zaterdag 6 augustus 2022
Festivalterrein, Wellen

Report: Stefan Meekers
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Oetslovenblues
Na twee jaar te hebben overgeslaan, en dit allemaal wegens corona, waren de mannen en vrouwen van Oetslovenblues erop gebrand om voor deze 24ste jaargang van het festival het onderste uit de kan te halen. Ze zijn hun concept trouw gebleven. Een leuk en gezellig festival op poten zetten aan democratische prijzen en met Belgische bands die momenteel in de picture staan in het blues en roots gebeuren. Ook de locatie (tevens een toeristische trekpleister) hier in Oetersloven, een klein gehuchtje van Wellen aan de kapel uit de 17de eeuw, is uniek . Op het programma vandaag  5 bands.

Big D & Captain Keys mochten deze editie aftrappen, Big D aka Nico De Cock (zang, cabasa) en Captain Keys aka Edwin Risbourg (piano). Geen onbekenden in het blues circuit want het zijn leden van de Belgische band The Bluesbones. Ze treden al een tijd op als duo en brengen een mix van eigen Bluesbones nummers, aangevuld met blues, country en covers uit andere muziekstijlen. Hun set openen ze met de bluesstandard uit 1935 van Pinetop Sparks, ‘Everyday I Have The Blues’ om dan te vervolgen met het soulvolle ‘Sitting On The Dock Of The Bay’(Otis Redding), ‘Nobody Knows You’ (Jimmy Cox uit 1923) en de countryballad ‘Whiskey And You’ van Chris Stapleton. Zelfs 'IRS Blues' van Blue Blot kreeg hier zijn plaatsje. Ook enkele Bluesbones nummers ‘Seesaw Blues’ en ‘Riding Out’ werden gesmaakt door het publiek. Naar het einde werd nog speciaal op verzoek van de fans ‘Whisky Drinkin Woman’ aan hun set toegevoegd. Afsluiten deed het duo met ‘Devil’s Bride’ van hun album  ‘Saved By The Blues’. Chapeau Nico en Erwin,  een festival akoestisch openen is geen evidentie, het publiek genoot en beloonde jullie met een uitbundig applaus.
​
Tijdens de stagechanges kunnen we op het zijpodium buiten genieten van zanger/gitarist Jan Bruynooghe Hij bundelt kleine, fragiele akoestische versies van zijn lievelingssongs in een intense, intieme solo-act. Fingerpicking blues van Mississippi John Hurt, Doc Watson, Blind Blake, Robert Johnson, Leroy Carr en Colter Wall passeren de revue. Jan neemt je op sleeptouw met een bloemlezing van schitterende countryblues songs van voor, tijdens en na ‘the great depression’. Net als even goede en fijne uitgeklede pareltjes van andere helden zoals Jim Croce, Neil Young, Tom Waits en Lyle Lovett.

Dan is het de beurt aan Chilly Willy Loony Goony And The Free American Hippy Blues Street Fruits, de band met waarschijnlijk de langste naam uit de Belgische muziekscene. Zelfs MC van dienst Wouter Celis aka Doghouse Sam moest er even zijn papiertje bijhalen om hen aan te kondigen. De ontstaansgeschiedenis van deze band voert ons terug naar het jaar 1992. Wim ‘Huibbe’ Huybrechts zorgt voor de zang, de drumvellen worden bewerkt door Walter ‘Vibemachine’ Cuyvers, diens zoon Dirk ‘Calvin’ Cuyvers op gitaar, de Mississippi saxofoon wordt geblazen door Gery ‘Dizze’ Alaerts, Dirk Piselé bespeelt ook de gitaar en bassist is Roel Celis. Ondertussen brengen ze al ruim 30 jaar eerlijke, 'echte' muziek, gespeeld met volle overtuiging en bezieling. Weinig Belgische bluesbands slagen erin, maar de muzikanten van Chilly Willy Loony Goony And The Free American Indian Hippy Blues Street Fruits volharden in hun gedrevenheid om de blues van de oude blueslegendes op een zo authentiek mogelijke manier te brengen. Al van bij hun opener ‘New Orleans’ zijn de tent en de dansvloer goed gevuld. Op hun setlist prijken The Yarbirds’ ‘Wish You Would’, het aanstekelijke ‘I’m Ready’ en ‘Cryin For Help’ met strak gitaarspel van Dirk. Vervolgens passeerde nog John Campbells ‘Devil In My Closet’ waar Den Huibbe zich volledig vocaal kon uitleven. ‘Born Blind’ van Sonny Boy Williamson scoorde dan weer met een geweldige solo van Gery op de Mississippi saxofoon. Afsluiten deden ze met Slim Harpo’s ‘Hip Shake Baby’. Het publiek kreeg er echter niet genoeg van en vroeg om een bisnummer. De toegift die ze brachten was Muddy Waters’ 'I Got My Mojo Working’.

Bourbon Street, de band die in 2019 er de stekker uittrok en nu in een nieuwe bezetting hard werkt aan een comeback. Ze brengen een mix van rauwe blues, funk en rock op smaak gebracht met een Bourbon Street sausje. De band bestaat uit zanger Mario Jossels (Little M), op de bluesharp Luc Boonen (Daddy B), Alex Rozka (Lowdown Alex) aan de bas, gitarist Andy Aerts (Andy Slick) en Wilfried Claesen (Chopstick Will) is de drummer van dienst. Openen doen ze met Lil' Ed & The Blues Imperials ‘Kick Me To The Curb’ waar Andy al meteen kan soleren op zijn snarenplank, gevolgd door 'Rolling With The Punches’ een nummer van Johnny Copeland. De zenuwen zaten er goed in wist Little M me te vertellen een paar uur voor aanvang. 
 
Hiervan was echter vanaf de eerste noot niets te merken. Mario Jossels’ zang was dik in orde en snarenplukker Andy Aerts mag bij de betere gitaristen van België worden gerekend. Ze beschikken over een strakke ritmesectie en een outstanding Luc Boonen op harp. Het publiek smulde van de volgende nummers,  'Trouble Was Money' en 'Don't Turn Me In'. Een kippenvelmomentje kwam er bij hun eerste original song ‘The Owl’, een rustig nummer dat werd ingezet door Daddy B met subtiele harptonen. Vervolgen deden ze met nog een eigen nummer ‘Hometown’. Met 'Don't Turn Me In',  'Whiskey, Beer & Wine' van Buddy Guy en ‘Outside Of This Town’ liedje van Christone ‘Kingfish’ Ingram zijn we aan het einde van hun set gekomen. Dit was echter zonder het publiek gerekend dat om een encore vroeg. Gebist werd er met  'Good In My Neighbourhood'.
​
​Travellin' Blue Kings met Jb Biesmans (zang, harp en saxofoon), Jimmy Hontelé (gitaar, backing vocals), Winne Penninckx (bass), Patrick Cuyvers (Hammond, piano en backing vocals) en Marc Gijbels (drums) is de volgende band in de rij die zijn kunnen mag tonen op het podium. Sinds de pandemie en de beperkingen soleren deze Limburgse heren allemaal onder de Belgische vlag, want aanvankelijk werd een aantal jaren geleden gestart met een Belgisch-Nederlandse bezetting. De heren vinden hun inspiratie in vele muziekjes en doen er wat mee. Een zelfgeschreven repertoire, aangevuld met een paar precies gekozen covers, dat mag je andermaal van deze band verwachten, alles gebracht met tonnen energie en enthousiasme. Hun laatste worp ‘Bending The Rules’ is uitgebracht door Naked op 22 april jl. De recensie ervan kun je ​hier nalezen. Al van bij de stomende opener ‘You’re A Wonderful One' trekken Travellin' Blue Kings alle registers open. Gevolgd door de slowblues 'Never Never Land' met heerlijke saxofoon van JB en warme Hammond klanken van Patrick. We noteerden nog het stevige 'Live Your Life' dat als eerste single werd uitgebracht van hun laatste album en het swingende 'Do It Baby' met een wervelende toetsensolo van Patrick Cuyvers. Passeerden nog de revue,  bluesrocker 'Hold Your Horses' dat voor de nodige ambiance en dansmoves zorgde in de tent, het bluesy  'What Needed Doin' Done’,  'If Only', de instrumentale titeltrack 'Bending The Rules', 'A Stiffer Drink’ en ‘So Long Baby Goodbye’ van The Blasters met als apotheose dé drumsolo van vader en zoon Gijbels.

De Vlaams Brabantse band The Catsmokes werd opgericht in de zomer van 2002, in januari trapte ze hun ‘20th Anniversary Tour’ af en nu staan ze hier als afsluiter van deze postcorona editie en tevens 24ste jaargang van Oetslovenblues. Ze brengen een mix van country, rockabilly en rock & roll in de puurste vorm. Bandleden zijn Gerrit Cuypers op zang en gitaar, Hans Vandiest eveneens zang en gitaar, Jan Vermeulen aan de bas en zang en Robert Theys achter de drums. De wijze waarop deze 4 muzikanten rockabilly, Texaanse en Memphis rhythm blues, met Johnny Cash, boogie en country versmelten is gewoon klasse. Zij zorgden voor een mix van covers en eigen nummers, zoals een rock-‘n-rollrepertoire, met invloeden van country en rockabilly doorspekt met wat swingrock. Ze trapten hun set af met 'Tina's Toledo's Street Walking Blues' gevolgd door de rocker ‘Jimmy Would’ van Chuck E. Weis. Vervolgens noteerden we ‘No Money Honey’ van Sam & Dave, ‘Big City Blues’, ‘Two Trains’, ‘Wiskey Or God’, en ‘East Texas Pines’ met mooie solo’s van beide gitaristen. Nog eentje om te onthouden was de ontroerende Presley song ‘Burning Love’. Passeerde ook nog ‘Mary, Mary’, wat een grote hit was voor The Blasters. Ze sloten hus set af met ‘The Big Bopper’.
​
Dit was meer dan een succesvolle editie van Oetslovenblues. Het zal moeilijk worden om dit te overtreffen maar we kijken al reikhalzend uit naar het 25 jarig jubileum in 2023.
Met dank aan de organisatie van Oetslovenblues en de voltallige ploeg vrijwilligers.
​