8 MAART 2019
cc Palethe, Pelt

REPORT: LAMBERT SMITS
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: cc palethe en tom coppers
Met: : Slap’n Quiff and the Uncles, Hi-Ballin’ Daddies, Jake Calypso & his Red Hot, dj Groovie Ghoullie
​

​Voor deze 5de Rockabilly Night had cultuurfunctionaris Tom Coppers weer voor een denderende affiche gezorgd. Eén van de beste Belgische rockabillybands, een ontdekking, een gevestigde waarde en een voor de sfeer zorgende dj, waren de ingrediënten.
Nadat dj Groovie Ghoullie het talrijk opgekomen publiek in de juiste mood bracht, kondigde MC Patrick Cuyvers onze eigen Slap’n Quiff and the Uncles, aan. Een band die wel een heel speciale binding heeft met de Peltse Rockabilly Night. Immers tijdens de editie van 2016 werd de basis gelegd voor dit trio. Met Mike Matheve op upright bass heeft het trio niet alleen een steengoeie bassist maar bovendien een uitstekend zanger in huis. Voeg daarbij de klokvaste drummer Bob Driesen en leadgitarist Yves Teuwens die weet hoe hij de zes snaren moet bewerken en niets staat succes nog in de weg. Een ander punt, en net zo belangrijk is de repertoirekeuze. Hier trapt het trio niet in de openstaande val. Covers, akkoord, maar dan wel geen voor de hand liggende. Neen, dit trio kiest duidelijk voor een eigen aanpak. Hun mix van blues, country, in de fifties gewortelde rock-‘n-roll en rockabilly, was hiervan het overtuigend bewijs. ‘Crackin’ Up’, ‘Linda Lu’ en de versie van ‘My Baby Left Me’, waarin het trio eventjes van spoor wisselde met ‘That’s Alright Mama’, klonken enorm aanlokkelijk. En wanneer je in dit genre Cher’s ‘Bang Bang’ en Lee Hazlewood’s ‘Summerwine’ durft te integreren, dan heb je sowieso een stapje voor. Prima set heren!
‘Wat een verrassing’ hoorde je ons luidop denken toen de Mexicaanse Hi-Ballin’ Daddies aan zet waren. Vier jonge gasten, tussen 22 en 28 jaar die de zaal op kookpunt brachten. Het is ongelooflijk hoe zij zich de periode dat de authentieke rock-‘n-roll, rhythm & blues en swing hoogtij vierde, hebben eigen gemaakt. Rockie Edwards heeft niet alleen zijn looks mee, maar is ook een subliem gitarist en zanger. Zijn ietwat ruige stem past perfect bij het repertoire. Voor het visuele aspect zorgde upright bassist Johnny Patan dan weer, door zijn instrument in een danspartner te transformeren. Maar ook hun songs getuigen van vakmanschap, lef en bezetenheid. Instrumentaal openden ze met een knap ‘The Hucklebuck’, gevolgd door ‘I Got A Crush On You’. Leuk waren tevens de in het Mexicaans gebrachte ‘Mantequilla’ en ‘Sacudiendo’. Een bewijs dat rock-‘n-roll niet beperkt wordt door een taalbarrière. Tijdens ‘I Don’t Love You’ nam de band wat gas terug, maar al spoedig was het opnieuw ‘the pedal to the metal’. 

De acrobatische hoogstandjes, waaronder de toetsenist die met het klavier de staande bas besteeg, ontbraken ook niet en werden door het publiek met een welgemeend applaus bedacht. Bissen deed het viertal met opzwepende versies van ‘La Bamba’ en ‘Johnny B. Goode’.
​Dynamisch, vurig, power, stomend, ambiance zijn de sleutelwoorden die een optreden van de Hi-Ballin’ Daddies het best omschrijven en ……. deze Mexicaanse jonge honden zijn nu al dé ontdekking van het nog in zijn kinderschoenen staande jaar.
Afsluiten doe je nog steeds met een naam die een belletje doet rinkelen. Dat moet ook Tom gedacht hebben toen hij de Franse Jake Calypso & His Red Hot boekte. Calypso is een apart artiest binnen het wereldje, wat maakt dat ‘you love him or……’ hier echt op zijn plaats is. Nu, we zijn ervan overtuigd dat het voor de man niet makkelijk was om na de meer dan formidabele prestaties van de jonge Mexicanen, het vuur brandend te houden. Maar Jake zou Jake niet zijn, als hij dit varkentje niet kon wassen. Het zingen, shouten, grommen, knorren, jodelen en zijn regelmatig opduikende falsetstem, zijn inmiddels zijn handelsmerk geworden, net als zijn wilde podiumact waarbij hij liggend, gitaar spelend in de vreemdste kronkels het podium inneemt. Interactie met het publiek is ook één van Jake’s liefhebberijen. Alleen jammer dat daardoor de nummers vaak te langdradig werden en hun richting verloren. Het publiek kon dit echter voor de volle 100 % pruimen en porde hem zelfs nog aan. Met een greep uit zijn repertoire, waaronder ‘Rock ‘n’ Roll Girl’, ‘My Baby Rocks’ en zijn liefde voor Memphis betuigend in ‘Downtown Memphis’ wakkerde Jake de uitzinnigheid van zijn fans nog aan.
Deze editie van de Peltse Rockabilly Night was zeker eentje die tot de top behoorde. Benieuwd hoe dit volgend jaar nog te overtreffen valt!
 ​