|
1 mei 2022 Festivalterrein, Lessines Report: Philip Verhaege Foto's: © Philip Verhaege Met dank aan: Roots & Roses |
Zondag 01 mei 2022, de klok slaat 11u00 op de kerktoren. Tijd om dag twee op gang te trekken van het Roots & Roses Festival. Het gure herfstweer van zaterdag heeft op zondag plaatsgemaakt voor een heerlijk lentezonnetjes. De affiche oogde alvast heel wat eclectisch dan zaterdag.
De band Deadline heeft net zijn instrumenten ingeplugd op de Roots Stage. Een trio Carolorégiens dat hoofdzakelijk stevige rock-‘n-roll performed. Nummers als ‘Liar en ‘Armadillo’ gingen er meteen vlotjes in. En ze verrasten enigszins met ‘When I Was A Young Men’, een interpretatie op Muddy Waters ‘Mannish Boy’. Deadlines, een hoog gehalte rock-‘-roll met enige Chuck Berry moves. We zijn meteen wakker geschut en trekken gezwind de Roses Tent in. Daar wachtte het achtkoppige ensemble High Jinks Delegation. Het contrast is groot met de sound van Deadline. Gezellige ragtime, blues en country. Viool, kazoo, bluesharp, akoestische instrumentatie, het hoort er allemaal bij. Nummers als ‘Mobile Line’, ‘The Rabbit Song’ en vooral het folky ‘One For The Road’ gingen er mateloos in. Na en half uurtje ragtime was het de beurt aan Parlor Snakes op de Roots Stage. Het Frans-Amerikaans duo uit Parijs bestaand uit de bloedmooie Eugénie Alquezar en Peter K. Live hadden met hun derde langspeler ‘Disaster Serenades’ een hoogtepunt van duisternis. Schurftige garagerock, een explosieve cocktail van opwindende rock-‘n-roll, dit alles gekruid met het elastisch en sensationeel stemtimbre. ‘Darknes Rises’ en ‘Like A Dog’ konden ook hier op heel wat bijval rekenen. Wie houdt van psychedelica vond zijn toevlucht in de Roses Tent met Siena Root. Een Zweedse rockband uit Stockholm dat zijn ontstaan vond ergens in 1997. Ze kruiden hun rocksound met blues, gitaarrock en duistere psychotische rocktunes. Deze live-act werd een compromisloze show, gebruikmakend van alle zware vintage apparatuur. De titeltrack ‘Final Stand’ was meteen een structurele voor de psychedelische orgeltunes als ‘Tales Of Independence’. ‘Revelation’ is de nieuwe plaat, en dat blijkt een leuk hebbeding te zijn. Voor velen onder ons was dit een opwindende rootsrock ervaring. Van een andere slagorde waren The Cynics. Rechttoe rechtaan garagerock uit Pittsburg, PA. De originele band, destijds bestaande uit gitarist Gregg Kostelich, drummer Bill Von Hagen, zanger Michael Kastelic die in 1985 toetrad, bassist Steve Magee en toetsenist Becky Smith (later oprichter van Bellwether Gallery in New York City ) debuteerde met het album ‘Blue Train Station’ in 1986. Na acht dolle jaren splitte de band, om uiteindelijk in 2002 terug op het toneel te verschijnen met de release ‘Living Is The Best’. Gregg Kostelich en Michael Kastelic zijn nog steeds aan boord. Nummers als ‘You Got To Love’ en ‘All These Streets’ konden op heel wat bijval rekenen bij het juvenielere publiek. The Cynics zijn een volwassen en zeer toegankelijke garagerockband! Na een korte soundcheck tekende Chatham County Line present op de Roses Stage. Een Amerikaanse bluegrass band, gevormd in Raleigh, North Carolina in 1999 en dit door enkele leden van de band Stillhouse. Ze spijzen hun showcase met (h)eerlijke pure songs. Het kan richting country gaan, maar al even goed knalt er Americana en blues door de woofer. Songwriter, gitarist en zanger Dave Wilson creëert samen met John Teer (mandoline, viool) en Greg Reading (bas en pedal steel) een unieke muzikale blend. Akoestische klanken omarmen nummers als ‘Crop Comes In’, het cajun en viool begeesterde ‘Free Again’ en ‘Girl She Used To Be’. In de Roots Tent stond iets unieks te gebeuren. De formatie The Italian Job werd speciaal opgericht voor het Roots & Roses Festival. Een eenmalige unieke samenwerking tussen gelegenheidsmuzikanten uit de maffiosi van de Belgische rock. Marcella Di Troïa (Black Mirrors), Romano Nervoso, Lord Benardo met zijn mondharmonica (Boogie Beasts), Jeremy Alonzi (Experimental Tropic Blues Band) die zijn gitaar inruilt voor de toetsen én Mario Goossens (Triggerfinger, Sloper) met de drumsticks. Een gelegenheidsformatie voor dit muzikaal festijn. ‘Mother Earth’, ‘May Slatan Bless You’ en uiteraard het festivallied ‘Roots & Roses’ werden meer dan gesmaakt bij een dolgedraaid publiek. Nog meer jong geweld met Equal Idiots op de Roses Stage. Eigenlijk hadden we deze band al veel langer verwacht in Lessen. Ze prijkten in het verleden op de affiche van Rock Werchter, Pukkelpop, Rock Zottegem, Rock Herk, Suikerrock, Lokerse Feesten, Maanrock, Crammerock, AB… Equal Idiots zag het levenslicht in 2012 uit twee piepjonge honden uit Hoogstraten. Thibault Christiaensen (zang/gitaar) en Pieter Bruurs (drums/zang) zijn zo op elkaar ingespeeld dat een oogwenk volstaat om een nieuwe song in de steigers te zetten. ‘Knife & Gun’, Hippie Men’ en het luid mee gekeilde Ça Plane Pour Moi’ vormden de basis van de setlist. Thibault spuugt wat in het rond en zet ‘Put My Head On’ in… Hell yeah, het stagediven kon beginnen! Wie garagerock zegt, zegt in een adem ook Lords Of Altamont. Na tien jaar staan ze eindelijk waar ze thuishoren. Op de Roots Stage! The Lords of Altamont is een rock-'n-rollband uit Los Angeles, Californië . De band mixt geluiden van garage- en psychedelische rock uit de jaren 60. Sluit de ogen en denk aan die opwindende Amerikaanse punk en glamrock. Zanger Jack ‘The Preacher’ Cavaliere hypnotiseert haast iedereen met zijn orgeltunes. Dabi Sin gitaarriffs, de baslijnen van Rob Zinn en de strakke drums van Barry ‘The Hatchet’ van Esbroek geven een vleugje subtiliteit en originaliteit aan de sound. Songs als ‘Death On The Highway’ en Going Downtown’ en ‘Cyclone’ waren knallers. Speedrock avant la lettre… |
Tijd voor Sloper! Een Belgisch project dat zich manifesteert in de Roses Tent. Het project, dat spontaan ontstond in 2019, omvat naast de Engelse zanger/gitarist Peter Shoulder, ook gitarist Fabio Canini en de slagwerkers Mario Goossens (Triggerfinger) en César Zuiderwijk, de legendarische drummer van Golden Earring. Twee jaar gelden hielden ze de debuut EP ‘Sloper’, op het onafhankelijke platenlabel Suburban, boven de doopvond. De singles ‘I’m Alive’ en ‘Mind Melter’ stonden dan ook op de setlist. De nieuwe plaat ‘Pulverise’ werd hier uitgebreid voorgesteld. Twee werelddrummers op één podium, aangevuld met een innemende basgitarist dito zanger/gitarist. ‘Stuck By Lightning’… Say yes!
Terug naar de Roots Stage voor The BellRays. Alweer garagerock hoor ik jullie denken. Maar dit is een andere slagorde. Lisa Kekaula heeft dat soulstrot dat haast iedereen omver blaast. Gitarist Bob Vennum is meer dan zomaar een invoegsel. Net zoals de huidige ritmesectie van Bernard Yin op bas en drummer Dusty Watson. Het draait allemaal om emotie en energie bij The BellRays. Ze combineren heel makkelijk rock en soul, dit alles met die punk touch. Are you ready to make some noice, keilt Lisa ons naar het hoofd en zet gezwind de bluesrockers ‘Everybody Get Up’ en ‘Perfect’ in. Compromisloos spijkert ook het soul geënthousiasmeerde ‘Third Time’s The Charm’ tussen al deze schitterende occupaties. Het trio Giant Sands maakt hun opwachting op de Roses Stage. De band werd in 1985 gevormd door Howe Gelb in Tuscon, Arizona. Hij is de enige vaste waarde in de band en is haast The Godfather van de alternatieve country. Gruizige gitaren, country doorspekte ritmes en wat Americana accorderende songs. Ze begonnen wat aarzelend aan de set met ‘Wayfaring Stranger’, maar raakten al even snel onder stoom met songs als ‘Carcass’ en ‘Robes Of Bible Black’ én het met strakke gitaar grooves overgoten ‘Worried Spirits’. Giant Saint, merci, merci, merci….! De duisternis valt stillaan over de festivalweide als The Inspector Cluzo zijn opwachting maakt op de Roots Stage. De Franse rockband ontstond in 2008 door gitarist Laurent Lacrouts en drummer Mathieu Jourdain. De bandnaam werd zowaar bedacht door Angelo Moore, leadzanger van Fishbone. In 2008 brengen ze een eerste EP uit genaamd ‘The Inspector Cluzo’. Met de singles ‘Two Days’ en ‘FxxK The BassPlayer’ hebben ze in Japan twee grote hits. In 2010 komt het tweede album ‘The French Bastards’ uit. De sound van The Inspecteur Cluzo is een specifieke combinatie van harde rock en funk. ‘A Man Oustanding In His Field’ en ‘Fisherman’ uit het album ‘Rockfarmers’ uit 2016. Het boerenleven, de werkmens, daar draait het blijkbaar allemaal om bij The Inspector. We trekken voor een laatste keer naar de Roses Tent voor The Limiñanas. Het muzikale project van Lionel en Marie Liminana. Ook zij komen uit het Franse Cabestany, in de Pyrénées-Orientales, en zijn actief sinds 2009. In 2016 nodigde het Britse tijdschrift Mojo The Limiñanas uit om een versie van ‘Two Sisters’ van The Kinks op te nemen als onderdeel van een coveralbum. Na een ellenlange intro komt een geëlektrificeerde set tot stand. Ze houden blijkbaar ook niet zo van enige alteratie en/of de definities van ampère. Een videoproject gedurende de hele showcase kleur gelukkig wel de background. Poprock getinte songs, synthesizer extatische tunes en een uitgelaten fanbase. Het festival sluit zijn deuren in de Roses Tent, dus zoeken we ons heil voor de afsluitende act in de Roots Stage. The Monsters werden in 1986 opgericht in Bern, Zwitserland. Hun sound is een chaotische en confuse mixture tussen sixties garagepunk, wilde trash rockabilly en barbaarse rock-‘n-roll. De plaat ‘Youth Against Nature’ werd opgenomen in de beroemde Londonse Toe Rag Studios door Liam Watson en Robert Butler. Beat-Man (gitaren/vocals), bassist Janosh, drummer Swain Lee vormen de kern van Bern. Strak in het pak, knotsgek, gekker haast niet. ‘Blow Um Mau Mau’. ..Brrr.. Het is mooi geweest, de oordoppen mogen eindelijk uit. Roots & Roses Festival anno 2022 was alweer een schot in de spreekwoordelijk roos. Graag op naar 01 mei 2023…! Met dank aan het Roots & Roses Festival, Myriam & Fred, de voltallige ploeg vrijwillige medewerkers en het CC Rene Magritte. |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2024