dinsdag 25 maart 2025
Handelsbeurs, Gent

Report: Philip Verhaege
Foto's: Philip Verhaege ©

Met dank aan: ​Ha Concerts en Democrazy​
The Pineapple Thief, een band dat hun ontstaan heeft ​​in Yeovil, een civil parish in het zuiden van het Engelse Somerset. De band is uitgegroeid tot een van de meest boeiende, toonaangevende en invloedrijke progressieve rockbands van de 21ste  eeuw. Ze blijven grenzen verleggen, en dit met een unieke en meeslepende sound die hen een toegewijde en gepassioneerde schare fans heeft opgeleverd. Het progressieve kwartet werd in 1999 opgericht door Bruce Soord. De band beleefde in 2017 een opleving met de komst van drummer Gavin Harrison (King Crimson, Porcupine Tree), aangevuld door bassist Jon Sykes, toetsenist Steve Kitch én Beren Matthews op gitaren en backing vocals. Er werd vriendelijk gevraagd om de show niet te filmen, en dat werd netjes ingevolgd in Gent, op een enkeling na….
 
In Gentse Handelsbeurs spelen The Thiefs heel wat nummers uit dat uitstekende nieuwe album ‘It Leads To This’ én de ‘Last To Run’, een vijf tracks tellende EP met songs die tijdens dezelfde sessie werden neergepend als ‘It Leads To This’. Een unieke mix van progressieve rock en introspectieve teksten. Het is tevens hun eerste originele werk sinds ‘Versions of The Truth’ uit 2020.
Ze openden vanavond met het stevige ‘The Frost’ uit die nieuwe langspeler. Bruce etaleert meteen heel wat knappe gitaarriffs in het nummer. En dat zou niet voor het laatst zijn. Zijn stem klinkt matuur én heeft een gepassioneerde vocale effectuering. En dat wordt wel vaker geaccordeerd door uitstekende harmonievocalen van Jon Sykes. Het experimentele ‘In Exile’, met zijn verslavende melodielijn, uit de langspeler ‘The Wilderness’ uit 2016 volgde al snel.
De sfeer zit meteen en het publiek werd zo meegesleept in een roes van vaak tijdloze rockers. En The Tiefs houden het energieniveau hoog in nummers als ‘Demons’, met zijn funky grooves én de mysterieuze maar o’ zo fragiele swamprocker ‘Put It Right’ uit 2021, een nummer met Steve Kitch in de spotlights. Die twin-gitaartunes accordeerden ook in songs als ‘Our Mire’. Met zijn dissonante geest een knaller uit de release ‘Versions of The Truth’. Het was meteen een interludium voor slagwerker Gavin Harrison en die diepe baslijnen van Jon Sykes. Een kwinkslag of een oogwenk is voldoende om een volgend nummer in de steigers te zetten. 
Fonkelende gitaarriffs, strakke percussie en die innemende synth xylofoon klankopwekkingen vormen de basis voor ‘Versions of The Truth’, gevolgd door het avantgardistisch ‘Every Trace Of Us, met zijn funky baslijnen.  

​De interactie tussen Bruce’s ruwe gitaartunes en de muzikale eenheid vormde ook de basis voor sfeervolle rocker als ‘White Mist’, een song uit ‘Dissolution’ uit 2018. En dan volgde de folkrocker ‘All That’s Left’, dat pas ontploft in het middenstuk. De gitaren waren net een muzikale strofe in het middenstuk van de song. Naadloos ging het naar de zeldzame ballade ‘Now It’s Yours’, dat werd ingekleurd met opwindende gitaar én subtiele percussie.
 
En toen volgde een intiem intermezzo, een verademing voor fans en band, een triptiek van akoestische songs. ‘Threatening War’, ‘Barely Breathing’, én ‘Snowdrops’ waren een sfeerwisseling middenin het concert. Matthews verdween even van het podium, Harrison speelde snaredrums, Jon Sykes zorgde voor enige basritmiek, zelfs met een shaker in ananasvorm, frontman Scoord staafde wat een goede vocalist hij wel niet is én Steve Kitch ondersteunde de nummers met ingetogen toetsen. Nadat de stoeltjes waren weggeborgen knalde het stevige ‘Rubicon’, met zijn knappe breaks, ging het naadloos naar het metal grenzende ‘To Forget’, met die hemelse harmoniezang én de divergente poprocker ‘It Leads To This’. De reguliere set werd afgesloten met een rewired- versie van ‘Give it Back’. Als toegift was er ‘Fend For Yourself’, uit dat baanbrekende album ‘Your Wilderness’, de release waar Gavin Harrison de band vervoegde, het synt. doorspekte ‘Alone at Sea’ én de epische ballade ‘The Final Thing on My Mind’.
The Pineapple Thief, voor de diehard fans een prettig weerzien, voor velen een aangename ontdekking.