudy
Traditiegetrouw is dag 2 van het gezellige Goezot voorbehouden aan de rootsmuziek. Rockabilly, rock-‘n-roll en country kwamen ook dit jaar weer in hun beste vormen aan bod. Na de set van dj Rudy, die de fakkel overnam van de vrijdagse Funkie Frankie, kon de eerste artiest het podium op. De Amerikaanse Colton Turner and the Mellows zorgden al meteen voor een verrassing. Deze band van de broertjes Colton en Zane nam ons mee naar de oorsprong van de rockabilly. Authentiek als geen ander, is een uitdrukking die hier wel op zijn plaats is. Een heerlijk clean klinkend gitaartje en een band die zich in meerdere waters thuis voelt. Rockabilly, honky tonk of country, de heren schrikken er niet voor terug. Openen deden ze met een rockabillyversie van Little Walters ‘My Babe’. De eigen nummers dragen dan weer sporen van grootheden als Buddy Knox en Carl Perkins. Hun versie van Jim Reeves’ ‘He’ll Have To Go’, Rufus Thomas’ ‘Walking The Dog’ en het aan Marilyn Monroe opgedragen ‘Norma Jean’, lieten er geen twijfel over bestaan. Colton Turner is the next big thing in rockabillyland, zoveel is duidelijk. Toen tegen het einde van hun set zich een regenbui aankondigde, zorgden de heren met ‘Listen To The Rhythm Of The Falling Rain’ voor een aangepaste soundtrack..
Vorig jaar ontketende de zaterdagse headliner The Domestic Bumblebees vuurwerk. Het was tevens het voorlopig laatste optreden van de band, omdat Daniel Kordelius zich volop aan het vaderschap wou wijden. Gitarist Tobias Einstad en drummer Johan Svensson konden het podium echter moeilijk loslaten en besloten dan maar om The Lankasters op poten te zetten. Deze nieuwe Zweedse band speelde in het Hofke voor de eerste maal in België. In tegenstelling tot de Bumblebees, pakken Tobias en Johan het iets steviger aan. Daarvoor is rockende blues met een knipoog naar garagerock, de ideale insteek. Dat vertaalde zich in eigen nummers, die door het sublieme samenspel van gitaristen Tobias en Janne Linden nog aan kracht wonnen. Met zijn in 2018 uitgebracht album ‘The Outsider’ brak de vanuit Austin Texas opererende Americanarocker Jesse Dayton pas goed door. Met opvolger het live opgenomen ‘On Fire In Nashville’ kregen we reeds een voorsmaakje van wat er ging gebeuren en dat was niet niks. Gesteund door drums en bas werd je vanaf opener ‘Daddy Was A Badass’ van je sokken geblazen, om maar eens een cliché te gebruiken. Wat volgde was een wervelende show. Ondanks een vermoeiende rit naar Oud-Turnhout, was Jesse eenmaal op het podium één brok energie, die open stond voor interactie met het publiek. Genieten was de boodschap. Daar zorgden kleppers als het aanstekelijke ‘May Have To Do It (Don’t Have To Like It)’, ‘Hurtin’ Behind The Pine Curtain’ en het door een vingervlugge hillbilly gitaarsolo geïntroduceerde ‘Charlotsville’ wel voor. Een optreden van Jesse Dayton is een ‘powerperformance’ in letterlijke zin. Uit een totaal ander vaatje tapten Daytons landgenoten The Legendary Shack Shakers. De band met de charismatische frontman JD Wilkes mocht dan akoestisch rootsy van wal steken, maar wanneer de akoestische gitaar voor zijn elektrisch broertje ingeruild werd en JD de banjo bande en de mondharmonica tevoorschijn toverde, wist je het wel. Roots en blues werden smerig, mysterieus bezwerend maar bovenal aanlokkelijk. JD kroop in de huid van de gevaarlijke dominee, die kost wat kost alle aanwezige zieltjes tot zich zou halen. De demonen dienden echter eerst verdreven te worden, wat niet zonder slag of stoot ging. Daarvoor moest Wilkes zich in alle mogelijke bochten wringen. Maar het resultaat mocht gehoord en gezien worden, toen de eerste vrouwelijke bekeerden uit het publiek het podium betraden. Legendarisch zijn ze wel die Legendary Shack Shakers! |
Na zo een doortocht was het wel even wennen met de andere legende, Dale Watson. Let op, dit is helemaal niet negatief bedoeld, want na het overlijden van bloedbroeder Johnny Cash, werd Dale de laatst in leven zijnde countrylegende. Wat wij willen aangeven is het contrast tussen de sound van de Shack Shakers en die van Watson. Wij waren trouwens maar wat blij dat de heren organisatoren Dale hadden kunnen strikken. Die blijdschap kreeg zelfs een euforisch tintje toen bekend raakte dat deze grootmeester in de toekomst het toeren achter zich zou laten. Hij is tevens de grote bezieler van de Ameripolitan Awards en daar wil hij zich in de toekomst nog meer voor inzetten. Net als ‘the man in black’ was er in Dales outfit geen kleur te ontdekken. Kleur zat er des te meer in zijn songs. Man, wat een stem, wat een uitstraling. Eindelijk weer eens country zoals country hoort te klinken. Geen flauw, mierzoet afkooksel zoals Nashville heden ten dage serveert, maar wel de ‘real thing’, rauw, puur en uit het hart. Dale hoort zonder meer thuis in rijtje Cash, Waylon Jennings, George Jones en Willie Nelson. Hij beschikt over een enorm oeuvre, maar eerlijk is eerlijk, elk nummer staat als een huis. Wij noteerden ‘Way Down Texas Way’, het naar George Jones refererend ‘Jonesin For Jones’, ‘That’s What I Like ‘Bout The South’, ‘I Lie When I Drink’, ‘Exit 109’, evenals ‘Restless’ en de titeltrack uit zijn recent album ‘Call Me Lucky’. Lucky voelden wij ons ook, want een optreden van Dale Watson meemaken kan je nog het best omschrijven als ‘if heaven exists, you have been in it’.
Voor een meer hedendaags geluid kan je best aankloppen bij Pat Capocci. Deze Australiër behoort niet alleen tot de beste gitaristen in het genre, maar is ook een begenadigd songsmid. In het Hofke werd hij gebackt door Tobias en Johan van The Lankasters en met zijn mix van rockabilly, western swing en country was hij een ideale afsluiter. De heersende kilte had onze spieren echter reeds danig op de proef gesteld, zodat wij wat vroegtijdig warmere oorden moesten opzoeken. Het was mooi geweest, nee zeg maar supermooi. Het is bijna niet te geloven waartoe de mannen van Goezot in staat zijn. Je moet het maar doen zo een affiche samenstellen. En dat zal tijdens de blueszondag nog maar eens blijken! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024