zondag 14 mei 2023
MUZE-café, Heusden-Zolder

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Be-mine Blues
Alweer de laatste Sunday Evening Blues van het seizoen. De Belgische Bluesband HoodooMan mocht dit karwei klaren.  De band bestaat uit Werner Peeters (Double U Pete): zang, gitaar, blues harp, Alain Counye (AC): gitaar, slide gitaar, Jo Van Nuffelen: basgitaar en Noël Van Den Broeck: drums, backing vocals. Vier doorwinterde bluesrotten die hun sporen reeds verdienden in verschillende bezettingen. Ze startten de eerste set meteen stevig met ‘Catfish Blues’ uit 1941 van Robert Petway in de J. Hendrix versie, waar Werner meteen zijn kunsten op de mondharp kon tonen. Wat opviel was dat de geluidsmix niet zo goed zat, Werners stem kwam nauwelijks boven de rest uit en dit bleef zo de ganse eerste set.  Vanaf het moment dat de heren de ‘Chicago Line’ insloegen op hun gitaren, drong de funky groove van de rhythm 'n blues hun blueswereld binnen. Funk en rhythm 'n blues liggen dicht bij elkaar, waardoor deze muzikanten moeiteloos overschakelden naar ‘I Got A Woman’, een nummer van Ray Charles uit 1954. Meteen daarna volgde een rustiger moment met het even bekende ‘Rambling’, waarna we teruggingen in de tijd naar de legendarische Robert Johnson. De muzikanten van de Hoodooman weten ook soulvolle klanken moeiteloos te brengen. Met een schitterende gitaarintro van AC betoverden ze het publiek met Otis Redding's ‘Try A Little Tenderness’. Verder noteerden we nog All Green’s ‘Take Me To The River’. De eerste set werd afgesloten met het Funky ‘Congo Square’ waar beide gitaristen de kans kregen om te soleren, en Johan zich op de drums mocht uitleven met een opzwepende solo.
 
Na de pauze en het nodige fine tunen aan de p.a ging het viertal van start met 'Run Trough The Jungle' uit 1970, dat John Fogerty schreef voor CCR, gevolgd door het swingende ‘Grandma’s Got A New Friend’, om vervolgens opnieuw de funky tour op te gaan met ‘Black Cat Bone’ uitgebracht door Poppa Hop in 1960, maar beter bekend in de versie van het drietal Collins/Cray/Copeland en ‘Use Me Up’ van Bill Withers. Passeerden nog de revue, de bluesstandard ‘Working Man Blues’, Don’t Worry Baby’ origineel van  The Beach Boys en Fleetwood Mac’s bluesrocker ‘Oh Well’ uit 1969 geschreven door Peter Green, waarop AC nog eens volledig los kon gaan op zijn witte Denzo Custom gitaar. De avond werd afgesloten met Slim Harpo’s boogie 'Shake Your Hips'. Bissen deden ze met ‘Hoochie Coochie Man’. Dit was meteen het einde van een aangename Sunday Evening Blues. Het wordt nu uitkijken naar het volgend seizoen. Laten we nu eerst de aandacht richten op de zesde editie van het Be-Mine Blues Festival op 10 juni, met een indrukwekkende line-up op het programma, waaronder 'Boogie Beasts', 'Guy Verlinde & Steven Troch', 'Travellin' Blue Kings', 'RedRed', 'Bourbon Street' en 'Lapwing Trail'. Het wordt steeds uitdagender om elk jaar weer beter te presteren, maar deze line-up belooft weer een fantastische ervaring te worden.
​