|
|
SUIKERROCK 2017 (DAY 1) 28, 29, 30 juli 2017 |
Met: Equal Ediots, Rival Sons, Black Box Revelation, Iggy Pop
|
Tienen maakte zich gisteravond in alle feestelijkheid op voor drie dagen vibes en sweetness (de suikerstad waardig!) Foodtrucks, uitgebouwde cafés, fringe podia en natuurlijk een uitnodigend podium op de Grote Markt. De organisatoren lieten qua veiligheid niets aan het toeval over met 'Big Brother' camera's en wegversperringen in Wibloc beton en metaal. Klokslag 18u30 daverden de keikopjes uit de Grote Markt met de garagepunk van de Equal Idiots. Twee 'dorpsgekken' (zelfkennis) uit Hoogstraten die sedert 2012 het muzikale landschap teisteren en zelfs op het schavot van Stubru en Humo's Rock Rally belandden. De Equal Idiots speelden een very noisy energieke set waarbij de roodharige Thibaut Christiaensen zijn gitaar in duizend distortions laat brommen en drummer Pieter Bruurs de varkensvellen pijnigt.
Een 'doodgewoon' Kempens tweetal met een Pietje Dood aan fijngevoeligheid. Maar dat vond je bij Johnny Rotten ook niet. Dan putten de Californische bluesrock jongens , met de originele naam Rival Sons, uit een heel ander vaatje. Vroeger als support van Black Sabbath en Deep Purple, nu zelf als hoofdact voor een volgelopen markt. Strevende naar perfectie, soundcheckten ze recht evenredig met hun hipsterbaarden. Starten met Ennio Morricone's bekendste tune getuigt niet onmiddellijk van spitsvondigheid. Zanger Jay Buchanan (soms een Joe Cocker, dikwijls een Robert Plant) bezweerde met blauwe vingernagels een uitbundig publiek. Opvallendste artiest van de band is wel Todd Ogren-Brooks met 70 cm baard afgeknipt ter hoogte van zijn keyboard. Rival Sons' mix van Led Zeppelin, Deep Purple, Free, ...kan reeds jaren teren op een uitbreidende fanclub. Het retro gevoel moet je er wel bij nemen. Een lichte druilregen maakte zich meester tijdens het optreden van The Black Box Revelation. Jan Paternoster en Dries Van Dijck mochten het recente live album Highway Cruiser gestalte geven. Hun overbekende garagerock, met een nostalgisch vleugje, stond in schril contrast met de dromerige pop op de gratis acoustic stage. |
Tussen een twintigtal foodtrucks met lekkere spicy geuren speelde Carmamuse een wondermooie set, het grote podium waardig. En toen was het nerveus wachten op podiumbeest Iggy Pop. Met The Stooges brak hij niet alleen potten en oren. The Godfather of Punk introduceerde het stagediven en daarmee gepaard gaande gekneusde botten. Zijn knapste songs kwamen tot stand met de medewerking van David Bowie. De blote verwelkte bast/borst kon niet ontbreken. Gebruind en verrimpeld verscheen hij in de spotlights en sprong als een wilde hond over het podium, strompelde van de ladder voor een eerste contact met zijn fans onder I Wanna Be Your Dog. Zo leek hij ook: a stoned beast! Even later ging het suikerpubliek al helemaal uit de bol op The Passenger en Lust For Life. Een indrukwekkender start kon je niet wensen. En zo rockte het verder de nacht in onder booze en drugs. What a performance! What a night!
Uitkijken wordt het naar de volgende dagen. Op zaterdag mag je zeker Bazart niet missen, Kleinkunst met een grote K. 'S Avonds trilt Tienen van de bassen gedraaid door Lost Frequencies. Zondagmiddag staat rond 14u in het familieteken met Laura Tesoro (ja, die van het songfestival) en Niels Destadbader(Ketnet). Oud én jong zullen later op de avond zeker smullen van een rockende Status Quo. De Italiaanse duizendpoot Zucchero sluit het festival in stijl. Jij komt toch ook? |
