|
|
14 november 2017 |
|
Diversiteit maakt het meestal boeiend. Dat hebben ze in Palethe goed begrepen, want voor dit caféconcert had Tom Coppers, Stefan Dixon uitgenodigd. Stefan is van origine Zuid-Afrikaan, maar woont reeds geruime tijd in Brussel. Als begeleider had hij een andere Brusselaar, namelijk Lennart Van Praet meegebracht, die hem begeleidde op de elektrische piano. Lennart heeft zijn roots in de jazz, wat zorgde voor hemelse klanken. Eerlijk gezegd zouden wij hem eens graag aan het werk zien met zijn eigen ensemble, maar goed, nu stond hij in voor de begeleiding van Stefan. Stefan is een singer/songwriter die heel wat mogelijkheden heeft. Zijn songs zijn stuk voor stuk kunstig opgebouwd. Vaak vertrekkend van een mooie, lange instrumentale intro op de akoestische gitaar, om dan langzaam naar een climax toe te werken. Invloeden waren er dan ook bij de vleet. Pop, rock en Afrofolk doken altijd wel ergens op. Sinds zijn jeugd schrijft Stefan reeds songs. Songs die deels in het Engels en deels in het Zuid-Afrikaans gezongen werden. Ook hier was er dus diversiteit. Beginnen deed hij in het Engels, en al spoedig dook het prachtige ‘You Are Mine’ op. Een aanstekelijk nummer dat hij, zoals hijzelf aangaf, als naïeve jongeling schreef over zijn land Zuid-Afrika. Zuid-Afrika dat hem nog meer inspireerde, zoals in het schitterend opgebouwde ‘Words In The Sky’. Het zoeken naar een betere wereld vertolkte hij dan weer in ‘Let’s Build A World’. Zijn nummers praatte hij heel tof en op een eigen manier aan elkaar. De taal die hij gebruikte, noemde hij Afrivlaams, waaraan hij dan nog een dosis Engels aan toevoegde.
|
Stefan verliet zijn thuisland, waar hij een bloeiende muzikale carrière achterliet om vanuit Brussel, Vlaanderen en liefst heel Europa te veroveren. Wel in zijn eerste doel is hij reeds ruimschoots geslaagd. Immers ‘Vir Nou/Voor Nu’, het Afrikaans/Nederlands duet dat hij samen met Yuevgeni’s Klaas Delrue opnam, wordt volop gedraaid op onze nationale zenders Radio 1 en Radio 2. Toen Stefan destijds in België kwam, was het eerste nummer dat hij hoorde ‘Mia’ van Gorki. Die song greep hem zo aan dat hij er prompt een Zuid-Afrikaanse versie van maakte, die in zijn thuisland meteen een succes werd. De mooiste bekroning was ongetwijfeld toen Studio Brussel hem belde, om ter gelegenheid van een eerbetoon aan Luc De Vos, het nummer live in de studio te komen spelen. Een nummer dat hij ook nu weer opdroeg aan de betreurde zanger.
Stefan Dixon profileerde zich niet alleen als een songschrijver die teksten en mooie melodieën naadloos kan laten samenvloeien, maar die bovendien een aardig stukje gitaar kan spelen. Dat alles prachtig versierd met de jazzy pianoklanken van Lennart, maakte van dit optreden weer eentje waar ‘genieten’ de boodschap was. Met het programmeren van Stefan Dixon heeft Tom Coppers het aanwezige publiek laten kennismaken met een artiest waar we zeker het laatste nog niet van gezien maar vooral nog niet van gehoord hebben. |