vrijdag 18 april 2025
Cultuurcentrum, Hasselt

Report: Marino Serdons
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: CCHA, Act & Art en Laurent Pitsi
Sedert 1992 kan je op BBC de format van ‘Later…with Jools Holland’ bekijken waarbij Jools bekende en minder bekende artiesten een podium aanbiedt onder begeleiding van zijn ‘big band’.  Live toert hij al meer dan 30 jaren met zijn gemiddeld 18-koppige band de wereld rond en doet daarbij meermaals België en Nederland aan.  Een meester op de piano, een entertainer met sterallures met het motto “Without my piano, life would be a disaster”.
 
Wow! Jools Holland in Cultuurcentrum Hasselt in een samenwerking met Act & Art, de ondernemersclub die enkele malen per jaar de zakelijke riem afgooit om haar leden én ons cultuur liefhebbers te verrassen met een internationaal evenement.
​ 
Jools Holland kroop achter zijn geliefkoosde piano en bracht met flair op enkele seconden een uitbundige sfeer in de uitverkochte concertzaal.  Op het podium blies een blazerssectie bestaande uit 3 trompetten, 3 trombones of schuiftrompetten, en 5 saxofoons de vellen van je billen.  Stuk voor stuk meesterlijke muzikanten die gedurende het hele concert om beurten hun kwaliteiten mochten uitblazen.  Bij zijn orkest, beter gezegd een brassband want aangevuld met “a beast” (sic: Jools) van een drummer en een double bass bepotelaar, zat Jools constant achter zijn piano te tokkelen en met zijn rechterbeen te stampen als een briestig paard. 
​
​Na enkele swingende blues en boogiewoogie songs mocht de 1ste gast aantreden: Toby Lee, een 20-jarige bluesgitarist die op jonge leeftijd al met al grootheden zoals Eric Clapton en Joe Bonamassa het podium deelde.  En inderdaad, zijn muzikale aanleg was even groot als zijn ego. Ook de enige momenten dat er aansluiting werd gezocht met de hedendaagse bluesrock. 
“Time for a vibration change” entertainde Jools.  Back in time 1968 waarbij hij zijn pianostuk liet begeleiden met ons aller ingenieuste handclap, 1-2,  en Jools lustig zong” I play the little fool but I’m not the only one”.  We begrepen het en klapten van plezier.
Jools Holland put met zijn band voornamelijk uit eigen werk dat zich steeds situeert in de vroege blues en vooral de snelle boogiewoogie, de dansbare versie van de blues.
En toen mocht de 2de gast haar intrede doen: zangeres Sumudu Jayatilaka.  Voor ons onbekend doch in het VK een grootse jazz-zangeres met een loepzuivere stem. Honderden ‘bijen’ fixeerden zich op haar oranje kleed en haar honigzoete easy-listening jazz. Tot ze ‘I found my dream’ zong en overschakelde op een swingende boogiewoogie.

Dat Jools Holland een ervaren toetsenman is wisten we wel.  Doch ook een rots in de branding als het orkest niet helemaal overeenstemt met zijn pianospel.  Geef het muzikale woord aan Fats Domino met een interactief ‘oohoo’ en laat 2 saxen in dialoog gaan.  Schakel nadien over op de eigen ballad ‘Forgive me’, ooit gecoverd door Tom Jones, en zing “Forgiveness…, please forgive me for what I’ve done”.  Dat maakt een concert levendig.
“Push the boundaries” declameerde Jools toen.  Zijn jullie klaar voor een experiment? Waarbij iedereen angstig dacht “oei we moeten weer meezingen”.  Gelukkig doelde hij op zichzelf en zijn uitstekende vertolkers door een instrumentale mix te brengen van oude barok en boogie.  Een knappe compositie die herinneringen opriep aan de intro’s van een James Bond film of aan Van Morrison in zijn jongere jaren. Ook knap een cover van Dr. John’s ‘Dorothy’, solo op piano gebracht (terwijl Jool’s band een drankje ging nuttigen).  Een instrumentaaltje ter ere van alle moeders in de wereld.

En dan werd het tijd voor de 3de gast: zangeres Louise Marshall.  Niet echt een gast, want ze behoort tot de vaste band, ook als backing vocal.  We werden echter gewoon van ons sokken geblazen door haar mooie diepe soulstem.  Wat een présence en wat een inlevingsvermogen.  Dat gecombineerd met haar theatrale ingesteldheid (speelde jaren op West End London) liet de zaal trillen van emotie.  Diep volumineus zong ze over Waterloo Bridge, een broken heart en eindigde met jazzy zang in ‘Let it roll’.

Het einde naderde voelbaar waarbij de band nog wat swingende boogiewoogies over de zaal uitstrooide.  Het publiek kon staande dansen en zong lustig mee met ‘Worried Man Blues’ en ‘Enjoy yourself’. 
​
Het was groot feest in CCHA Hasselt!