5 JUNI 2019
AB, Brussel

REPORT: PHILIP VERHAEGE
​FOTOS:  yVO ZELS ©
           

MET DANK AAN: ab

Gov’t Mule, the powerrock warriors, waren nog eens in het land. De band rond Rock & Roll Hall Of Fame’ Warren Haynes. Eind jaren tachtig en negentig flankeert Haynes naast Dickey Betts bij The Allman Brothers, waarin ook bassist Allen Woody figureerde. Samen met Woody en drummer Matt Abts werd het zijproject Gov’t Mule in de touwen gezet. Sinds het overlijden van medeoprichter Allan Woody is de band gerevaloriseerd tot een kwartet. Woody werd noodgedwongen vervangen door Andy Hess, die later de baan ruimde voor Jorgen Carlsson. Toetsenist Danny Louis en drummer Matt Abts vervolledigd de band. Iets na 19u30, ja een ongewoon vroeg aanvangsuur, doofden de lichten in de Brusselse AB. De diehard fans werden vergast op een twee-set en bijna drie uur durende show.
 
De bonkige binnenkomer ‘Bad Little Doggie’ was meteen een knaller van formaat. Haynes vervult perfect zijn rol als extraordinair gitarist, soulvol vocalist en genius muzikaal curator.
‘Come in the Sunrise’ knalt onvoorwaardelijk lekker als openingszin door de woofer. Naadloos vervolgen ze hun weg met het heavy geperformde ‘Streamline Woman’ uit de release ‘High & Mighty’ en de bluesrocker ‘Burning Point’. Haynes leende enkele Allman Brothers coupletten en gitaarriffs voor het hemels mooi opgebouwde ‘Soulshine’. Samen met de instrumentale reggae en rock-steady ritmiek uit ‘Lively Up Yourself’, origineel van Bob Marley, een zoveelste culminatiepunt in de set. En Gov’t Mule houdt het uiterst meeslepend met een zeer gedivergeerde setlist. Het soulgevoelige ‘Whisper In Your Soul’, de passionele rockballade ‘Pressure Under Fire’, het spijkerende ‘Fool’s Moon én het psychedelische en stemmingswisselende ‘Devil Likes It Slow’ waren haast allen illustere muzikale landscapes. Het afsluitende en funky ‘Revolution Come, Revolution Go’, met een schitterende Matt Abts op trombone, maakte de set rond.
 

Na een korte pauze verrast Haynes ons enigszins met het bluesy ‘John The Revelator’, om tijdens het voodoo begeesterde ‘Slachjaw Jezebel’ meteen ook heel wat ruimte te laten aan zijn bandleden om te soleren. En toen kwamen enkele Allman Brothers songs voorbij draven.
‘Kind of Bird’ en ‘Come and Go Blues’ waren volgende chapiters. Fenomenaal gitaarspel,  ingekleurd door een strakke backing. Het publiek genoot, ging uit zijn dak en Haynes deed er nog een lap bovenop met enkele knappe snaren tempowisselingen tijdens ‘Fallen Down’.
Met ‘Dark Was The Night, Cold The Grund’ -een hommage aan Blind Willie Johnson- drukt de band mateloos zijn stempel op deze tijdloze blues klassieker.
Tijdens de bisronde ging Gov’t Mule de duivelsverzen recipiëren bij Robert Johnson’s ‘Come On In My Kitchen’ en de excellerende boogierocker ‘Look On Yonder Wall’, origineel van James "Beale Street" Clark. Hell yeah…!
 
Warren Haynes converseerde nauwelijks met zijn fans tijdens dit memorabele concert. Deze sound behoeft dan ook geen nodeloze, lange en uitgesponnen predisposities. Elk concert van Gov't Mule is een unieke ervaring. Goosebumps van start tot finish…!