28 MAART 2019
muziekodroom, hasselt

REPORT: sis van hoof
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: move2blues
CD release Never Forget
​
De eerste cd-release is achter de rug voor Stef Paglia, die samen met zijn kompanen Gert Schurmans (bas) en drummer Joel Purkess  de Hasseltse Muziekodroom aardig lieten vollopen voor deze feestelijke première van het album “Never Forget”, opgenomen in Engeland.
De naam dekt de lading, want deze eerste boreling kreeg goede recensies, ook over de landsgrenzen heen. Maar ook live kon het trio overtuigen in twee sets: eerst werd de cd gespeeld en na de pauze kregen we eveneens vuurwerk, mede met de hulp van een aantal special guests.
Zoals bekend begon Stef Paglia omstreeks zijn twaalfde met gitaar te spelen. Een handvol jaren later zagen we hem als 17-jarige aantreden bij The Bluesbones, een band die in 2012 op de drempel stond van een mooie carrière. Het was in het Gompelhof in Mol, waar kroegbaas Jo Mast mij vooraf wist te overtuigen om even een kijkje te komen nemen in deze toenmalige populaire bluesclub. De vrij recent opgerichte band stond er op het podium met daarin een jonge talentvolle gitarist. The Bluesbones speelden een erg overtuigende set en vooral de nog piepjonge Stef Paglia maakte toen al furore met de gitaar. Zoals we later ook konden vaststellen in datzelfde zaaltje, onder meer met Danny Bryant en Eric Steckel, waar hij samen mocht jammen met die grote namen.
Nu staat de Brabander dus op eigen benen als beroepsmuzikant met zijn band, al blijft hij ook actief bij de nog steeds erg populaire Bluesbones en een aantal andere nevenprojecten.
In Hasselt kon Stef Paglia samen met zijn twee kompanen rekenen op heel wat  enthousiaste muziekliefhebbers. Zij zagen een overtuigende eerste ronde met alle nummers mooi op een rijtje zoals op de cd, uitgezonderd de twee laatste songs wisselden van plaats. Het album bestaat uit tien tracks, waarvan er negen geschreven werden door Stef zelf (wat muziek betreft) en zijn vriendin Iris, die de teksten voor haar rekening neemt en zoals hij zegt tijdens het optreden is zijn vriendin in feite het vierde groepslid.
​Opener ‘Watch Out’ blijft een mooie keuze en een sterke single die met overtuiging wordt gebracht door de frontman bijgestaan door zijn uitstekende ritmesectie. Nog om te onthouden wat mijn betreft is ‘Take Me Away’, een stevige rocker met een speciale sfeerschepping: van heavy naar rustig en vice versa. Ook het traag gestarte nummer ‘The Dead Tree’ hoort in dat rijtje thuis, met telkens een andere vorm van emotie in de muziek.
Na ‘Freedom’ met een toch wel speciale versie kwam het emotionele gedeelte met een hommage aan Stefs overleden vader. Je voelde dat het op slide gebrachte ‘Mystery Heaven’ een pakkend nummer was dat de mensen raakte. Nadien ging het de ruigere kant op met het stevige ‘Twilight’ (mooie baslijn), waarin Stef heel wat gitaartechnieken etaleert.  Ook  in ‘Crush On You’ blijven de vlijmscherpe gitaarriffs niet achterwege. Na de liefdesballade ‘Warmth Instead Of Cold’ wordt de eerste erg gevarieerde set afgesloten met de bluesrockshuffle ‘Head Into Unknow’. Het doet ons wat denken aan grootmeester Stevie Ray Vaughan.
Ook na de pauze gaat het feest gewoon verder en na het swingende nummer ‘I Got It Made’ en het funky klinkende ‘Blue Eyes’ komt Mark Sepanski op de proppen met de mondharmonica.  Het resultaat mag er best zijn want van ‘3 O’Clock Blues’ krijgen we een beklijvende versie van dit geweldig nummer waarin Paglia ook bewijst dat hij buiten een begenadigd gitarist ook eigenaar is van een uitstekend stemtimbre. Van het overbekende ‘Crossroads’ krijgen we een rustige  en een stevige versie en daarin laat smoelschuiver Sepanski zien wat hij echt in zijn mars heeft. De Genkenaar, die bij Black Cat Biscuit eveneens de bluesharp hanteert, laat zich niet onbetuigd en gaat vaak het duel aan met de gitaar.
Ook de bekende Nederlandse zanger Phil Bee maakt zijn opwachting  met het mooie en sexy gebrachte ‘Big Legged Woman’ (een nummer van Jimmy Williams maar bekend van Freddie King).  Een hoofdrol is hier weggelegd voor Paglia en de nieuwe gast Stijn Bervoets (gitarist bij  Lightnin’ Guy), die samen een mooie gitaarbattle uitvechten, waarna er afgesloten wordt met ‘Mister Hartman’. Een bisnummer als ‘Cold shot’ van Paglia’s grote voorbeeld SRV  kon niet uitblijven met daarin een goede, oude drumsolo van slagwerker van dienst Joel Purkess.  Een mooi einde van een erg gevarieerde en leuke avond die bol stond van aangename momenten.
Maar er is de komende maanden met onder meer Kai Strauss, Jeff Jenssen, Nick Moss, Sugar Ray Norcia en Little Charlie nog meer mooi volk op komst bij Move2blues. Meer info op de website. ​