24 november 2019
muze-café, heusden zolder

REPORT: marino serdons
​FOTOS:  stefan meekers ©
           

MET DANK AAN: After muzecafé
Een slecht verteerd wokgerecht dwong lead gitarist Dries Vanhove om forfait te geven voor het concert in het MuzeCafé van Heusden-Zolder.  Met enige aarzeling overtrof het overblijvende trio, onder leiding van songwriter Erik Van den Broeck, elke verwachting: een groeiend én boeiend concert!
Het schitterende historische mijngebouw van Zolder was het perfecte decor voor de voorstelling van Exhale, het nieuwe album van The Monotrol Kid.  Begin er maar aan: met een uitgedunde bezetting songs presteren die op het album rijkelijk ingekleed zijn met keyboard, lead en lapsteel gitaar.
Niet verwonderlijk dat de eerste set traag op gang kwam en zowel publiek, artiest als sound engineer hun plaats moesten zoeken in het onverwachte geheel.  De ‘almost  unplugged’ versies van ‘Northside/Even Then/Julie/Cold After Dark’ en ‘Throwing Stones’ (zonder lapsteel natuurlijk) passeerden aanvaardbaar de revue waarbij vooral Erik Van den Broeck zich voluit gaf als redder in nood.  Wat hem blijkbaar ook vleugels gaf in de zelfrelativerende droge grappige bindteksten. En met de krachtige cover ‘The Funeral Blues’, gebaseerd op het gedicht van W. H. Auden, wist je meteen dat de band nog meer poëzie en power in petto had.
Was de eerste set eerder een opwarmertje en dorst lavertje, in de tweede set werden de grappen nog grappiger, de balans toch nog gebalanceerder, de songs energieker en intenser.  Ouder werk zoals het catchy ‘Call My Name’ of het Bob Dylan verwante ‘The Rain’ (met Erik op gitaar en mondharmonica) konden nog steeds bekoren. 
En het nieuw ‘Good Enough’, met enige reserve gebracht zonder (lapsteel) gitarist, bewees Erik als uitstekend componist. In wezen is Erik Van den Broek een singer-songwriter pur sang. Op zijn best solo, akoestisch en/of met een minimale begeleiding.  Zijn allereerste song die hij ooit schreef, Almost, gebaseerd op een liefdesbrief van zijn huidige partner, overweldigde gewoon. En met zoveel energie gebracht: ontegensprekelijk een oprechte uiting van grote liefde.  Natuurlijk mocht naar het einde het bloedmooie ‘Misty Morning’ niet ontbreken.  Een song waarin Erik zichzelf overtrof als zanger, zo sterk!  In het allerlaatste bisnummer zong hij nog “…don’t you take my live away…” uit de ons onbekende song ‘Stoned Skyway’ (?).  Wel, we zouden alleszins niet durven: zo’n bescheiden emotionele componist verdient alle steun!
AfterMuzeCafé boekte met The Monotrol Kid een prachtige americana band uit ons eigenste Vlaanderen.  Enige fierheid op zijn plaats, toch!
​