14 januari 2018
flageay, BRUSSEL

Report: MICHEL VAN RHIJN
​fOTOS: MICHEL VAN RHIJN ©


Met dank aan BRUSSELS JAZZ FEST
Jazzconcerten op papier - The Sleep of Reason
Het Brussels Jazz Festival Flagey, editie 2018 begint voor mij deze mooie zondagnamiddag met een boek presentatie: “Jazzconcerten op papier”, door Pieter Fannes en Yann Bagot. Twee tekenaars die een weergave van Jazzconcerten op papier zetten door middel van tekeningen. Pieter, de Vlaming en Yann de Fransman hebben elkaar goed gevonden in hartje Brussel, tussen het voornamelijk Vlaams publiek om hier een mooi resultaat af te leveren. Je ziet in hun boek leuke tekeningen van Jazz grootheden zoals een Cecil Mc Lorin ofwel van Dr. John tijdens Jazz Middelheim 2015.
Om 17 uur begeef ik mij naar de kleine Studio 1 van de voormalige BRT en RTB in het prachtige kader van het Flagey gebouw.
“The Sleep of Reason” is een concert van en met Fulco Ottervanger. Fulco is een Nederlands-Belgische multi-instrumentalist, zanger, componist en improvisator. Improvisatie, daar gaat het vandaag over. Als pianist van de nieuwe scène, en als stadscomponist van Gent bewijst deze 33 jarige jong talent dat hij heel wat in zijn marge heeft. Hij wordt vandaag wel begeleid door Pieter Fannes en Yann Bagot op wit papier. Het duo/trio-project start van een wit blad waar Yann en Pieter gaan op tekenen, onder invloed van de muzikale improvisatie van Fulco. ​
Het hele project gaat wel 1 uur 20 non-stop doorgaan. Langzaam begint Fulco te tokkelen op zijn piano. Niet op de toetsen, wel rechtstreeks op de snaren en op het houtwerk van die mooie Steinway! Beide tekenaars beginnen strepen te trekken alsof ze zouden dansen op de noten van de piano.
Ik blijf wachten tot het losbarst.
Snel heb ik door dat het een muzikale improvisatie wordt en de tekeningen zijn ook één en al improvisatie.
Extra geluiden krijgen hier ook hun plaats, zoals het verfrommelen van papier of het op elkaar wrijven van de handen. Fulco weet ons te verrassen, ook al haal hij zijn blokfluit boven. Het is één lange muzikale monoloog met een omlijsting van het schilderwerk. Soms krijg ik het gevoel dat beide tekenaars elkaars werk niet respecteren. Na de allerlaatste noot blijkt het dat ik het totaal mis heb.
Was dit muziek? Was het Jazz? Daar kan ik niet op antwoorden, maar het is wel spektakel en boeiend. Ik heb mij zeker niet verveeld.
Voor mij is het Kunst met een grote K!
​