zondag 4 augustus 2024
​Grote Kaai, Lokeren​
​
Report: MG
Foto's: Philip Verhaege ©

​Met dank aan: Lokerse Feesten
De dag dat het zonlicht niet meer scheen, wie had hier ooit een dollar op durven verwedden. Zondag 04 augustus 2024, het zou een legendarische showcase worden in Lokeren. Front 242 die zijn laatste festivalconcert op Belgische bodem zou geven, The Selecter, die het voortaan moet doen zonder zijn baanbrekende legendarische vocalist Arthus ‘Gaps’ Hendrickson. Naast dit alles was er nog zoveel meer nostalgie met The Damned, The Sisters Of Mercy én voer van eigen bodem met Arbeid Adelt! en Vive la Fête…
 
Arbeid Adelt! Het electropop ensemble dat de jaren tachtig verbaasde. De immer sympathieke Marcel Vanthilt  mocht met zijn band het festival openen. Die typerende beats, arglistige riffs en bijdetijdse lyrics, hij had al snel Lokeren op de hand. Vorig jaar werd een jubileumjaar met concerten, remixes, prettig gestoorde chaos én dit veertig jaar na dat debuutalbum ‘Jonge Helden’. Op de koop toe was er een nieuwe langspeler met ‘Het Heelal Is Hier’. Het knotsgekke ‘Capita Selecta’ en het afsluitende ‘Happy Is Geen Nederlands’. Al wat er zich tussenin bevond was heerlijk Belpop. ‘65+’, al voelt Marcel zich nog 24, het nostalgische ‘De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen’ en een swingend ‘Death Disco’. En dan moest het elektro begeesterde ‘Fris!Fris! Het Heelal Is Hier’, een nieuwe songs uit dat laatste album, nog de revue passeren. Nostalgie voor velen, ontdekkingen voor jeugdigen. Arbeid Adelt!, het blijft een bijzonder eigenzinnige band.
 
Vive la Fête, dat is een spetterend muzikaal feest op het podium. Het is het geesteskind van Danny Mommens en Els Pynoo. De formatie die werd opgericht in 1997. Het duo Mommens/Pynoo hadden toen een aantal demo’s geregistreerd die later werden uitgebracht onder de EP ‘Paris’, op het Gentse label Kinky Star. Het duo ontdekte niet alleen de liefde voor de muziek, maar ook voor elkaar. Zelfs Karl Lagerfeld was gecharmeerd door hun muzikale toonkunsten, de aanzet voor een internationale avontuur. Ex-dEUS bassist Danny Mommens ontpopte zich steeds meer als muzikaal brein, terwijl Pynoo je moeiteloos inpakt met haar sexy moves en vaak verleidelijk stemtimbre. Dansbare elektropop en herkenbare tunes. Cult nummers als  ‘Touche Pas’ en ‘La Vérite’ zitten als gebeiteld. Van bij de opener ‘Nuit Blanche’ zat de sfeer raak. Nummers als ‘Tokyo’ en het met die diepe baslijnen begeesterde ‘Joloux’ gingen er mateloos in. Met ‘AC’ kwam er eindelijk wat vaart in de showcase. En Mommens…die raasde door. Van ‘Noir Désir’ ging het naar een uitsponnen instrumentale ‘Jesus Christ Superstar’ outro, waarbij Els zelf even de snaren plukte op banjo, én het afsluitende ‘2005’. Catchy electropop, beïnvloed door krautrock, punk. Vive La Fête, met zijn opwindende songs, vaak ingekleurd met Pynoo’s sexy loops en gimmicks, waarvan alleen zij blijkbaar het recept kent. Vive La Fête, stilstaan is geen optie.
 
The Selecter, de uit Coventry, Engeland afkomstige formatie werd eind jaren zeventig opgericht. Ze werden al snel een van de essentieelste bands van de Britse ska-beweging. Ze worden aspecifiek beschouwd als de pioniers van de Two-Tone ska sound.  De iconische frontvrouw Pauline ‘The Queen Of Ska’ Black en origineel bandlid Arthus ‘Gaps’ Hendrickson zijn baanbrekende legenden. Hendrickson, die onlangs overleed in juni op 73-jarige leeftijd. De 2-Tone Ska-revival was kort en krachtig, maar drukte langdurig zijn stempel op de Engelse muziekscene. De lyrics zijn vaak omstreden, waarbij de problemen die werden aangepakt de dag van vandaag helaas nog steeds even relevant zijn als in de jaren 70 en ’80. Gitarist John Robertson, Lee Horsley op orgel, bassist Andrew Pearson en Neil Pyzer-Skeete op trompet vormen de ritmesectie. Pauline Black’s energie en feelgood ska-vibes is in Lokeren haast acuut voelbaar. Ze runt nog steeds de show, mist met ‘Gaps’ haar associé op het podium. ‘The Avengers’ en ‘Three Minute Hero’, de eerste danspasjes werden ingezet. ‘Time Hard’ (Everyday), een zeldzame cover van George Dekker, was een sneer richting Brexit, ‘War, War, War’ een anti-oorlogslied, net zoals ‘Murder!’. En dan kwamen de hits met ‘Sissing Words’, het onvoorwaardelijke ‘On My Radio’ en de uitgesponnen uitsmijter ‘’Two Much Pressure’. The Selecter, heerlijk voelbaar…
The Damned, dé Engelse punkrockband die in Londen werd opgericht in 1976 door Davis Lett aks Dave Vanian, en enkele soulmates. Het is een band van primeurs, de eerste Britse punkband die een single uitbracht met ‘New Rose’, op tournee ging in de VS, een band die uit elkaar ging en weer bij elkaar kwam. Anno 2024, het collectieve alias van Dave Vanian (zang), basmaestro Paul Gray, Monty Oxymoron op toetsen, gitaargoeroe Captain Sensible, met zijn kenmerkende rode baret én drummer Rat Bleedin’ Scabies die wat verscholen zat in een perspex-cabine die zijn drumopstelling omhulde. Dit alles is haast een reflectie van die muzikale invloeden die generaties overstijgt. De plaat ‘Darkadelic’ zag het levenslicht in 2023. Een ‘Dr Who Theme’-intromuziek gaf de aanzet. Dave Vanians explosieve zang, tussen al die hectische instrumentatie, is gewoonweg uniek. ‘New Rose’ als startschot, het kon meteen tellen. Opgevolgd door het al even spijkerende ‘Wait For The Blackout’ én ‘The History of the World’ (Part 1), met zijn opwindende keys-deuntje, ‘Stranger On The Town’, ‘Dr. Jekyll’ en de sing-alongsong ‘Ignite’. Net we stonden in een overvolle karaoke bar. Van ‘Neat Neat Neat”, met die diepe baslijnen en de ska-ritmiek van ‘Smash It Up’ ging het naar Barry Ryan’s ‘Eloise’. The Damned, blijft een van de baanbrekende acts die ooit moet gezien hebben!
 
The Sisters Of Mercy, de iconische band rond frontman/vocalist vocalist Andrew Eldritch. Hij is het enige originele bandlid uit Leeds. Benjamin Christodoulou, beter bekend als Ben Christo komt uit Bristol en vervoegde in 2005 Sisters of Mercy ter vervanging van gitarist Adam Pearson, die de band had verlaten na hun Twothousandfive Tour. Kai is dan weer een award-winning Japanse metal artieste, die ook het project Esprit D'Air in de steigers heeft sinds 2016. De duisternis is al een tijdje neergedaald wat de sound concordeert. De intro’s van ‘Doctor Jeep’ en ‘Detonation Boulevard’ zijn haast een constante voor de showcase. Van de gothic rocksong ‘Ribbons’ ging het meteen naar de hit ‘Alice’ uit de langspeler  ‘Some Girls Wander By Mistake’. ‘Marian’ klonk nederig, ‘I Was Wrong’ had een akoestische vibe en vooral Christo komen de fans vooraan op het podium wat opjutten. ‘Lucretia My Reflection’ en ‘Temple Of Love’ zijn instant klassieker en tijdloze nummers, net zoals het afsluitende ‘This Corrosion’.The Sisters Of Mercy, net zo vitaliteit als considerabel…
 
 
Front 242, nadert stillaan zijn einde als legendarische band. Was dit echt hun allerlaatste festivalconcert op Belgische bodem. Front 242, ongetwijfeld één van de grootste en invloedrijkste Belgische bands. In januari 2025 staat de legendarische Electronic Body Music-formatie vervolgens voor een allerlaatste keer -twee keer om precies te zijn - op het podium van de Brussels AB. Niet minder dan vier decennia zijn er gepasseerd sinds het invloedrijke Front 242 in 1981 het levenslicht zag. Nummers als ‘W.Y.H.I.W.Y.G’ of ‘Body To Body’, allen ingeleid en geëscorteerd door die fabuleuze lichtshow. De donkere, net zoals de belichting trouwens, beat van ‘Don’t Crash’ en ‘Red Team’, de synths. in ‘Masterhit’ en ‘Fix It’, zo meeslepend en boeiend voor alle fans van het eerste uur. ‘It’s All ‘Happiness’ (More Angels), ‘No Shuffle’ en ‘Headhunter’ als bisnummers! Een legende als Front 242 dient achtbaar uitgewuifd te worden, en dat deden we met zijn allen op en rond de Grote Kaai in Lokeren. ​
​​