26 januari 2019
het depot, leuven
​
Report: margod
​fOTOS: philip verhaege © 

Met dank aan: het depot
Samen met zijn broer Tim was Neil Finn het brein achter de Nieuw-Zeelandse formatie Crowded House. Dé succesvolle band die werd opgericht in 1986 na het uiteenvallen van Split Enz. In 1996 beëindigde Neil de samenwerking en ging als soloartiest verder door het leven. Toch kwam er in 2006 een korte reünie van Crowded House, met albums als ‘Time On Eart’ (2007) en ‘Intriguer’ uit 2010. Neil bleef muzikaal enorm actief, pende enkele albums bij elkaar, waarvan één als lid van Pajama Club met zijn vrouw Sharon  én heeft vier solo platen op zijn actief. Maar hij blijft ook in de 21ste eeuw zijn muzikale horizonten verkennen. Zijn meest recente soloalbum  ‘Out Of Silence’ is alweer een zeer uniek en briljant album. Anno 2018 is Neil ook de vervanger van Lindsey Buckingham bij Fleetwood Mac. Nu heeft singer-songwriter en multi-instrumentalist Neil Finn samen met zijn oudste zoon Liam met ‘Lightsleeper’ alweer een nieuw album te promoten.
 
Maar voor het zover was had Het Depot voor ons het klassiek geïnspireerde duo Pablo Vasquez als support-act uitgekozen. Met vrij relaxerende akoestische klassieke gitaartunes betoveren Neil’s zoon Elroy Finn en Jolyon Mulholland ons van bij hun eerste vingerzettingen. Pablo Vasquez’ muzikaal werk is haast gerijmd op hun bijzondere habiliteit. Bij songs als ‘The Crying Suite’, ‘Arabia’ en ‘El Número Cinco’ steeg ook onze bewondering crescendo.  Met naakte muzikale intimiteit werd ook de titeltrack ‘Teasero’ ons amicale deel. Met een haast hemels mooie meditatieve accres én de manier waarop de twee gitaren versmelten dovende de lichten na een half uurtje in Het Depot.
 
De debuutplaat ‘Lightsleeper’ van gigant en muzikale duizendpoot Neil en zoonlief Liam Finn werden door de pers en publiek met lovende kritieken onthaald. En ook een volgepakte Depot bleef niet onaangeroerd voor de melodische sound van de familie Finn. De teksten van de strakke, melodieuze en haast tijdloze popsongs klinken prettig en genoeglijk. Een gave voor beide Finn’s schrijfvaardigheden. De familie werd hier uitgebreid door zoon Elroy (drums), ja.. die van Pablo Vasquez, en moeder Sharon op basgitaar. De drum stond lekker vooraan opgesteld, zodat het wel een familiaal huisconcert bleek. En ook idyllische verlichting op het podium maakte deel uit van het geheel.
 
Enigszins verrassend opende het duo met het new wave-achtige ‘Sweet Dreams’ een Split Enz song uit 1976. Het nummer kreeg akoestische arrangementen aangemeten, net zoals ‘Back To Life’, met Elroy plots in de spotlights met zijn akoestische Spaanse gitaartunes. Neil had dan al plaats genomen achter zijn keyboard en zette het hartverscheurende ‘Four Seasons In One Day’ in. Hier in Het Depot een hommage aan zijn oom die net was overleden. Toen al werd ons duidelijk dat de set een variatie zou worden met nieuw werk, sterk afgewisseld met heel wat klassieke Crowded House songs. Het meerstemmige en nieuwbakken ‘Anger Plays a Part’ en ‘Meet Me In The Air’ kon daar dus ook zomaar tussen prijken.
It’s good te back in Belgium, zegt Neil en haalt de overige familie-bandleden Sharon en Elroy erbij. Allen getooid in dezelfde geruite outfit zetten ze gezwind het semi-akoestische ‘Pineapple Head’ in de steigers. Liam’s ‘Miracle Glance’, uit zijn soloplaat ‘The Nihilist’ uit 2014, werd dan weer begeesterd met strak drumwerk, ingetogen gitaarriffs en een wel heel spacy en electropop-getinte outro. En ook het Beatles en vooral Lennon geïnspireerde ‘We Know What It Means’ en vooral ‘Miracle Glance’, waar Liam gretig inspeelt met het frequentiespectrum, wakkeren het muzikale brein verder aan in Liam. Het was alleszins niet de voorbode voor het poëtische ‘Message To My Girl’ (Split Enz) en ‘Any Other Way’, waar Liam’s stemtimbre wel heel dicht in de buurt komt van pa’s vocalen. Uit de release ‘I’ll Be Lightning’ toverde Liam de wondermooie ballade ‘Fire In Your Belly’ uit zijn snaren Met het onaantastbare ‘Fall At Your Feet’ grasduinde de band alweer in de rijkelijke schatkamer van Crowded House, Maar ook het rock-overgoten ‘Better To Be’ en de urban sound van Pajama Club’s ‘Golden Child’ gingen er vlotjes in. Het Depot kan zich ook volledig inleven in de gewilde schoonheid van het psycho-geografische ‘Energy Spent’,  het Split Enz’ geënthousiasmeerde ‘I Got You’ en het afsluitende ‘Distance Sun’.
 
Na een korte break kwam de familie Finn ons begeesteren met een knappe en fijn uitgekiende bisronde. Van het Crowded House’s ‘Black and White Boy’, over het experimenterende -maar zeer bijdetijdse- ‘Cold Feet’, het corporele ‘Where’s My Room’ naar de wereldhit ‘Don’t Dream It’s Over’, waarbij iedereen werd meegesleept op een golf van opzwepende emoties. Vanavond geen lange conversaties met zijn fanbase, al had de familie Finn wel duidelijk nog zin in een nachtelijke Belgische wafel. Maar dat was het muzikaal helaas. Neil & Liam Finn doen het allemaal zo simplistisch klinken en een feeëriek ingekleed Depot droomde stillaan dat het nog niet over was. Maar ‘Don’t Dream It’s Over’ stond gelukkig wel op de setlist. Helaas, geen ‘Weather With You’, dus waren wij er ook aan voor de moeite. We waren alweer getuige van een zeer gevarieerde en gemodificeerde avond.
Met dank aan de familie Finn, Pablo Vasquez en Het Depot. 

 
​