|
8 JULI 2017 - DAG 2 |
Na een zware nacht trekken we met opnieuw richting Zottegem, Bevegemse Vijvers.
Dag twee van Rock Zottegem kondigde zich alweer veelbelovend aan. De geest van Bryan Ferry en Anouk dwalen nog over de festivalweide wanneer The Lighthouse wordt aangekondigd. Frisse, dansbare popsongs zijn het handsmerk van deze Leuvense band. Met de single “Hollywood” schopte ze het tot winnaars van “De Nieuwe Lichting” op Studio Brussel. Op Rock Zottegem het slotakkoord van een aangename set. Nummers als “Gold” en het mooi opgebouwde ‘Weather’ vinden een prettige alternantie met songs als “Never Alone”. Willem Schellekens (keys, vocals), Bram Knockaert (guitar, vocals), Nick Socquet (guitar), Bastiaan Jonniaux (drums) en bassist Yannick H'Madoun introduceerden met “Backbeats” een nieuwe single. Ook aan dat leuke hebbeding zal Stu Bru een vette kluif hebben. Geloof ons maar! De B-kant “Headlights” viel ook hier overduidelijk meteen in de smaak. Net zoals de R&B cover “No Scrubs” van TLC dat in een Lighthousje jasje werd ingepakt. Bedankt dat jullie zo vroeg gekomen zijn, grapt Willem tussendoor… We hadden er wel wat schrik voor! Deze band wacht ongetwijfeld een mooie muzikale toekomst. We botsen op heel wat oude bekenden, maar hebben helaas geen tijd want het Hoogstraatse duo Equal Idiots staat te drummen om aan hun ding te mogen doen. Zanger/gitarist Thibault Christiaensen en drummer Pieter Bruurs vormen het fundament voor de Idiots. Met hun onmiskenbare garagerock slaan ze vrijwel meteen gensters in de tent. De temperatuur stijgt en de lont vatte al snel vuur. Thibault beult met zijn gitaar, maakt geinige grimassen terwijl Pieter genadeloos zijn drumvellen braveert. Het duo heeft zelf zoveel speelplezier dat hun set bol staat van energieke en scherpzinnige songs. Ze doen ons onverwijld wat terugdenken aan de beginperiode van ene Black Box Revelation. Niets nieuws onder de Zottegemse zon, maar wel fris en haast foutloos. Na het gitaarsterke “Hippie Man” vroeg Thibault of al iemand zat is? Ho, dat valt mee… en met The Ramones slagzin one, two, three… drammen ze lekker door. In de DJ Vilagge komen de dwepers aan hun trekken en zoeken dronkenbroers hun heil in wat ze zelf dansbaar achten. AC/DC’s “Highway To Hell” werd luid mee gekeild, maar al even snel gecontrasteerd door oorverdovende beats. Maar wij vinden het in de eerste plaats plezant om een bende strompelende jongelui te omarmen. Het is inmiddels iets na zevenen wanneer Wannes Cappelle zijn West-Vlaamse zangkunsten mag etaleren. De tent zit afgeladen vol en heel wat bezoekers moeten –al dan niet noodgedwongen- hun heil zoeken op het buitenterrein met zicht op het podium. Met zijn band Het Zesde Metaal blijft Wannes zijn dialect trouw. Hij verstaat de kunst om een vlotte conjunctie van poëtisch geïnspireerde teksten te omringen met enige spitsvondigheid. Zeg maar West-Vlaamse blues zonder echt bluesy te klinken. Vorige week ging voor Wannes een jongensdroom in vervulling toen Het Zesde Metaal mocht openen op Rock Werchter. Het gitaar begeesterde “Hie Bie Oens” was een knappe binnenkomer en vond met “Nie Gezond” een behaaglijke opvolger. Bij het nummer “Dag Zonder Shoenen” vroeg Wannes om iedereen zijn schoen in de lucht te steken. Hilariteit…! Maar bij “Ploegsteert”, een nummer rond VDB werd het haast muisstil….”nijdig over ’t stuur van uwen driewieler gebogen, ge waart nog kind, ge ving nog nie veel wind”… dichterlijk, zinrijk en prozaïsch. Coveren doet de band haast niet. Maar voor een veel te vroeg overleden vriend, doelende op Luc De Vos maken ze graag een uitzondeling. Gorki’s “Boze Wolven”, met zijn Pixies “Where Is My Mind” intro, was een heuse goose bump song. Maar gelukkig is het ook niet allemaal “Naar de Wuppe” op deze wereld, maar wij begeven ons wel naar de toog. Merci, Wantje! Het was jaren geleden dat ik Golden Earring nog live mocht aanschouwen. Benieuwd of ze na al die jaren nog niets van hun charisma hadden ingeboet. De groep werd opgericht in 1961 rond leadzanger/gitarist Barry Hay. En hij vindt al jaren zijn soulmates in George Kooymans (gitaar, Rinus Gerritsen (bas) en drummer Cesar Zuiderwijk. |
Grootschalige internationale hits prijken op hun palmares. Golden Earring verkocht wereldwijd miljoenen albums en genoot in de jaren ’70 van een sterrenstatus in Amerika. Het viel ons vrijwel meteen op dat het oudere publiek post had gevat op de eerste rijen. De krasse knarren hebben blijkbaar nog niets van jeugdige muzikaal verloren. Het nummer “Just Like Vince Taylor” bleek de perfecte opwarmer met zijn bluesy licks. Maar met “Identical” werd het gaspedaal al snel ingeduwd. In het akoestische “Another 45 Miles” mocht Kooymans het vocale gedeelte voor zijn rekening nemen. En toen werd de jukebox ontgrendeld met hits als “Twilight Zone” en “The Devil Made Me Do It”. Bij de ballade “Going With The Run” werden de aanstekers in het luchtruim gehouden, en ging het dak er onverwijld af bij het luid meegezongen “When The Lady Smiles”. Het bijhorende clipje van een non die seksueel werd benaderd in een metrostel, nadat Barry aan de noodrem had getrokken, staat voor eeuwig in ons geheugen gegrift. De blues rocker “Long Blond Animal” is nog steeds een van onze favoriete Earring song, net zoals het hoogoplopende “Johnny Make Believe”, met zijn relatief rustige akoestische gitaartunes. Het afsluitende en een hoog culminerende “Radar Love”, die helaas werd gekenmerkt door een ellenlange bas intro die dan ook nog eens bol stond van improviserende wah wah effecten heeft bij de uitzinnige fanbase zijn doel niet gemist. Als bisnummer serveert Golden Earring “Holy Holy Life” uit het album “Naked III” uit 2005. Straf!
Tijd voor de Belgische Indie-popband Bazart. Het oudere individu heeft plaats geruimd voor de jeugdige bewonderaars. Frontman en vocalist Mathieu Terryn, gitarist Simon Nuytten, Oliver Symons (synthesizer/gitaar), Daan Schepers (bas) en drummer Robbe Vekeman werden met hun geesteskind Bazart vorig jaar genomineerd voor liefst zeven MIA’s. Met liefst vijf beeldjes keerden de band huiswaarts. Bazart is sindsdien een echte hype in ons land. Al was hun debuut “Echo” ook vrijwel meteen een knaller en de single “Goud” werd werkelijk goud. Een nummer dat hier als laatste songs werd geprofileerd. Tussendoor vonden we met “Zienderogen”, het rustigere “Kloon” en “Chaos” mooie prerogatieven. Openen deden ze met “Census”, het prozaïsche “Nacht” en het innovatieve “Voodoo”. Het sexappeal van frontman Terryn werkt aanstekelijk op de jonge dames die de commutatieve annotatie haast perfect loos vrolijk meezingen…. “Eén dans, geef me één dans met de duivel. Geen kans, er is geen kans op nog twijfel. Oh liever snel naar de hel, dan traag naar de hemel… Het feest duurt hier oneindig” Gouden teksten die zo blijven hangen en meeslepend zijn, zijn dikwijls een groot succes. Right, Bazar! Tot slot mocht Goose zijn ding komen doen. Mickael Karkousse heeft met zijn synthesizer buddy’s Dave Martijn en Tom Coghe gelukkig ook drummer Bert Libeert in de rangen. Goose komt uit Kortrijk en won in 2002 Humo’s Rock Rally. De gigant Coca-Cola gebruikte de debuutsingle “Audience” in Europa voor zijn tv-spotjes. Dik tien jaar geleden ondertekende de band dan een lucratief contract bij Skint Records en registreerde het debuutalbum “Bring It On”. Geen laagvlieger dus, die Goose. De tent zat afgeladen vol, de futloosheid sloeg toe bij velen, maar eens Goose zijn sound laat weerklinken slaat de stemming om. Zanger Karkousse slaat de handen wijd tegen elkaar, een jonge horde volgt blindelings. De ene fan al wat synchroner dan de andere. Maar wie deert het, de sfeer stijgt, de lichtshow slaat gensters en het kookpunt wordt bereikt. Songs als “What You Need”, “Can’t Stop Me Now” en het bas gestructureerde “Britisch Mode” waren hoogvliegers. Maar het feest gaat verder! Ook na Goose…! Op de weide… ja, dat is net een gebalde brok energie, maar dan in de DJ Village… en waarschijnlijk ook op de camping voor velen. En wij? Ja, wij reden huiswaarts met piepende oortjes… op naar een volgend festival. Wat een zomer! |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024