|
|
30 oktober 2021 The Max, Heusden-Zolder Report: Marino Serdons Foto's: Stefan Meekers © Met dank aan: SINNER' DAY |
|
Wie levende Sinner's wil ontmoeten, zakt best vandaag of morgen nog af naar de mijnsite van Heusden-Zolder, waar de hoogmis van de new wave eindelijk weer in duivelshouding wordt gevierd. Zwartjassen en dito rokken, opgeschoren Vanthilt koppen en zeldzame hanenkammen genoten gisteren van een 18-tal bands.
Genkenaren Siglo XX kregen in de vooravond de honderden aanwezigen in beweging met ‘Until a Day’, ‘Sister in The Rain’, en het overbekende Joy Division gerelatieerde ‘Dreams of Pleasure’. Een kleine opdoffer kwam er met de melding dat gitarist Stijn van Star Industry overleden was. Ter ere van de Maasmechelse band werd alleen een DJ set gedraaid. Wachten dus op de punkers van Red Zebra. Stomende opening en podium "in fire". Grappig ook met hun persiflage op McDonald's en Starbucks in ‘Spit on The city’. The Sex Pistols mogen dan het grote voorbeeld geweest zijn, hier kwalitatief verslagen door onze eigen legendarische Red Zebra in een zeer gevarieerde set. Het Britse duo Blancmange, was één van de eerste bands in '82 die new wave en synthpop mixten aan hun draaitafel, sinds 2006 terug on the road. Hun basrijke 'Feel Me' mocht je letterlijk nemen. Allemaal mooie smaakmakers voor een eerste echte headliner: The Bollock Brothers. De Schotse band met nog steeds een Belgische link: drummer Patrick Pattyn. Zanger Jock McDonald en zijn band wisten in 5 seconden het publiek te betrekken in een headbangende stampede van meezingers. Met een sobere ritmische versie van 'Horror Movies' , wereldhit, kwam Sinner's Day op dreef. Jammer dat Jock zijn speeltijd van 35min. tussen elke song verlulde, ten nadele van de opzwepende drive. In het slotnummer, ‘Beats of love’, viel zelfs de versterking uit. Een afknapper die het publiek deed joelen. De sfeer zat er echter in en The Bollock Brothers genoten van het applaus. Tijd voor die andere Belgische topper Praga Kahn. Al bij het optrekken van het scénedoek verraste hij door een danseres met vogelbekmasker wulps over het podium te laten glijden. Als techno-dance DJ groots, als showman fenomenaal. Kunstige (in collagevorm) en grappige videobeelden (dansende Sumo worstelaars) vulden de achtergrond, gitaristen en drummer als ritmische en visuele aanvulling. Maurice Engelen timmerde een knappe (al dan niet sexueel getinte) show in elkaar dat eigenlijk een dubbel zo groot podium verdiende. Wie nog niet wist waarom Praga Kahn in Amerika en Japan zoveel succes oogstte...mag Sinner's Day dankbaar zijn. Hoewel niet echt relevant voor het new wave tijdperk, grote balonnen huppelden over de tot dance bewogen new wavers. |
De Belgische electroband Suïcide Commando mocht aansluitend een iets agressievere show opstarten. Hun EBM, electronic body music, met trash metal invloeden, deed het oude mijngebouw én onze ingewanden daveren. "Death is the end of pain" beweert
Johan van Roy brein achter Suïcide Commando. Een waarheid alvast voor teergevoelige oren en al jumpend op 'duivelse' teksten van 'Hellraiser' naar de langverwachte afsluiter van de eerste Sinner's Day. Indrukwekkende mokerslagen uit de synths van de Deutsch-Amerikanisher-Freundschaft (DAF) vormden de intro voor een portie getrouwe Neue Deutsche Welle. De bakermat van hedendaagse dance deed de verguisde jaren '80 herleven. Hun wereldhit ‘Der Mussolini’ mocht niet ontbreken. Kort samengevat een eerste zondige dag waarbij nostalgie naadloos gleed naar hedendaagse techno en dance. Wie het kerkhof achter zich laat kan nog steeds 2 volle dagen meegenieten van een dertigtal bands die je het gevoel geven dat de tachtiger jaren niet vergeefs waren. Op het programma highlights zoals Covenant en Gary Numan, maar ook Gene Loves Jezebel, Jah Wobble en La Muerte, én zelfs een thuismatch voor O Veux. Sinner’s Day (https://sinnersday.com/) verheerlijkt ons leven op een waardige manier. Amen! |