woensdag 7 augustus 2024
​Grote Kaai, Lokeren​
​
Report: MG
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Lokerse Feesten
Woensdagavond is de avond van de singer-songwriters, van lovesongs, van Sun rockers én van dat onmiskenbaar ontluikend talent BLUAI. En dan nog Novastar, het mag dan geen verrassing heten dat Joost Zweegers zo’n avondvullend programma mag afsluiten.  Een performance dat sowieso al bol staat van pracht met Richard Hawley én praal van Chris Isaak.
 
BLUAI, jong talent van eigen bodem. De Antwerpse band, opgericht in 2021 door een trio vrouwelijke muzikanten. In 2022 won Bluai Humo’s Rock Rally, Sound Track én De Nieuwe Lichting. Vorig jaar speelden ze op Pukkelpop, deze zomer stonden ze eerder op Blues Peer en Werchter. Nu mochten ze ook de Lokerse Feesten van hun bucketlist afvinken. Het gaat dus hard voor deze jonge wolvinnen. Het trio Mo Govaerts, Catherine Smet en Caitlin Talbut wordt live een vijftal. Met het krachtige ‘Worms’ maakten ze een statement, de nieuwe single ‘In Over My Head’ werd een meezinger en ook de warme Indierocker ‘Sad Boy’, Angry Boy’ is een succesnummer. ‘Celing Stars’ werd dan weer overgoten met knappe lapsteel. De dames hebben in een korte tijdspanne een heuse achterban opgebouwd en omarmen ons in dik veertig minuten. Tijdloos, Americana en country zijn weer hip, ‘Save It For Later’ is hun debuutalbum, en dat hebben we hier geweten.
 
Recht uit Sheffield, recht uit het VK dus, Richard Hawley! Hij die een grote held is in zijn thuisland, hij die mateloos iedere zaal in een mum van tijd uitverkoopt. Richard ‘Steel City Serenader’ Hawley heeft onlangs met ‘In This City They Call You Love’ een geweldig nieuw album uitgebracht, zijn tiende studioalbum. En met elk album weet hij in zijn kenmerkende stijl weer nieuwe proporties en veel hoogtepunten te concipiëren. Een mix van rock en soul… Stax en Sun Records zijn dan ook nooit ver weg. En dan die stem. Richard Hawley, schitterend uitgedost, donkere zonnebril en dé perfect rockabilly gekuifde haardos. Hij die pakt je moeiteloos inpakt. Zijn ritmesectie is dan ook meer dan een ordinair balorkest. Showopener ‘She Brings The Sunlight’ heeft een psychedelische rocktune, net zoals ‘Two For His Heels’. Goose bumps bekropen ons bij ‘Prism In Jeans’ én ook het subtiele ‘Open Up Your Door’ krijgt al bij het eerste akkoord een overrompelend applaus, een song doordrenkt van romantiek en melancholie. Van een swampy ‘Standing At The Sky’s Edge’ ging het vlotjes naar ‘Deep Space’, een rocksong dat zich traag opgang trekt. Alleen al die Stax soulballade ‘Tonight The Streets Are Ours’ horen spelen in Lokeren was een heerlijkheid van glitter en granduer. Dit alles divergeerde enigszins met die giftige gitaarriffs van ‘Alone’ én de adembenemend croonersong ‘Coles Corner’. De rocker ‘Don't Stare At The Sun’ werd ingeweven met wervelende gitaarsolo’s, om met de rockabillysong ‘Is There A Pill’ het gordijn achter zich dicht te trekken. Richard Hawley, een interactie met zweemzoete lyrics en opwindende rockabilly…
 
Chris Isaak, staat bekend om zijn met reverb. beladen rockabilly, zijn revival-stijl en dat breed vocaal ambitus. Isaak had meer dan een decennia geleden de langspeler ‘Beyond The Sun’, een verzameling nummers van Sun Records-artiesten, in de winkelrekken. Pakkende songs waarmee hij opgroeide. De geest van o.a. Elvis,  Charlie Feathers, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash en vooral Roy Orbison dwarrelende doorheen een volgepakte Grote Kaai. Traditioneel betreed Isaak en band het podia op de tonen van Elmer Bernsteins ‘The Man With The Golden Arm’. En ja, zijn stem is nog steeds indulgent en o’zo herkenbaar.
De countryrocker ‘American Boy’ en de ballade ‘Somebody’s Crying’ uit zijn vijfde album ‘Forever Blue’ uit 1995. Isaak heeft zijn entree niet gemist. Tijdens ‘Here I Stand’ en ‘Don’t Leave Me On My Own’ gaat Isaak zelfs op wandel doorheen de Grote Kaai. De stabiliteit van zijn ritmesectie is flexibel genoeg voor zijn schitterende sound. Maar het meest differente blijft echter de stem van Isaak. Een paar decennia later glijdt hij nog steeds met ogenschijnlijk weinig moeite in die falsetto stem. ‘Wicked Game’ uit 1989 was ook hier een seksuele alteratie. Van het rockabilly ‘Go Walking Down There’ ging naar de sing-along song ‘Oh, Pretty Woman’. Dichter bij Roy Orbison dat dit kom je helaas niet!
De band gaat dan even zitten voor een enkele akoestische songs. Vooral ‘Forever Blue’, ‘Dancin’ en Presley’s ‘Can’t Help Falling In Love’ waren hoogtepunten. En dan moest ‘Blue Hotel’ nog door de woofer knallen, en het al even schitterende ‘San Francisco Days’, met zijn synchrone gitaarmoves. Het exponeert Isaac’s rijkelijke soundscape. Bij ‘Baby Did a Bad Bad Thing’ nodigde hij (onnodig) wat vrouwelijk schoon uit op het podium. Om uiteindelijk af te ronden met ‘The Way Things Really Are’. Right On, Chris…!
 
Novastar behoort haast tot het spreekwoordelijke behang in Lokeren En wat ons betreft, een terechte keuze van de organisatie. Joost Zweegers heeft eindelijk met ‘The Best Is Yet To Come’ een ‘best of’ langspeler in de winkelrekken. Voor deze hoogst originele compilatieplaat trok hij naar de legendarische Abbey Road Studio en herwerkte zijn grootste songs. Joost trekt in Lokeren een blik gouden songs open met onverwoestbare Belpopklassiekers. Live balanceert Joost en band er ergens tussenin. Openen met ‘Wrong’, een van je grootste hits, is niet voor iedereen weggelegd. Met het harmonieuze ‘Light Up My Life’ was de toon gezet. ‘Deep Are The Eyes’, de single van de langspeler ‘Holler and Shout’, dat werd geproducet in Brighton met Mikey Rowe, werd hier voorzien van knappe gitaarriffs, en met ‘Look At You Know’ en ‘Because’ werd het tempo geleidelijk opgeschroefd.
Van het akoestische en folky ‘Closer To You’ ging het haast naadloos naar ‘Lost & Blown Away’. En ook bij ‘Mars Needs Woman’ zorgde Zweegers vanop zijn klavier voor heel wat kippenvel. Van ‘Crooked Court of Dreams’, ‘Kabul’ én ‘Wild Years’ ging het naar recenter werk met ‘Velvet Blue Sky’, om te contrasteren met ‘Never Back Down’, of hoe groot een song wel kan zijn. Er werd gebist met een akoestische versie van Neil Youngs ‘Like A Hurricane’, het nijdige ‘When The Lights Go Down On The Broken Hearted’ én ‘The Best Is Yet To Come’, met zijn a capella intro.  Novastar.. five stars concert ! 
​
​​