11 september 2021
MUZE, Heusden-Zolder

Report: Marino Serdons
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: CC Muze
​​De nieuwe balzaal van CC Muze in de oude mijngebouwen van Zolder kleurde donkerrood in het steenkool zwarte gat dat podium heet.  Gezellig ingericht ook met tafeltjes, kistjes en zeteltjes: alleen de cercueil ontbrak nog. Sublieme sfeerschepping voor het concert van de gothic americana band Heathen Apostles.  De 7-jarige band uit L.A. slaagde er nog juist in om de EU te betreden en een tournee van 18 dagen af te werken met de voorstelling van hun laatste album en een nieuwe EP ‘Bloodgrass’.  De zogenaamde ‘heidenen’ droegen zwarte (zondags)kledij zoals in de 19de eeuw (denk aan de Amish people) , met obligate zwarte randhoed en zangeres Mather Louth verkleed als heks met getatoeëerde kin.  Opvallende en geslaagde stage outfit voor een resem songs die ons in de duistere wereld van demons and angels moest introduceren.  Het was echter even wachten alvorens de eerste murdersong weerklonk, Death’s Head, met dreigende onderbasis en een hevige drive to murder.  Ook The Zombies ‘Summertime’ cover schakelde een versnelling lager in slower dark motion, een depri versie zoals het Belgische weer. Jammer dat de soundmix niet ideaal was zodat de vocals van Mather af en toe verdwenen in de coulissen.
Murder ballads zijn al enkele jaren hot, met dank aan Nick Cave trouwens.  De muzikale basis van Heathen Apostles is eigenlijk country/bluegrass waarop de band, waaronder gitarist ‘tall man’ Chopper Franklin (van 2003-2006 bij de punkband The Cramps), de donkere verhalen op ent.  Het gothic gedeelte zat dus meer verweven in de lyrics dan in de muzikale uitvoering.  Contrabassist Thomas Lorioux (mét lipsikje) stal de show met het hevige trekken, sleuren, kloppen en tokkelen op zijn overmaats instrument, dat een drumstel absoluut overbodig maakte. 
Terwijl de sympathieke Luis Mascaro (mét grijze lange baard!) lustig zijn viool bestreek en de dansbare countrytoets benadrukte. Ook hun respect voor countryzanger Hank Williams dreef boven met enkele covers van de singer-songwriter.  ‘Ramblin’ Man’ werd prachtig a capella ingezet door Mather Louth.  Knap gedaan, doch de gothic liefhebbers bleven toch wat op hun honger zitten in de fluwelen zeteltjes. Het was pas tegen het einde van het concert dat de traditionele americana/bluegrass werd overstegen.  Al voelde je in de nieuwe songs, zoals ‘Black Hawk’ en ‘Tall Rider’, al een hedendaagser americana songstructuur met een strak ritme.   Het was allemaal wat braafjes.  Creatiever én hoopvoller was de afsluiter ‘The Reckoning’.  Luis Mascaro toverde zijn viool om in een kerkorgel geluid en speelde als intro Toccata i Fugue van Bach.  De sfeer werd mysterieus en dreigend, de spanning opgedreven tot een escalatie.  Dit was het wat wij zochten: dark dark gothic americana.  De herneming van ‘Death’s Head’ als bisnummer kwam nu nog sterker over, wat de avond een goed en veilig gevoel gaf.  Jammer dat er nog niet mocht gedanst worden op de skeletten van het verleden.

​