|
|
9 maart 2019 |
|
Ik denk niet dat er iemand is die nog nooit van de Motown muziek gehoord heeft. De “Sound of Young America” veroverde tijdens de sixties, maar ook tijdens het volgende decennium, de wereld. En nog steeds blijft die sound ons boeien, getuige daarvan dit eerbetoon, dat vanuit de UK kwam overgewaaid. Nadat dit spektakel de dag ervoor in de koningin der badsteden, Oostende, was neergestreken, kwam vanavond Antwerpen aan de beurt. De zaal zat dan ook tjokvol met fans ervan.
Meteen werd ingezet met één van mijn favoriete Motown nummers, en dat was ‘Papa Was a Rollin’ Stone’ (Temptations). Ik zag op het podium drie vrouwelijke blazers staan (trompet, sax, trombone), een keyboardspeler, een drummer, een bassist en een gitarist. Drie vrouwelijke danseressen kwamen op, waarna 4 mannelijke dansers volgden, waarvan er één zong, terwijl de andere als achtergrondkoor fungeerden. En toen waren we vertrokken een resem Motown hits, die in sneltreinvaart op ons afkwamen, ware het niet dat problemen met de microfoons roet in het eten gooiden. Het duet ‘Ain’t no Mountain High Enough’ (Marvin Gaye & Tammi Terrell) volgde, waarbij de rode kleur in de kledij overheerste, en dat tegen het decor van “the strip” in Las Vegas. Nog meer microfoonproblemen volgden, maar werden snel opgelost. ‘Please Mr. Postman’ (The Marvelettes) werd de volgende in het rijtje, uiteraard gebracht door die 3 vrouwelijke danseressen, die ook nog goed bleken te zingen. We swingden mee, waarna de 4 mannen terugkwamen voor Smokey Robinson & The Miracles’ hit ‘The Tears of a Clown’. Ze waren gekleed in witte maatpakken en vervolgden met ‘Shop Around’ van dezelfde artiesten. En toen kwamen de vrouwtjes terug, met als centrale figuur, diva Diana Ross die ‘I’m Coming Out’ bracht, gevolgd door ‘Chain Reaction’, die ooit aangeleverd werd door The Bee Gees. Marvin Gaye’s ‘How Sweet it Is (to Be Loved by You)’ kwam er daarna aan, met millionseller ‘I Heard it Through the Grapevine’ in zijn kielzog. En dan was het weer duettijd met ‘You’re All I Need (to get by)’ van Marvin Gaye & Tami Terrell. We schoven nu iets verder in de tijd op, naar Lionel Richie’s solosucces ‘Dancing on the Ceiling’, opgevolgd door de dansende ‘Heatwave’ van Martha Reeves & The Vandellas. En ‘Nowhere to Run’ van diezelfde meidengroep volgde daarop, met hun overbekende hit ‘Jimmy Mack’ als afsluiter. Maar geen nood want The Four Tops stonden al klaar met ‘Loco in Acapulco’, een hit uit de film ‘Buster’. Toen verzocht één van de zangers om absolute stilte want ze brachten a capella de Smokey Robinson & The Miracles song ‘The Tracks of My Tears’. En meteen werd er de beuk weer ingezet met ‘Sugar Pie, Honey Bunch’, ‘Standing in the Shadows of Love’ en ‘Reach Out, I’ll Be There’, allemaal van die Four Tops. In een wervelende show was meteen het eerste deel van het optreden al voorbij. |
Deel twee opende met Stevie Wonder’s ‘Signed, Sealed, Delivered, I’m Yours’, waarna het swingende ‘Get Ready’ van The Temptations erop volgde. En uiteraard mocht ‘My Girl’ niet ontbreken, gevolgd door ‘Ain’t too proud to Beg’ allemaal van The Temps, dit laatste met een saxsolo. Glitterjurken waren vervolgens aan de orde voor ‘You Can’t Hurry Love’ van The Supremes, met ‘Needle in a Haystack’ als vervolg erop. Tijdens een solozang voor Stevie Wonder’s ‘My Cherie Amour’ riep de zanger een vrouw uit het publiek op het podium, waarna voor Marvin Gaye & Kim Weston’s hit ‘It Takes Two’ gekozen werd. Voor een tussensprong naar modernere tijden zorgde Lionel Richie’s hit ‘All Night Long’, gevolgd door Stevie Wonder’s ‘Uptight’ en het overbekende ‘Superstition’. Toen werd via een intro een hitgroep aangekondigd, en dat werd The Jackson 5, waarbij de 4 mannen aangevoerd werd een vrouw, die Michael Jackson imiteerde. ‘I Want You Back’, Stop the Love You Save’ en ‘Blame it on the Boogie’ werden op ons afgevuurd, om te besluiten met een solozang, en dat werd het gevoelige ‘Ben’ dat Michael inzong voor de gelijknamige film. ‘Terug nu naar Martha & The Vandellas met ‘Dancing in the Street’, waarna de verjaardag van de trombonespeelster eventjes in de verf gezet werd met een stukje uit Stevie’s ‘Happy Birthday’. Tot slot werden de zangers en zangeressen aan ons voorgesteld, maar de bandleden apart niet. En iedereen verliet het podium.
Maar een bisnummer mocht niet ontbreken, en The Contours’ ‘Do You Love Me?’ (bekend geworden door de film ‘Dirty Dancing’) werd het afscheidslied. Het was een mooie show geweest, die als een geoliede machine gebracht werd, en die desondanks de microfoonproblemen, ons wist in zijn ban te houden. Berry Gordy, de oprichter van Motown, zou in zijn nopjes geweest zijn! Als enige bemerking zou je kunnen opperen dat heel wat andere Motown hits ontbraken, zoals die van Mary Wells, The Isley Brothers, Rick James, en ga zo maar door. Maar ja, er moest nu eenmaal uit dat omvangrijke oeuvre een keuze gemaakt worden! |