25 augustus 2018
HERZELE


Report: philip verhaege 
​fOTOS: philip verhaege ©


Met dank aan: SONG CITY
​De vierde editie van Song City was een muzikale voltreffer. De Burcht in Herzele zou oorspronkelijk het decor vormen. Maar de onheilspellende weerberichtgeving deed de organisatie uitwijken naar CC De Steenoven. Song City is een songschrijversweek, een bootcamp voor singer-songwriters. Nationale en Internationale artiesten worden als het ware een week lang opgesloten en bezorgen elkaar inspiratie bij het musiceren en songschrijven. In het verleden leverde dit steevast enkele mooie song op. Nu had de organisatie met Sabien Tiels, Rooftop Renegades, Bart Herman, Nederlander Marcel de Groot -die we kennen als zoon van Boudewijn De Groot- én enkele ronkende namen zoals Elliott Murphy, Barbara Gogan (The Passions), Garland Jeffreys en Ellen Foley bereid gevonden om hun medewerking te verlenen. Aan het eind van de week maken ze een selectie uit de geschreven songs. Dit alles resulteerde in een schitterend muzikaal palet.
 
Rooftop Renegades hadden de eer om Song City 2018 op gang te schieten. Twee jaar geleden was het duo succesvol met de single ‘I PromiseYou’. De twinbrothers Koen en Jo Smets zijn vooral bekend door hun deelname aan The Voice Van Vlaanderen in 2014.
Dolly Parton’s ‘Jolene’ werd in eigen akoestische arrangementen gegoten kon meteen op heel wat bijval rekenen. Met ‘Tore Of Love’ kregen we een eerste nieuw nummer. De zopas verschenen single ‘Keep On Walking’, dat werd geregistreerd in Engeland onder het goed ziende oog van producer Paul Drew en het meerstemmige ‘Dancer’ konden op hier vrijwel meteen op heel wat adhesie rekenen. Tijdens dit akoestische luik werd de band met bassist Ruth Verelst, drummer Dennis Meentz, gitarist Jo Cassiers en muzikaal director en keyboardvirtuoos Dirk Van der Linden op het podium losgelaten.  
 
Met Barbara Gogan werd meteen een grote dame aangekondigd. Lady B was de frontvrouw van de Britse post-punk en new wave band The Passions, dat werd opgericht in 1978 maar na amper vijf jaar werd ontbonden. Het echoplex gitaarwerk van Clive Timperley werd al snel gelieerd met Barbara Gogan’s stemtimbre. De laatste jaren werkt Barbara met de Franse componist en muziek producent Hector Zazou aan enkele merkwaardige projecten. Haar fascinerende stem doet het nog steeds en heeft de tand des tijds meer dan doorstaan. Gogan’s warme stream intrigeerde  in het Flower Power getinte ‘Take A Train’ en het in co-schrijverschap met Sabine Tiels neergepende ‘Ode To Friendship’. De hit ‘I’m In Love With A German Film Star’ dat in 1981 werd aanzien als een one-hit wonder, bleek ook hier een leuke meezinger.
 
Garland Jeffreys was de volgende in het rijtje. En hij had er duidelijk zin in!  De 75-jarige Jeffreys komt uit The Big Apple en in zijn late tienerjaren trad hij vaak op in het New Yorkse nachtleven en vormde in 1969 de band Grinder’s Switch. Na een jaar splitte de groep en werkte Garland gestaag aan een solo carrière. Drie jaar later kwam zijn zelf titelende soloalbum, op het label Atlantic Records, uit. In dezelfde periode kreeg de single ‘Wild In The Streets’ heel wat radio-airplay en werd het een van zijn grootste successen.
Met ‘Coney Island Winter’ en ‘New York Skyline’ maakte Jeffreys op Song City een statement over zijn geliefde stad. ‘Down with Donald Trupmh’, grapt Garland tussendoor en in ‘Hail Hail Rock ‘N’ Roll’ vergat hij even Fats Domino en Elvis. Maar hij haalde wel een piepjonge fan op podium en danste een rondje met de jonge kerel. Garland Jeffreys deed met ‘Take Me To The Matador’ zichzelf uitgeleide. Tijdloze rocksongs van een vitale Puertoricaan. Garland Jeffreys is nog steeds een van de meest onderschatte muzikanten.
 
Elliott James Murphy is afkomstig uit Long Island, New York City. De in 1949 geboren Elliott groeide op in de buurt van Garden City en bespeelt de gitaar sinds zijn twaalfde. Long time buddy, Bruce ‘The Boss’ Springsteen noemt Murphy zelfs zijn ‘bloodbrother’. Wegens het vele toeren en het grote succes in Europa, woont het gezin Murphy sinds 1989 in Parijs.
Elliott had zijn kompaan en soulmate Olivier Durand meegebracht.
Het duo opende sterk met ‘Drive All Night’ uit het album ‘Just A Story From America’ uit 1977 en ‘A Touch Of Kindness’. Voor ‘You Never Know What You Lokking For’ haalde Murphy dan maar zijn mondharmonica neksteun boven om te eindigen met ‘Last Of The Rock Stars’ uit alweer 1973.
De Hasseltse singer-songwriter Sabien Tiels heeft nu met de single ‘Jij Kent Mij Beter Dan Ik’ een heuse zomerhit te pakken. Maar voor ze de single hier introduceerde konden we kennis maken met het nieuwbakken ‘Maskerloos’. Uit het album ‘Mannelijk Schoon’, op het label Plansjee Records, en die sinds eind vorig jaar in de winkelrekken ligt, mochten we genieten van het duet ‘Is Het Dit Nu’ dat Sabien samen met Marcel De Groot performde. Na het feeërieke ‘Trein’ bracht ze een emotionele hommage aan Aretha Franklin met Carole King’s (You Make Me Feel Like A) ‘Natural Woman’. Misschien moet Sabien Tiels in de toekomst wel eens een heuse soulrevue overwegen. Met haar warme en kristalheldere stem was dit een rationele stonde.
 
Marcel de Groot mocht op het podium blijven. Hij is de zoon van Nederlands grootse singer-songwriter Boudewijn de Groot. Marcel is niet alleen een ras muzikant, maar ook een ware voice-over en cabaretier. Daar was hij vooral in dienst van anderen, in het theater met Maarten van Roozendaal en met zijn vader Boudewijn. Gelukkig heeft ook nog tijd om zijn eigen muzikale projecten voor te stellen. Zijn hit ‘Mag Ik Naar Je Kijken’ prijkten hier uiteraard ook op zijn beperkte setlist. Hij is niet alleen de look-a-like van zijn vader, sluit je ogen en hoort ook een stemvergelijking.
 
Bart Herman draait al meer dan twee decennia mee in de Vlaamse showbis. Hij staat ruim vijventwintig jaar op de planken en schreef in die tijdspanne meer dan 200 songs bij elkaar. Zijn ruwe en licht hese stem is net zo herkenbaar als zijn songmateriaal. Twee jaar geleden promootte hij met ‘In Mijn Element’ alweer een nieuw album. Met zijn aangeboren muzikale feeling nam hij ons vanavond mee voor een gezellig mee in nummers als ‘Slaap Mijn Kind’ en ‘Ik Ga Dood Aan Jou’. Tot plots Garland Jeffereys het podium komt opgelopen en gezellig het refrein meezingt….!
 
Met het refrein van Meatloaf’s wereldhit ‘Paradise By The Dashboard Light’ uit 1977 komt Ellen Foley als een engel het podium opgedwarreld. Ellen is niet het gezicht in de alom bekende clip, maar is wel de vrouwelijke vocale tegenhanger van Marvin Lee Aday (Meatloaf) in deze opzwepende rockhit. Na deze turbulente periode ging Ellen succesvol solo. Met haar album ‘Nightout’ en de hitsingles ‘What’s The Matter Baby’ en ‘We Belong To The  Night’ scoorde ze vrij hoog in The Charts. En dus ook hier op Song City. Veertig jaar later staat Ellen Folley nog steeds op het podium. En ze opende in stijl met ‘Worried Woman’. Ze covert ook al een tijdje Radiohead’s ‘Creep’ en Tom Petty’s ‘Refugee’. Sommige authentieke songs zijn helaas niet zo makkelijk te coveren. Geef ons dan toch maar liever haar eigen originele hits.
 
Als slotact mochten alle artiesten samen The Stones klassieker ‘Satisfaction’ presenteren.
Een esthetischere afsluiter van een al even schitterende editie Song City 2018 !
Toch nog een woordje van dank voor organisator Luc Standaert die erin slaagt om al deze creatievelingen bij elkaar te brengen. En dat wij konden meegenieten van Song City 2018…!