|
|
26 mei 2018 |
|
Voor de vierde maal op rij mocht Hammond- en pianovirtuoos Patrick Cuyvers de grote zaal van Cultuurcentrum Palethe herschapen in een broeierige juke joint. Dat broeierige mocht je dit jaar zelfs letterlijk nemen. De zomerse temperatuur had de thermometer reeds flink de hoogte in gejaagd, maar toen Patrick en zijn kompanen opdraafden, werden er nog meerdere graden aan toegevoegd. Hoe Patrick het ieder jaar weer klaarspeelt om super getalenteerde muzikanten voor zijn project te winnen, blijft een raadsel. Feit is wel dat het hem keer op keer lukt, ook dit jaar weer. Nu waren zijn gasten gitaristen en zangers Patrick Louis, Toon Vlerick en Willy Willy, bassist Jan Ieven, drummer Steve Wouters en saxofonist Marc Swerts. Muzikanten die reeds ruim hun sporen verdienden in bands als o.a. El Fish, Lee Shore, Jim Cofey, Absynthe Minded en The Scabs. Swingende rhythm & blues, meeslepende blues en stevige rock & roll waren dan ook de ingrediënten voor een fantastisch spektakel. Zoals het een goede gastheer past, nodigde Patrick zijn medespelers op zijn eigen boogiewijze uit met ‘Hoy Hoy’. De toon was gezet, de sfeer zat er meteen in en het publiek was vanaf de eerste noten mee. Het eerste hoogtepunt en zeker niet het laatste, kwam er toen Toon Vlerick met ‘3 O’Clock Blues’ een pracht van een slowblues neerzette. Toon bewees meer blues in zich te hebben dan menig gelauwerde bluesartiest en dat zich inleven in een song voor hem meer een plezier is dan een moeilijk karwei. Het publiek bedankte hem, terecht trouwens, met een daverend applaus. Tijd voor een leuke, door iedereen gekende rhythm & blues song. Daar zorgde Patrick aan zijn piano voor met ‘5-10-15 Hours’ van Ruth Brown. Zin in een stukje naar Fats Domino lonkende rockende en rollende boogie? Met PC aan de zwart en witte toetsen en ‘Angel Child’ was deze klus vlug geklaard. Een klus die nog bijzonder smaakvol werd door de schitterende saxsolo, waarna wij met AJ Groce’s ‘He’s Got Away’ een kort tripje naar New Orleans maakten. Je hebt gitaristen en gitaristen, maar Toon Vlerick behoort zonder meer tot de grootste snarenplukkers.
|
Kippenvel kreeg je dan ook van ‘Hard Time’, waarmee hij de eerste set afsloot. Futuristisch, stevig, ingrijpend en opzwepend, zoals rock & roll heden ten dage hoort te klinken. Bedankt Toon!
Toon mocht dan de eerste set op fenomenale wijze afgesloten hebben, voor het openen van het tweede luik was hij weer aan zet. De vette, wilde gitaarsound zorgde in ‘Moonshine Got Me’, Toons eigenzinnige maar knappe fusie tussen rock, blues en soul, voor hoogspanning. Een optreden van Cuyvers zonder een ‘call and response’ met het publiek, wij hebben het alleszins nog nooit meegemaakt. Tradities zijn er om in ere te houden, moet hij gedacht hebben. Een traditie die hij dan ook niet doorbrak met de klassieker ‘I Want You To Be My Baby’. Nog één gast ontbrak er en dat was Willy Willly. De Vlaamse Keith Richards wordt hij vaak genoemd, en net als die Stonesgitarist ademt Willy Willy rechttoe rechtaan pure rock & roll. Voor hen die er nog aan twijfelden had Willy voor alle zekerheid maar een t-shirt met het opschrift Rock & Roll aangetrokken. Eigenlijk overbodig want met Reed’s ‘Bright Lights, Big City’, gevolgd door ‘Alligator Wine’ en Rufus Thomas’ ‘Walking The Dog’ positioneerde Willy Willy zich als een rocker pur sang. Met het concept, een show serveren waarbij een muzikant wat vrienden uitnodigt, heeft Tom Coppers ‘de kip met het gouden ei’ ontdekt. Gelukkig is hij niet van plan om deze te slachten, want op 29 mei 2019 mag Patrick Cuyvers voor de vijfde maal de deuren van zijn juke joint openen. Wie er zal aantreden is nog niet bekend, maar Patrick kennende zal het ook dan weer a volonté genieten zijn. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024