12 APRIL 2018
cc DE BREUGHEL"de wolken", BREE

Report: LAMBERT SMITS
​fOTOS: lambert smits ©


Met dank aan: Jan Coonen en CC De Breughel
 

Eén van de meest opmerkelijke optredens van dit theaterseizoen in de Wolken, was ongetwijfeld dit van het Canadese trio Sheesham and Lotus and ‘Son. Een mooiere afsluiter  voor het lopende Wolkenseizoen had directeur en cultuurfunctionaris Jan Coonen zich zeker niet kunnen dromen. Onlangs bracht dit drietal het prachtige album ‘Clear The Table’ uit. De review hiervan kunt u trouwens nog lezen op http://www.keysandchords.com/album-review-blog/sheesham-and-lotus-and-son-clear-the-table. Waren wij reeds enorm onder de indruk van dit album, wel al vlug bleek dat live deze heren onze verwachtingen nog moeiteloos wisten te overtreffen. Met een instrumentarium bestaande uit sousafoon, banjo, Stroh fiddle, kazoo, mondharmonica en mondharp, aangevuld met een handvol zelf ontworpen instrumenten zoals een kruising tussen een contrabas en een mondharmonica, serveerden ze opzwepende dansbare muziek uit de eerste helft van vorige eeuw. Zelfs uit een klein leeg flesje Jack Daniels kan je prachtige muziek persen. Vraag dat maar aan Sheesham, die er een mooie solo uit liet horen. Muziek uit lang vervlogen tijden, maar die ondanks de leeftijd nog niets aan kracht en overtuigingskracht heeft ingeboet. Mississippi folkblues, Apallachian folk en muziek eigen aan brass- en jugbands, schudden Sheesham and Lotus and ‘Son met kennis van zaken uit hun mouw. ​Traditionals uit de jaren ’20 en ’30 die ze ook nog op een humoristische wijze brachten. Grappen en grollen, bekken trekken, dijenkletsen en het publiek in duiken, het maakte allemaal deel uit van hun adembenemende set.

De setlist was gevuld met een groot aantal nummers uit hun laatste album. Nummers die live nog dat tikkeltje meer kregen, wat je in de studio onmogelijk kan vastleggen. Traditionals als ‘Dance All Night’ en ‘High Petition’ gingen hand in hand met hun sublieme versie van Jelly Roll Mortons ‘Michigan Water’. Maar ook klassiekers als ‘Cuckoo’ en ‘Frankie and Johnny’ kregen een eigen, maar vooral perfect zittend jasje aangemeten. Het spelplezier droop van het trio af. Om dan nog maar van de instrumentale nummers te zwijgen. Met een enorme souplesse werden deze op het publiek losgelaten. Het leek allemaal zo eenvoudig wat ze deden, al is het dat helemaal niet. Dit om maar aan te geven wat een super getalenteerde muzikanten Sheesham and Lotus and ‘Son zijn. Met het nummer ‘1929’ liep het optreden naar zijn einde, maar het publiek kon het trio niet loslaten, zodat bisnummers voor de hand lagen. Een staande ovatie heb ik in de Wolken nog niet meegemaakt, maar Sheesham and Lotus and ‘Son kregen het publiek moeiteloos van hun stoelen.
Omdat het een optreden voor een zittend publiek betrof, was bewegen op deze aanstekelijke, opzwepende, uit vervlogen tijden stammende dansbare muziek niet mogelijk. Maar wees er maar zeker van dat het zich onuitwisbaar in ons geheugen heeft gegrift.