7 november 2019
MUZIEKODROOM, HASSELT

REPORT: SIS VAN HOOF
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: MOVE2BLUES
Erg veel spelen ze niet in de Lage Landen, maar dit jaar waren Sugar Ray en zijn kompanen  eerder al te gast op Hookrock (in gezelschap van Duke Robillard) in een strak geregisseerd concert.  Maar nu mocht de tot de Bluetones toegetreden Little Charlie (als vervanger van Monster Mike Welch) alleen de gitaar beheren en dat leek bevrijdend te werken voor deze toch wel schitterende gitarist, die op heel wat ervaring kan rekenen. Die eer is uiteraard ook weggelegd voor frontman zanger-harpist Sugar Ray, samen met zijn eveneens door de wol geverfde kompanen Michael Ward (bass) en Neil Gouvin (drums). Twee trouwe soldaten overigens die voor een erg gedegen basis zorgen voor de twee frontmannen.
Sugar Ray Norcia is al sinds de jaren zeventig actief in verschillende projecten, en ook als begeleider in de band van Ronnie Earl, maar ook samen met Earl was hij even aan de slag bij Roomfull of Blues. Een topband destijds die Misjel Daniëls (ook present in de MOD) niet minder dan driemaal liet overkomen naar het toenmalig gerenommeerde bluesfestival in Peer (BRBF).
Nostalgische momenten, maar we leven hier en nu en de vernieuwde Muziekodroom was dan ook de fijne locatie voor de passage van deze vier muzikale toppers, die een hartverwarmende indruk lieten in Hasselt bij hun enige Belgische passage met twee meer dan behoorlijke sets.
Nummers van eigen makelij wisselen mekaar af met goed gekozen covers en daar hebben we hoegenaamd geen problemen mee.
Openen doen de heren met het stevig swingende ‘Rockin’ My Baby’ en het bekende  ‘Someday Someway’ (Ronnie Earl & The Broadcasters) waarna ‘It Ain’t Funny’ wordt gespeeld gevolgd door een handvol covers met een eigen interpretatie.
‘Mean Old World’ is er zo eentje van mondharmonica wonder Little Walter, puik gespeeld door Sugar Ray, evenals ‘Blues Stop Knocking Next My Door’ ‘(Lazy Lester) en het erg swingende ‘Tomorrow Night’  (Junior Wells). Tussendoor wordt de met pakkende stem gezongen slowblues ‘Have You Ever Been Mistreated’ ook op het publiek losgelaten met een geweldige gitaarfinale van Little Charlie. 
Maar het is niet alleen blues wat de klok slaat want met ‘Don’t Let Around’ (van Big Walter Horton) komt er ook een vleugje jazzysound om de hoek kijken om de eerste set af te sluiten met ‘Mama Don’t Like Me No More’, een song met een insteek uit New Orleans. Hoewel de bluesy-swingende sound primeert is er nooit een déjà vu-gevoel in het repertoire van deze heren. Dat was ook zo in het vervolg van deze avond.
De toon werd al vlug gezet met het stevige ‘Having A Ball’ gevolgd door de mooie meeslepende tegeldans ‘No Good Woman’, gedragen door de scheurende harp van Sugar Ray.
Ook een hoogtepunt was wat mij betreft het leuk klinkende ‘When You Smile’ (Nat King Cole) en het met veel passie gebrachte ‘Blue Midnight’ met daaraan gekoppeld ‘One Of These Moments’ (Little Walter). Ook ‘Bleubird Blues’ is een song die veel applaus krijgt, met vooral Sugar Ray in een hoofdrol. Maar ook zijn kompaan Charlie Baty kreeg zijn moment met het uitstekende ‘Minor Swing’ van Django Reinhardt. Toch ook wel een kippenvelmoment. En de party ging verder met een Big Walter Horton Medley met tussendoor ook klanken van ‘Blueberry Hill’.  Uiteraard kwamen de heren nog eens terug om te bissen, maar dat was dan ook het einde van een erg mooie en gevarieerde bluesavond.
 
Op 12 december wordt er met de komst van Bob Margolin & Mike Sponza Band alweer mooi volk verwacht in de MOD. Be there!
​