SUPPORT ACT: THERAPY? |
5 september 2017 |
|
Als ik op de Brusselse boulevards rondloop, en je gaat even langs de AB, dan merk je dat om 17 uur de eerste “die-hards” reeds voor de deur staan te wachten. Om 18 uur zijn daar een hoop rare vogels bij gekomen. De souvenir van de obscure zaaltjes uit mijn jeugd ('80's) komt langzaam weer op. Ze hebben zelfs hun beste patchouli uit de kast gehaald. Heerlijk is dat.
Daar sta je dan te wachten samen met die "Men in Black ". Het heeft iets irëeel, je wacht in een lange rij voor de AB en hoor Libanese muziek dat gespeeld wordt, iets verder aan het Beursplein. Eenmaal binnen, slaat de sfeer helemaal om. De meeste mensen zijn hier gekomen voor een ware 80's revival. (Ook veel 90’s welteverstaan.) Met Therapy? lukt het wel goed. Die mannen hebben energie te koop. Zou er een energie overschot zijn in Noord-Ierland? Frontman en demagoog Andy Cairns bleef maar met bloemetjes gooien naar het zo trouwe Belgisch publiek, en bijgevolg zat de sfeer er al direct goed in. Het trio is een goed geoliede machine die de AB plat walste. Na 25 minuten smijten ze hun populaire hit Diane in de zaal, het is ook meteen het enige rustpunt in de set (hun grootste hit en een cover van Hüsker Dü voor wie het nog niet wist). Het wordt zowel stil als sfeervol en warm. Klagen mogen we zeker niet doen, ook al omdat die andere bekende cover op hun repertoire, ‘Isolation’ van Joy Division, te horen was. Na een energieke set van 45 minuten, en met een goed opgewarmde zaal, is het tijd voor een pauze. De mannen hebben dorst. Als ik ze hier zie rondlopen, stel ik mij toch de vraag waar ze overdag werken. Op straat zie je die mannen in het zwart niet. |
Om precies 21 uur starten de Sisters of Mercy met hun set, gehuld in één grote mistbank. Meteen weten ze mij wel aangenaam te verrassen met hun zalige zwarte romantische muzikaliteit. Het is muziek waar mannen van naar de bar lopen en de vrouwen worden weer meisjes. Ik verwachte veel te veel beats, gelukkig was ik totaal mis. De eerste pogo's komen van de grond, maar het blijft allemaal erg braaf. Ik zit opnieuw in de AB toen deze onze fuiven organiseerden ten tijde van mijn humaniora en ten tijde van de New Wave. Ik was dit wel even vergeten. De zwaarste gevallen komen nu ook opdagen. Toen werd er ook wel eens gevochten. Neen, deze avond niet. We zijn hier voor muziek en amusement. Die man rechts van mij heeft een deftige bierbuik, die had hij toch niet in 1984?
Na net een uurtje is het tijd om even van podium te gaan. De zaal gaat uit zijn bol. De fans willen meer. De pauze duurt te lang. Sommigen verlaten al het pand. Spijtig voor hun, aangezien het beste onderweg is. We gaan nog dieper in de 80's. Het wordt nog net iets donkerder. Bijna pikzwart. Maar de sfeer zit nog steeds goed, en de mannen in zwart hebben nog steeds dorst. Toch wel enkele minpuntjes; je kon Eldritch amper horen zingen, erger nog, het publiek wilde wel en Eldritch bleef kortademig mompelen, afgewisseld met de occasionele schreeuw. Het is een gigantisch contrast ten opzichte van Therapy?. De Noord-Ieren heben de zaal opgewarmd en de Sisters blijven doortastend koel, zonder één lief woordje naar het publiek. Typisch 80’s zeker. Bij het verlaten van de zaal ga ik ook nog een kijkje nemen bij de merchandising, die mannen zijn gek. De prijs van de t-shirt is echt er over. Maar iedereen wil er wel eentje. SETLIST: THERAPY?
SETLIST: SISTERS OF MERCY
|
