20 januari 2018
muziekgieterij, maastricht

Report: peter jacobs
​fOTOS: STEFAN MEEKERS ©


Met dank aan muziekgieterij 

‘Ondanks laryngitis vocaal fenomenaal'

De Britse, uit Bristol afkomstige soulzangeres Hannah Williams werd terecht geprezen door Charles Bradley en Sharon Jones. Duidelijk is dat deze dame kan zingen. Ze moet het hebben van power, dynamiek en hartverscheurende emoties. Laten we haar het vrouwelijke equivalent van Paul Janeway (St. Paul & The Broken Bones) noemen. Haar huidige Europese tour die op 16 januari startte in de AB Club te Brussel en haar langs Nederland, Duitsland, Frankrijk en Engeland brengt zal een tweedaags uitstapje maken naar Tokyo, Japan en eindigt op 31 maart in Zwitserland. Deze tour zal Hannah en haar Affirmations op de kaart zetten van de huidige bloeiende en levendige soulscene. Haar muziek is rauw, hartverwarmend en uitermate dansbaar. Ze heeft het charisma, uitstraling, de stem én de songs om wereldwijd vele harten te veroveren. En geloof me, deze dame zal in positieve zin op gelijke hoogte komen met Sharon Jones en Amy Winehouse, misschien zelfs met Mavis Staples of Aretha Franklin.
 
Iets later dan gepland staat de hele band, zonder aankondiging op het podium van de leukste en gezelligste concertzaal van Maastricht en wijde omgeving. Met alleen Jai Widdowson-Jones op drums en de rest van de bands die ritmisch klappen start de explosieve show van Hannah Williams. In ‘Freedom’ geeft Hannah haar soulvolle stem de vrijheid en dat maakt gelijk indruk op de aanwezigen. Blazers Liam Treasure op trombone en John Pratt op bariton-sax doen dat evenzeer, terwijl ook achtergrondzangeressen Victoria Klewin en Hannah Nicholson het publiek verrassen. Wat een entree!
De enigszins verkrampt lijkende, maar uitermate sublieme drummer J. W. Jones en de virtuoos pompende bassist Adam Newton stelen de show in het dansbare ‘Callin’ Me Back’. Dit is zonder meer een fantastische live-band!
Ze nemen wat gas terug in het jazzy ‘Fool’, dat overgaat in de zeer gevoelig gezongen ballade ‘Your Luck Can Change’. Mede door de zeer dynamisch spelende band en de blazerspartijen het eerste kippenvelmoment van de avond.
Hannah en haar band bouwen een zeer afwisselende set op. Het prachtige ‘Another Sunrise’ is een klassieker in wording. Dan remmen ze weer af in het zeer gevoelige, maar dynamische ‘Late Nights & Heartbreak’ dat een lange jazzy intro krijgt van de onvoorspelbare gitarist Adam Holgate. Het nummer, hoofdzakelijk met uitsluitend gitaarbegeleiding klinkt hemels, zeker door de in mineur gezongen achtergrondvocalen. Knap!

​Hannah neemt dan even de tijd om haar publiek te bedanken en uit te leggen dat touren niet altijd even gemakkelijk verloopt. Zeker niet als je de eerste drie dagen op het podium staat met een voedselvergiftiging, daarna drie paspoorten van de band worden gestolen en dan in Maastricht belandt met een keelontsteking. “ik heb momenteel laryngitis en pas ter plekke mijn melodieën aan om mijn stembanden niet te forceren”, zegt ze, “dus neem me niet kwalijk als ik af en toe niet helemaal klink zoals het zou moeten”. Als ze het niet gezegd had zou niemand het geweten hebben, want haar stem hield stand en meer nog, ze klonk grandioos. Alleen al voor deze prestatie verdient ze een standbeeld.
Een instrumentale ‘jam’ met bas, gitaar en Hammond in de hoofdrol geeft Hannah even de tijd om haar stem te smeren en op adem te komen. The Affirmations zijn een hechte, goed geoliede machine die zo het werk van The Night Sweats, The Dap-Kings of The Menehan Street Band kunnen overnemen!
Na dit intermezzo maakt Hannah en haar mannen achtereenvolgens weer indruk met het licht funky ‘Tame In The Water’, het swingende ‘Still In My Head’, het rollende ‘Fighting Your Shadow’ en het Allen Toussaint-achtige ‘Ain’t Enough’! Met de meezinger ‘Woman Got Soul’ zet ze het aanwezige publiek in beweging en zingen de meesten het refrein mee. De slag is gewonnen, Maastricht is veroverd. Als ze volgende keer terugkomt zullen de zalen uitverkocht zijn. Ook het milieubewuste, door achtergrondzangeres Victoria Klewin geschreven ‘What Can We Do?’ overtuigt zonder meer. Het a capella begin en de samenzang in deze zong zijn overweldigend! Het instrumentale middenstuk is het meest dynamische van heel de set en de song het tweede kippenvelmoment van de avond.
Dan is het tijd voor Led Zeppelins ‘Dazed And Confused’ waarin we dachten ook nog een stukje ‘In The Light’ te ontdekken, maar dat kan onze verbeelding geweest zijn die danig onder de indruk was van deze interpretatie, die zeker kan tippen aan de versie van Black Sabbaths ‘Changes’ door Charles Bradley. Met het bisnummer, het door keyboardspeler James Graham geschreven ‘Sinner’, een gloednieuwe song, werd de avond afgesloten.
Een prachtig einde van een formidabele avond vol met indrukwekkende vocalen en muziek. Hannah, the world is yours!
​