5 november 2019
cc palethe, pelt

REPORT: lambert smits
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: cc palethe & tom coppers
Van een eenzijdige programmatie kan je cultuurfunctionaris Tom Coppers niet beschuldigen. Integendeel, via zijn ondertussen reeds legendarische, steeds uitverkochte caféconcerten, biedt hij een podium aan artiesten in de meest diverse muzikale genres. Nu was het de beurt aan twee Nederlandse, in hun moedertaal zingende chansonnières.

Alhoewel ze dit jaar de Nekka Kleinkunstwedstrijd won, geniet Iris Penning misschien nog niet die bekendheid bij het grote publiek, maar daar zullen haar optredens en haar onlangs uitgebracht album ‘Liever Vieze Voeten’ spoedig verandering in brengen. Geboren in 1993, is Iris een kind van haar tijd en ze benut dan ook alle mogelijkheden om haar zelfgemaakte poëtische pop te presenteren. Eén van die mogelijkheden is het gebruikmaken van loops. Alhoewel ze alleen op het podium staat, kan ze op die manier rekenen op extra begeleiding, een dosis percussie en maken de loops het haar mogelijk om harmonieus met zichzelf te zingen. Op die manier weet ze een hemelse sfeer te scheppen, maar ook een sfeer die wat artificieel aanvoelt. Gelukkig liet ze de loops regelmatig achterwege, zodat het pure van haar muziek voor de volle 100% tot haar recht kwam. Enkel gewapend met haar akoestische gitaar, haar bloedmooie stem en dito songteksten, steeg Iris boven zichzelf uit. Dat ze het songschrijven meer dan onder de knie heeft, liet ze horen tijdens het, een dag eerder ontstane ‘Wat Zal Ik Voor Je Zijn’ en wanneer je ‘Dood Voor Een Dag’ als vrolijk lied kan brengen, dan voorspellen wij Iris een mooie muzikale toekomst.
​​Stephanie Struijk heeft reeds een muzikale carrière achter de rug. Een carrière waar ze enkel Engelstalige nummers bracht. Eind 2015 besloot ze echter om het roer om te gooien en liedjes in het Nederlands te schrijven. In het voorjaar van 2017 bracht ze de EP ‘Daar’ uit en eind 2018 bundelde ze op een nieuwe EP enkele covers, die ze omschrijft als ‘vergeten pareltjes’, waaronder ‘We Zijn Zo Jong’ van onze eigen Luc De Vos. Stephanie verbleef een tijdje in Los Angeles en een roadtrip, die ze samen met Daniël Lohues maakte vanuit haar woonplaats naar Minnesota, resulteerde in een aantal prachtige songs die een plaats kregen op haar titelloos debuutalbum. Fingerpickend op de akoestische gitaar, of achter de piano en gezegend met een heldere stem bracht ze een mooie bloemlezing uit haar repertoire, waaronder ‘De Rivier’ en ‘Nieuwe Maan’ uit dat debuutalbum. De invloeden die ze in Amerika opzoog, zijn met mondjesmaat terug te vinden in haar nummers. Wat folk, blues en Americana, die Stephanie op een volledig eigen manier verwerkt. Emotioneel klonk ze, wanneer ze aan de zwart/witte toetsen een bloedstollende versie van Bram Vermeulens ‘Verlegen’ ten beste gaf. Een earcatcher was zeker haar vrolijk, maar ook vol heimwee zittend ‘Den Haag’, een nummer van de hand van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. Gesofisticeerd, akoestisch rockend kwam Stephanie dan weer uit de hoek in ‘Als Ik Thuis Ben’.
Iris en Stephanie zorgden voor een avond vol luisterliedjes. Iets wat het publiek goed begreep, want beide dames hielden de aandacht van het publiek moeiteloos vast.
​