zaterdag 11 maart 2023
Zaal Terlogt, Diepenbeek

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Hookrock
Voor de vijftiende keer organiseerde vzw Blues Adventure ‘Hookrock Indoor’. Voor deze jubileumeditie moesten Yvan en zijn crew in laatste instantie nog op zoek naar een waardige vervanger voor de hoofdact. Earl Jackson werd vorige week in het ziekenhuis opgenomen en is zo een tijdje buiten strijd. Ze vonden als alternatief niemand minder dan de internationaal geprezen singer-songwriter, gitarist en mondharmonicaspeler Little Victor.
​
De Nederlandse band Georgina Peach & the Savoys mocht de spits afbijten. Deze 7 koppige band staat onder leiding van Georgina ‘Cheri Addo’ Peach. De overige bandleden zijn gitarist Jerome van Gasteren, aka CC Jerome, Mikkel v/d Meulen & Glenn 't Gilde (sax),  Colly Franssen (toetsen),  Jan Vermeulen (bass) en Sander Elderkamp (drums). De band opent met een uptempo instrumental, waarna Georgina op het podium verscheen in een strakke goudkleurige jurk en dreadlocks kapsel. Aftrapper, het van Dolly Lyon geleende ‘Palm Of Your Hand’, zet meteen de kracht van Georginas prachtige stem in de spots, nog geaccentueerd door de stevige saxen en het subtiel maar mooi pianowerk. Met ‘Early Times’ wordt het tempo wat opgedreven, soulvol, rockend en swingend. Verrassend was het reggaenummer ‘Perfidea’.   Verder noteerden we nog ‘Midnite blues’, ‘Sunset Of Tears’, Linda Lyndell’s ‘What A Man’ en Keb Mo’s ‘God Trying To Get Your Attention’, het gospelmoment van de avond. Afsluiter is ‘Money (That's What I Want)’ van Tamla Motown stichter Berry Gordy en Janie Bradford. Als encore bracht Georgina het bluesy ‘Honey Hush’ van Big Joe Williams.
Na een snelle podiumchange was het de beurt aan Lynn & The Rattleshakes. Deze rockabillyband uit het verre Enschede bestaat uit Lynn (Anne-Linde van de Veen (contrabas & vocals), Dion Vluggen (gitaar), Willem van Veen (gitaar & vocals) en Fred Bonthuis (drums). Ze brengen eigen werk gemixt met bekende klassiekers uit de jaren vijftig en zestig, sterk beïnvloed door artiesten als Gene Vincent, Eddie Cochran en Wanda Jackson. Bij aanvang werd het podium in duister gehuld en ging de rookmachine aan met enkel 4 rode ledspots links op het podium. Een nachtmerrie voor de aanwezige fotografen. Ze vatten hun set aan met 2 eigen nummers ‘Choke’ gevolgd door ‘Middle Of The Night’, met aansluitend Cab Calloway’s ‘St. James Infirmary’. De slogan van de band is ‘Put On Your Dancing Shoes And Get Ready To Rattle, Shake And Roll!’ en na een tijdje wagen enkele koppels zich op de dansvloer met veel support van de andere toeschouwers. Tussendoor showde Lynn haar acrobatische kunstjes op de double bass. Passeerden nog de revue, ‘Summertime Blues’ uit ’59 van Eddie Cochran, ‘I've Got a Woman’ geschreven door Ray Charles,  Chuck Berry's ‘Rout 66’ en een rock-‘n-rollnummer bij uitstek, ‘Hound Dog’ van Elvis Presly the King himself. Afsluiten deden ze met ‘Rip it Up’ van Little Richard en ‘Party’. 
​Little Victor, ook wel bekend als de ‘Sheikh Of The Blues’ is een bekroonde muzikant en producer (ook bekend als ‘The Beale Street Blues Bopper’). Aan beide kanten van de oceaan staat hij bekend om zijn rijke, eigenzinnige en geïnspireerde real-deal postmoderne down-home blues. Hij werd vanavond begeleid door CC Jerome (guitar), Glenn ’t Gilde (contrabass) en  Sander Elderkamp (drums). The King of Grit getooid met de gebruikelijke fez met luipaardprint en zonnebril opent op zijn vintage gitaar en mondharmonica met ‘This Big Road’ gevolgd door ‘I'm Gonna Let You Go’ uit zijn EP ‘Blues Shakedown’ van 2007. Victors speelstijl en sound zijn erg beïnvloed door zijn mentor Louisiana Red. Vervolgens schoof hij zijn bottleneck over zijn pink om  met een vette slide ‘Sweet Leg Girl’ en ‘Black Bayou’‘ te brengen. Beide nummers komen van het album ‘Back To The Bayou’, wat Louisiana Red en Little Victor samen opnamen in 2009. De originele titel van het nummer was aanvankelijk ‘Sweet Little Girl’ maar omdat de sound-engineer het verkeerd verstond kwam de titel anders op het album. Ondanks dat Little Victor allang niet meer klein is maakte hij soms gebruik van een omgekeerde bierbak waar hij ging opstaan als pied de stalle, stapte op en af het podium, gooide wat met de microfoon en probeerde het publiek mee te nemen op zijn blueswandeling. De kenners hebben al meteen de speelstijl van Little Victor herkend. Deze is erg beïnvloed door zijn mentor Louisiana Red. De manier waarop hij de snaren buigt is bijna een directe lijn naar de oude Red. Ook zijn sound is die van de wereldberoemde Louisiana Red. We registreerden nog ‘My Back Scratcher’ en ‘Black Cat Bone’. Als ‘Boogie All Night Long’ van het gelijknamig album uit 2010 ingezet wordt, komt showman Little Victor het podium af met de microfoon en instrueert het publiek mee te zingen. Het is een ludieke actie die zeker de laatste toeschouwers over de streep heeft getrokken. Met ‘Sleeples Night’ en ‘Goin’n Away Baby’ belanden we aan het einde van een mooie avond.
We kijken al uit naar het Hookrock Festival op vrijdag 30 juni en zaterdag 1 juli.
​