|
|
7 JULI 2017 - DAG 1 |
|
Rock Zottegem is inmiddels alweer toe aan zijn vierentwintigste editie. Het begon voor het eerst in de zomer van 1994 op en rond de markt in Zottegem. Stilaan groeide het festival uit zijn voegen. Het stadcentrum werd noodgedwongen omgeruild te worden voor de schitterende locatie aan de Bevegemse Vijvers. Het festival staat vooral bekend om zijn eclectische affiche. Zo passeerden in het verleden reeds heel wat notoire bands de revue. Ook anno 2017 puilt de affiche uit met nationale en internationale topbands. De extra veiligheidscontroles zorgden voor wat oponthoud aan de ingang. Maar iedereen neemt dit er met de glimlach bij. De festivaltent werd liefst 15 meter verbreed wat het comfort uiteraard ten goede kwam. Gezelligheid troef dus daar in Zottegem!
Zo mocht op vrijdag Kraantje Pappie de gelederen openen. Voor hiphop rapper en presentator Alex van der Zouwen aka Kraantje Pappie was al vrij vroeg heel wat jong volk naar de weide afgezakt. Zijn artiestennaam komt hoogstwaarschijnlijk van zijn vader, die kraanmachinist was in de haven van Rotterdam. In 2007 won hij de Groningse hiphop “Before The Fame Awards” en kwam zijn muzikale carrière in een stroomversnelling. Geruggesteund door DJ Fris en zijn collega rapper Fiddow kregen we een heerlijk chemie. De opblaasletters Crane komen langzaam omhoog bij de intro van de show. Het nummer “Dranktenue”… Ik in een dranktenue, Jij en ik baby rendez-vous (auwauw)…. Wat moeten we anders doen met een glas vol Goose… auwauw!... is meteen een gave binnenkomer. De sfeer zit meteen raak en het publiek geraakt stilaan opgezweept. Ook nummers als “Feesttent”, “Pompen” en “Met Z’n Tweeën” laten een jonge meute vrijwel meteen mee tjoempen en rappen. Heel wat nummers vloeiden uit zijn plaat “Crane II”. Als was vooral “Waar Is Kraan” uit zijn debuutalbum een klepper van formaat. Pappie creëert zelfs een song over een Porsche en vraagt een –terecht- applaus voor de organisatie. Kraantje Pappie was een leuke binnenkomer want ook in Zottegem werkte zijn vocabulaire rijm en verstechniek met haast melodieuze rap en dubstep composities. Als tweede acts werd Tout Va Bien aan het publiek voorgesteld. De bandnaam is het pseudoniem voor Jan Wouter Van Gestel. De Mechelaar won ooit “De Nieuwe Lichting”, de talentenwedstrijd van Studio Brussel. Hiermee verwierf hij uiteraard heel wat naambekendheid en speelde het voorprogramma van Ozark Henry in de AB. Gerenommeerde festival als Pukkelpop en Eurosonic volgden. Maar ook Rock Werchter stond dit jaar op zijn agenda. Het talentrijke Tout Va Bien prijkt dus meer dan terecht ook op het podium van Rock Zottegem. Met zijn breekbare stem, en kompanen Steven van Gelderen (drums) en David Thomaere (keyboard) creëerde het trio vrijwel meteen een hoge dosis energie. Of het aan het warme weer lag laat ik in het midden, maar het publiek keek geamuseerd toe, wuifde met de handen en wachtte apollinisch op zijn hits “This Fight” en “Old Love”. De populaire nieuwe single “Goodbye” werd haast grijs gedraaid op Stu Bru en was een knappe uitsmijter. Tussendoor waren vooral de new wave –achtige nummers “Default” en “Queen Of Sheba” die voor heel wat sfeer zorgden. Na wat gerstenat met een leuke kerel -die wat bananen naar beneden liet vallen aan de stand van de Bond Moyson en gretig zonnebrillen uitdeelde- kwam Milow ons overdonderen. Jonathan Vandenbroeck hoeft allang geen introductie meer. Hij is nog steeds een van populairste artiesten uit de Belgische popsector. Hij heeft een hele resem hits en meezingers op zijn setlist staan en put vanavond vooral uit zijn rijkelijke prijzenkast van de afgelopen vijftien jaar. En die puilt werkelijk uit met heel wat MIA’s en andere Awards. Vaak staat Milow solo en akoestisch op het podium, maar nu worden zijn songs gedragen door een full band. Milow liet zijn gevoelige songs op de achtergrond. Een doorwinterde artiest als Jonathan Vandenbroeck weet als geen ander dat je op een pop- en rockfestival niet moet komen aandraven met intieme en amicale luistersongs. |
Hits wil de jeugd horen! En dat kregen ze ook in de vorm van “Just Smile” en “No No No”. Met “Ayo Technology” en “You And Me” werkte Milow’s jukebox in overdrive. Milow weet als geen ander zijn publiek te bespelen, is blij dat hij uiteindelijk op Rock Zottegem staat en besluit druipnat zijn set af met “Howling at The Moon”.
Rond de klok van tienen was het de beurt aan de eerste grote internationale ster van het festival. Bryan Ferry was ooit de frontman en sekssymbool van de befaamde band Roxy Music. De band die hij samen oprichtte in 1971 met Brian Eno en Graham Simpson. Met wisselende bezettingen grossierden ze in grote hits en inspireerden wereldwijd heel wat punk en new wave bands. Naast zijn muzikaal succes viel Bryan Ferry ook erg goed in de smaak bij de vrouwen. Zijn uitgebreide set vanavond varieerde tussen knappe en opwindend solo-opnames en Roxy Music classics. Ferry opende de avond met het elegante “The Main Thing” uit het Roxy album “Avalon” en vervolgde vrijwel meteen zijn weg met een van zijn meest gerespecteerde solosongs “Slave To Love”. Goose pumbs bekruipen ons meteen en zullen ons pas verlaten na de slotakkoorden van “Let’s Stick Together”. De atmosferische soundscape en toon waren gezet voor boeiende set! Ook Ferry had een negenkoppige band rond zich verzamelt en met Chris Spedding had hij een legendarische gitarist in de rangen. Al was ook de Deense gitarist Jacob Quistgaard samen met violiste Marina Moore, de backingvocals van Fonzi Thornton en Bobbie Gordon een ware ontdekking. Bryan Ferry ging aan zijn keyboard zitten tijdens “Avalon” en schakelde gretig over naar nummers als “Ladytron” en “Out Of Land”. Het verleidelijke “Bête Noire” was haast onherkenbaar. Ferry laat ook heel wat ruimte aan zijn bandleden om te soleren. En vooral tenorsaxofonist Jorja Chalmers was vaak een opvallende verschijning. Spedding was dan weer uitstekend op “Like A Hurricane”. Een Neil Young song dat voor het eerst werd opgenomen door Roxy Music in 1982 voor een live EP. In het dansbare “If There Is Something”, origineel uit 1991 van de gelegenheidsband Tin Machine, met David Bowie, komen Chalmers sax arrangementen in het vaarwater van Neil Jason’s baslijnen. En Ferry stem doet het ook nog steeds bij wereldsongs als “More Than This”, “Avalon” en “Love Is The Drug”. Roxy Music eerste grote hit “Virginia Plain” uit 1972 was dan weer een vertrouwd bisnummer. De inmiddels 72-jarige Bryan Ferry was uitstekend bij stem en blijkbaar goed gemutst. Een legendarisch concert was alweer Bryan Ferry’s aandeel voor Rock Zottegem! Zwaar onder de indruk van Bryan Ferry snuiven we ook even de sfeer op in en rond de DJ Village. Gerenommeerde Dj’s als Tron Javolta & Samuel en Kaptain E-Glow strooiden de leukste beats over het jonge volkje heen. Er was haast geen doorkomen aan. Dus trokken we rond middernacht naar de Crazy Mainstage voor headliner Anouk. De Nederlands Anouk Teeuwe werd onlangs door de gehaktmolen gehaald door schrijver/columnist Herman Brusselmans. Dat Herman nogal eens tegen de schenen durft schoppen weten we hier in Vlaanderen al veel langer dan vandaag. Maar citaten als “deze blonde del weigert om de pil te slikken omdat haar kop er nog dikker van zou worden" en "ze gebruikt geen condoom omdat anders de binnenkant van haar flamoes naar verbrand rubber zou smaken" vinden wij ook een brug te ver. Het kon in Nederland dan ook maar op weinig appreciatie rekenen. En terecht. Laat wij het ons hier vooral houden op wat Anouk er op het podium van terecht bracht. Na haar lange zwangerschapsverlof is de Haagse rockzangers Anouk “back in business”. Helaas waren de persfotografen eraan voor de moeite. Geen foto’s binnen een straal van dertig meter. Jammer! Anouk opende sterk met “Places To Go” en sloeg al snel genadeloos toe met “Woman” en “Modern World”. Ze gaat genadeloos verder met de ballade “Looking For Love” en laat vrijwel meteen een verpletterende indruk na. Deze interacties modificeerden heel wat wisselwerkingen met haar blijkbaar toch wat vermoeid ogende fanbase. Na de rockhits “RU Kiddin’ Me” en “Nobody’s Wife’ was het tijd voor ons tijd om afscheid te nemen van een meer dan behaaglijke editie van Rock Zottegem. Op naar dag twee! |
