donderdag 30 januari 2025
MUZE-café, Heusden Zolder

Report: Sis Vanhoof
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Move2Blues
Na de succesvolle passage van Doghouse Sam & His Magnatones was het benieuwd uitkijken naar Little George Sueref, de veelgeprezen muzikant, die al op erg jeugdige leeftijd naar Londen trok.  We herinneren hem nog in de jaren negentig van een optreden ergens in het Londense Camden Town waar hij destijds deel uitmaakte van The Blues Kings, begeleidingsband van Big Joe Lewis. Toen al liet deze in Cardiff geboren afstammeling van Griekse ouders een onuitwisbare indruk na als harpspeler. Het was dan ook geen verrassing dat hij het zou maken toen hij op eigen benen ging staan even na de eeuwwisseling. Na zijn sterk debuutalbum ‘Little George Sueref & The Blue Stars’ (met medewerking van Lazy Lester en Jimmy Thomas) ontmoette hij heel wat muzikanten met aanzien en ook zijn passage bij radio-icoon John Peel en live optredens bij Jools Holland legden hem geen windeieren. Ook artiesten met naam bewierookten zijn kunnen en voorspelden deze veelzijdige muzikant (zanger-gitarist en harmonicaspeler) een mooie toekomst.

Mature indruk
In het Muzecafé werd de frontman begeleid door zijn vaste Italiaanse gitarist Davide Manzantini en als ritmemuzikanten fungeerden de Franse begeleiders Juliën Dubois (op bas) en Fabrice Bessouat (drum). De band vliegt er al stevig in met het swingende instrumentale openingsnummer en dat klinkt niet slecht. Met Muddy Waters’ klassieker ‘Catfish Blues’ is het al vlug duidelijk dat de ritmesectie een mature indruk maakt. Stemgewijs is het aanvankelijk wel wat aarzelend, maar gaandeweg wordt het beter. Maar hoe dan ook blijven de nummers ijzersterk met stevige rockinvloeden. Sueref noemt zijn muziek zelf “Rockin’ blues” en dat is het wel. Zo ook het nummer ‘Rhythm Rockin’ Boogie’, een eerste echte hoogtepunt met prima zang, gitaar en vooral met de mondharmoncia op de voorgrond. Dat was ook te merken in ‘Treat Your Daddy’ waarin Sueref toch bewijst dat hij één van de toonaangevende harpspelers is. Ook het trage slepende ‘Feel So Lonely’ maakt indruk. Nadien was het andermaal genieten van een pompend klinkend nummer als slot van een behoorlijke eerste set.
Kers op de taart
Ook na de pauze bleef het optreden behoorlijk van niveau met ook nu een instrumentaaltje als inspeelnummer gevolgd door ‘I’m Leaving’, een cover vanChester Brunette oftewel Howlin’ Wolf, ingekleurd door opwindende gitaarrifs van zowel David Mazzantini als van George Sueref. Met het dansbare ‘Finger Lickin’ passeert andermaal een prima song en de danspaartjes zwellen aan op deze swingende tonen van de band. De amusementswaarde ligt dus duidelijk hoog met de komst van Little George Sueref en zijn uitstekende band. Maar ook werd er goed gedoseerd met een mooie slow. Het pakkende ‘The Clock’ was één van die nummers die indruk maakte op een geboeid luisterend publiek terwijl ‘’I Need al Little Lovin’ ook gekruid werd met een aantal mooie gitaarrifs. 
Eindigen deed de band met een aantal stevige dansbare geluiden op de tonen van ‘I’m Leaving’ (Howlin’ Wolf). Een constant beukende en pompende Little George Sueref perste er mondharmonicagewijs alles uit als kers op de taart.  Een mooi einde van een meer dan bevredigende muzikale avond. Warm aanbevolen.

Wil je ze zien dan kan je nog terecht in o.a. Dordrecht (31/01), Haarlem (1/2) en Ruiselede (Banapeel 3/2).
​
Volgende optreden in het Muzecafé is op 20 februari met de Amerikaanse bluesdiva Sharon Lewis op de affiche.