|
|
26 APRIL 2018 |
|
Millionaire is Tim Vanhamel, we gaan daar niet flauw over doen. Ruim twee decennia lang al wordt deze wonderboy op handen gedragen door het Belgische publiek maar ook door internationale muzikale grootheden als bv een Josh Homme, die de tweede Millionaire plaat Paradisiac (2005) producete en Vanhamel ook bombardeerde tot gitarist tijdens de Peace, Love, Death Metal tour van Eagles Of Death Metal (2004). Ze mochten ook al mee touren in de voorprogramma's van oa Queens Of The Stone Age, Muse en Foo Fighters. Of Tim Vanhamel ondertussen ook miljonair is weet ik niet, betwijfel ik (alhoewel ik hem wel ten zeerste zou gunnen) en is in het geheel niet van belang, ik zocht enkel een uitvlucht om een flauwe woordspeling op u los te laten.
Feit is wel dat het na Paradisiac zeer stil werd rond de band, op enkele bijdragen op de soundtrack van Ex-Drummer (2007) na. Tot dan vorig jaar, als uit het niets, Sciencing op ons af kwam. Een album waarop Vanhamel wat afstand nam van de bombastische sound van de eerste twee platen en meer psychedelische soul en funkgeluiden hanteerde. De algehele sound van het album klonk ook wat meer Lo-Fi. Millionaire schuimde met Sciencing al meerdere festivals en clubs af maar mocht op donderdag 26 April 2018 dan eindelijk toch nog eens aantreden in de Ancienne Belgique. Het blijft voor Belgische acts toch nog altijd een beetje een heilige graal om in de AB te mogen spelen. Als de avond dan nog eens nagenoeg uitverkocht en de zaal eivol blijkt te zitten dan mag je jezelf als muzikant al eens op de borst kloppen. De balkons en het zittende gedeelte boven achteraan waren afgesloten, we gingen vanavond volop voor de club sfeer. Na een werkdag vanuit Stabroek naar Brussel geraken is geen sinecure, zo bleek ook weer vanavond. Hierdoor kwam ik pas in de AB aan op het moment dat voorprogramme Red Rugs al bijna aan het einde van hun set zaten. Wat ik nog heb gehoord klonk zeker niet slecht maar was dus niet genoeg om er een waardevol oordeel over mee te kunnen geven. Sorry hé gasten. Nu, het publiek bleek ook gekomen te zijn voor de hoofdact en die kregen ze rond negen uur dan ook te zien. Tim Vanhamel stapte in zijn eentje het podium in om, gehuld in bijzonder schaars licht en met enkel zijn gitaar (zonder enige vorm van distortion maar wel met een verse cartouche wah-wah) in te zetten met het breekbare Ballad Of Pure Thought. Ondertussen kwamen de andere bandleden op en onder het volledige instrumentarium (2e gitaar, bas, drum, toetsen) waren de heren vertrokken voor de rest van de avond. De setlist zou bestaan uit een mooi overzicht van de drie Millionaire platen. Live blijkt de klasse van een Vanhamel zich toch sterk te uiten. Hij heeft de zaal beet en neemt de mensen mee op een dik anderhalf uur durende reis doorheen Millionaire land. Tim Vanhamel is een formidabele gitarist maar dan eentje van het type dat daar niet persé mee hoeft te koop te lopen. Hij en zijn instrument zijn zoals zo'n koppel in een klasse stijldanswedstrijd, perfect op mekaar ingespeeld, elkaar vetrouwend, (aan)voelend en op de perfecte momenten één met elkaar. Het ontbrak hen nog net aan zo'n bordje met hun deelnamenummer op de rug. De fans staken op hun manier massaal de 9 en 10 bordjes de lucht in. |
Alsof het vanuit een perfect scenario werd gedraaid was de hele avond een opbouw naar totale extase. Na het rustige openingsnummer volgden een paar stevige zoals Under a Bamboo Moon en Love Unmatched. Met I'm Not Who You Think You Are kwam er een rustiger gedeelte in de set maar daarna ging de opbouw gewoon verder. De hoofden gingen van rustig meedeinen tot wild schudden. Tijdens I'm On A High gingen er zelfs enkelen aan het crowdsurfen. Het moment om werkelijk volledig loos te gaan kwam er echter met Champagne, een terechte Belpop klassieker ondertussen en een dankbaar nummer om live te brengen want de band kan er, zoals ze vanavond deden, alle kanten mee uit en de lengte ervan uitrekken tot het maximum, zonder echter ook maar enigszins de zaal in slaap te laten vallen, integendeel. Na Little Boy Blue werd er al 'Dankuwel, fijne avond' gezegd maar uiteraard was dit maar een schijnbeweging. 'We gaan nog één nummer voor u spelen, of misschien wel meer' grapte den Tim. Een lange versie van Back In You volgde, het enige nummer trouwens waarvoor hij een andere gitaar ter hand nam. Het feestje ging daarna gewoon verder met een stampend Petty Thug, Alpha Male en alsof ook die laatste kniesoor achter in de zaal het moest en zou geweten hebben, de punkrocker Wake Up The Children als finale afsluiter. De zaallichten gingen weer aan en iedereen keek om zich heen, zich afvragend door welke pletwals ze vanavond ... euhm ... platgewalst waren dus. Eerder deze dag hadden wij ook net gehoord dat Dotan zijn (hoogst waarschijnlijk) ingehuurde kat naar Rock Werchter gaat sturen waarop de Schuer dan maar prompt Millionaire contracteerde om het open gekomen slot (Zaterdag 7 Juli) te vullen. En de Schuer heeft altijd gelijk... vaak ... meestal ... soms toch... Maar in dit geval dubbel en dik.
SETLIST
|
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024