25 mei 2022 
CC Palethe, Pelt

Report: Lambert Smits
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan:  CC Palethe & Tom Coppers
Reeds voor de negende maal mocht toetsenwizzard Patrick Cuyvers in zijn Peltse Juke Joint een aantal collega’s ontvangen om een feestje te bouwen. Een feestje dat Patrick steeds weer op een schitterende manier weet te doen slagen.
Aftrappen deed de band met ‘T-Bone Shuffle’, dat door Patrick met een hemelse solo meteen naar een hoger level werd gestuurd. Interactie met het publiek kwam er al tijdens het derde nummer ‘I Want You To Be My Baby’, wat de sfeer zeker ten goede kwam. De zangeres die Patrick had uitgenodigd, tapte uit een heel ander vaatje. Karen Verresen liet al dadelijk horen wat ze in huis had. Haar geweldige stem leende zich perfect voor een jazzy versie van ‘Somewhere Over The Rainbow’. Haar talent en vakmanschap waren de tools om het nummer een eigen twist mee te geven. Voor het begin van Randy Newmans ‘Guilty’ liet Karen zich enkel begeleiden door de akoestische gitaar van Fabio. Toen de ganse band het duo vervoegde, ruilde Fabio de akoestische voor de elektrische gitaar, waardoor het nummer naar een climax werd gestuurd. ‘I Put A Spell On You’, origineel van Screamin’ Jay Hawkins wist ze dan weer in een emotioneel bluesjasje te steken. Dichter bij het origineel bleef ze even later in het door Nina Simone bekend gemaakte ‘My Baby Just Cares For Me’. Patrick sloot het eerste deel daarna af met ‘She’s The Only One For Me’.
​
Na een korte pauze was Ray Charles’ ‘I Got A Woman’ het sein dat het er in de tweede set iets steviger aan toe zou gaan. Blue Blot was een geweldige band, die kon bogen op de fenomenale stem van Luke Walter Jr. Ook Patrick is een grote fan van de man, die hij eerde met ‘Let Me Be The One’. Na Karens versie van Bill Withers’ ‘Ain’t No Sunshine’ was het tijd voor het grotere werk. 


​
Daarvoor had Patrick niemand minder dan Malford Milligan weten te strikken en dan weet je dat het soultime geblazen is. Wat een krachtige stem heeft die man en wat een performance zette die daar zo eventjes neer. Samen met hem werd de band ook uitgebreid met Jack Hustinx op de akoestische gitaar. Malford vloog er meteen met een enorme dosis enthousiasme in met ‘This Old World’, wat voor Patrick de aanleiding was om de accordeon te omgorden. Wat volgde was van een zeldzame schoonheid. ‘Life Will Humble You’, ‘Good Day For The Blues’, ‘Against My Will’, de James Carr song ‘Pouring Water On A Drowning Man’ en ‘All This Love’ waren parels van nummers, die door Malford met zoveel kracht, emotie en inleving werden gebracht. Een nummer van de grote Otis Redding brengen, vergt niet alleen veel moed, maar bovendien moet het ook Redding waardig zijn. Dat het kan, bewees Malford met ‘I’ve Got Dreams To Remember’, waarna hij met ‘I Was A Witness’ titeltrack van zijn vorig jaar uitgebracht album, afsloot.
Het kookpunt was inmiddels glansrijk bereikt. Logisch dat het publiek meer wou. Milligan riep Karen opnieuw het podium op en meteen klonk een energieke versie van J.B. Lenoirs ‘Mama Talk To Your Daughter’.
Hoe Patrick Cuyvers het ieder jaar weer doet, is een raadsel. Telkens weer nodigt hij topmuzikanten uit en overtreft hij moeiteloos de hoge verwachtingen.
Volgend jaar mag hij zijn 10-jarig jubileum op het Peltse podium vieren. In de wandelgangen vingen wij op dat dit met een ‘best of’ zal gebeuren. Wij kijken er in ieder geval reeds nieuwsgierig naar uit.
​