donderdag 8 december 2022
Muziekodroom, Hasselt

Report: Sis Vanhoof
Foto's: Stefan Meekers ©

​Met dank aan: Move2Blues
Met een beetje spijt in het hart kondigde Danny Guilliams het laatste bluesoptreden aan in de Hasseltse Muziekodroom, dat de deuren noodgedwongen sluit op het einde van dit jaar. Zo komt er een einde aan ettelijke decennia bluesoptredens in deze honkvaste Hasseltse stek en dat is bijzonder jammer. Gelukkig zocht en vond de Hasseltse organisatie Move2Blues een nieuw onderkomen in het Muzecafé van Heusden-Zolder. Voor deze laatste bluespassage (de 189ste) in de MOD werd John Grimaldi aka Studebaker John (SJ) aangekondigd en dat is zondermeer een grote naam in de blueswereld, zeg maar een blueslegende. Deze Amerikaanse prille zeventiger met Italiaanse roots uit de streek van Illinois Chicago heeft een indrukwekkend palmares afgeleverd wat albums betreft vanaf de  jaren zeventig tot nu en dat zijn er 19.

Eigen nummers  
Het is bekend dat SJ zo goed als allemaal eigen nummers schrijft. En dat daar nogal wat parels tussen zitten hoeft geen betoog en dan denk ik onder andere aan de albums ‘Nothing But Fun’ (1988) en ‘Born To Run’ (1994). Rond die periode was John Grimaldi met de regelmaat al te bewonderen en ook in Mol (Gompelhof) waren we er destijds bij met zijn aanstekelijke, dampende Chicagoblues. Maar ook het voorbije decennium bracht de gewezen bouwvakker en fervent autoverzamelaar (zijn lievelingswagen is de Studebaker Hawk 4) wel wat fraai werk op de markt. Zijn muziek wordt bovendien ook gebruikt als soundtracks in films.

Voor deze kleine Europese tournee kon John Grimaldi rekenen op The European Bluesbuddies, aangevoerd door gitarist (Shakedown) Tim Ielegems, Chris Forget (bas) en Koen Van Peteghem (drums). Rasmuzikanten zondermeer.

Bendenkelijke blikken bij de fotografen
De band startte met een  ‘Born In This World’ uit zijn  meest recente album The Resonator (2020). Een wat vreemde opwarmingssong met heel wat psychedelische geluiden en dat werd ondersteund door een pleiade van veel slecht licht en allerlei dampen en dat duurde gans de eerste set. Dat zorgde voor terecht bedenkelijke blikken bij de vele fotografen. Het was duidelijk dat de concertfotografen en de jonge podiumlichtbedieners niet op dezelfde golflente zaten. Maar gelukkig werd dat door de organisatie bijgestuurd voor de tweede set.
‘Sell My Soul’ startte kalm en ging dan boogiegewijs naar een hogere versnelling, bekroond met een zuivere solo van Tim, die meermaals erg gave gitaarsolo’s bracht. Maar frontman John kwam harmonica- en stemgewijs voor het eerst stevig uit de startblokken, gekoppeld aan stijlvol slidewerk.
Pakkende song
Dat kwam tot uiting in  ‘What I Am’, topsong waarin ook Tim bewees eens te meer dat hij een uitstekende gitarist is.  Ook kenmerkend is vaak de overgang van funky naar een boogiesound in bepaalde songs zoals in ‘Up And Down The Line’ en ‘Get Ride To It’. Met ‘My Life’ (uit Eternity’s Descent) kregen we een pakkende song te horen waarin Studebaker John zijn levensverhaal doet op zijn eigengereide manier.
De tweede set begint met ‘Fine Cadillac’, één van zijn klassiekers waarin John het publiek aanmaant om de stem te verheffen. ‘Freightrain’ is dan weer een stevig denderende boogie met beukende drums en een pompende bas. Het ingetogen gestarte ‘Son Of The 7th’ (uit St.John’s Maxwell Street Kings-2010) komt traag op gang maar richting finale gaat het crescendo, mede met dank aan de synergie tussen beide gitaristen om dan opnieuw rustig te eindigen, goed voor meer dan tien minuten.

Puur sang
De beste stem gekoppeld aan degelijk harmonicawerk van deze set is te horen in ‘When You’re Mule Won’t Ride Again’. Studebaker John op zijn best: puur en onversneden, spelend vanuit zijn hart.
Met ‘Howling In The Moonlight’ staat andermaal een huilende zangstonde te wachten met het aangemaande publiek. Eindigen doet SJ met ‘She’s A Rocker’ (uit het schitterende album ‘Old School Rocker’-2012) waarin hij zijn ritmesectie voorstelt. SJ en zijn uitstekende Belgische gelegenheidsband doen er met ‘She’s Allright’ en ‘I’m A Houserocker (uit Kingsville Jukin’- 2013) nog twee puike bisnummers bij. We zijn alvast blij dat we deze bluesaddept nog eens aan het werk hebben kunnen zien. Dat heet dan letterlijk afsluiten in schoonheid.
​
Nieuwe locatie
We kijken alvast reikhalzend uit naar de nieuwe locatie in Heusden-Zolder (Marktplein 3) waar de Nederlandse Strikes (met o.a. Big Pete en topgitarist Sjors Nederlof) het eerste pad mogen effenen in het Muzecafé. Afspraak op donderdag 12 januari.
Verdere info www.move2blues.be ​