|
|
zondag 10 juli 2022 Ancienne Belgique, Brussel Report: Philip Verhaege Met dank aan: AB, Brussel en Live Nation |
|
In het kader van ‘Sing, You Sinners!’trekt Joe Jackson Europa rond. De showcase omvat heel wat songs met band, als een solo- miniset van Joe.
Toen ‘Look Sharp’, de debuutplaat van Joe Jackson in 1979 werd vrijgegeven, was hij een van de jonge wolven van een volgende en nieuwe lichting new-wave artiesten. Nu, meer dan veertig jaar later, staat hij nog steeds op de planken. Een uitverkochte AB kon en mocht alweer genieten van een haast twee uur durend spektakel, terwijl Jackson grasduinde uit zijn rijkelijke catalogi. Zijn muzikaal indemnisatie begon op jonge leeftijd toen hij leerde viool spelen. Maar al even snel stapte Joe over naar het pianoklavier. Hij studeerde compositie aan de Royal Academy of Music in Londen en was regelmatige te zien op kleinere podia. Tot hij in 1978 een lucratief contract ondertekende bij het label A&M Records. Het album ‘Look Sharp!’ was meteen een succesverhaal. Na de opvolgers ‘I’m The Man’ (uit datzelfde jaar) en ‘Beat Crazy’ uit 1980 besluit Jackson, na het uiteenvallen van zijn band, om te verhuizen naar New York. Dit met de bedoeling een gitaar loos popalbum te registreren. Het album ‘Night and Day’ was dan ook een dijk van een plaat. Sindsdien is hij niet meer weg te denken uit de muziekwereld. In zijn jonge dagen kon hij op een podium nogal eens nukkig zijn, nu blaakt hij van gezondheid, is bijzonder goed bij stem én is vooral zeer goed geluimd. Jackson wordt in augustus 68 en nog voor er één noot gespeeld was, kreeg de brave man een staande ovatie. De tour wordt de ‘Sing, You Sinners Tour’ genoemd, naar een nummer van de populaire dansband The High Hatters uit 1930. Het originele nummer werd gespeeld toen de lichten uitdoofden voordat de band het podium betrad. Na een muzikale kakofonische opwarmer knalde al snel ‘One More Time’, met zijn diepe baslijnen door de AB, om naadloos te vervolgen met ‘Big Black Cloud’, het funky ‘Sunday Paper’ en het emotionele ‘Dave’. Al snel werd ook het new wave begeesterde ‘Look Sharp!’ uit 1979 en het schitterend gecomponeerde ‘Fabulously Absolute’ op ons los gelaten. Pas nu spreekt Jackson zijn fanbase een eerste toe. Hij vertelt dat ‘Fool’ een karakter is uit Shakespeare, en dat je de ‘fool’, met zijn twee gezichten, nooit mag onderschatten. De band verlaat het podium en Jackson blijft wat verweest achter voor een solo-miniset. Van het typerende ‘Solo’ uit de plaat ‘Rain’ gaat het naar het swingende en meegebrulde ‘Real Man’. Jackson is duidelijk onder de indruk en zet XTC's ‘The Mayor of Simpleton’ in de steigers. ‘I like Belgium and his rain’, dolt Jackson. Je kan mij gek vinden, maar ik hou van de regen. Dit alles was de aanzet tot de ballade ‘Love At First Light’ uit het album ‘Rain’. |
De band, met de uiterst indrukwekkende drummer Doug Yowell, gitarist Teddy Kumpel en Graham Maby -die al meer 40-jaar de baslijnen beroert bij Jackson, was terug en het tempo werd de hoogte ingejaagd voor songs als ‘The Blue Time’, met zijn swampy drums en hypnotiserende gitaarriffs. Van de punkrocker ‘Nineteen Forever’ ging het gezwind naar de strakke ritmiek van ‘Blaze Of Glory’ en werd het Mardi Grass en voodoo time met ‘Fool’, een song dat werd ingekleurd met enige New Orleans en Kompa ritmiek. Jackson blijft heel het concert achter zijn keyboard zitten en dirigeert en vocaliseert ook het jazzy georiënteerde ‘Sing, Your Sinners’. ‘Feel free to sing with us’ dolt Jackson en ‘Is She Really Going Out With Him’ knalde genadeloos. En zo vloeit het ene caput in een ander hoogtepunt. Van een swingende rock-‘n-roll beat uit ‘It’s Different For Girls’, met die overweldigende en uitgesponnen drumoutro, gaat het finaal naar ‘I’m The Man’.
‘Thank you for supporting live music’… Joe Jackson uitte oprechte zijn genegenheid en waardering voor zijn fans. Na het voorstellen van de band werd de bisronde ingezet met ‘You Can’t Get Want You Want’, waar Jackson origineel saxofoon speelt, en het onvermijdelijke ‘Stepping Out’, een zeer geletterde vorm van powerpop met die opzwepende disco beat. Druppelsgewijs verdwijnt de band achter de coulissen. Joe Jackson bedankt zijn fanbase en verdwijnt op zijn eigen bescheiden, gecharmeerde en sobere manier van het podium. En wij, wel… nu blijven wij even verweest achter. Maar met een voldaan gevoel. Joe Jackson schitterde in een volgepakte AB. |