|
|
10 december 2019 |
|
Na zijn doortocht op Blues Peer afgelopen zomer, trok Tim Easton in het kader van een Amerikaans folkproject, voor een uitgebreide tournee naar Rusland. Of dat land hem inspireerde voor zijn nieuwe look, blijft een vraag, maar zoals hij nu, met volgroeide baard verscheen, was hij vrijwel onherkenbaar. Tims uiterlijk mag dan wel een make-over gekregen hebben, gelukkig bleef hij trouw aan zijn geliefkoosde muziek. Dat is trouwens nog steeds een mooie mix van folk en blues en meer bepaald de countryblues. Zijn optreden op het Peltse cafépodium was dan ook meer dan een doordeweekse afsluiter van 2019. Dat Tim niet alleen een meester in flatpicking is, maar bovendien het improviseren op de zes snaren tot in de puntjes beheerst, werd al vlug duidelijk. Vul dit nog aan met zijn rauwe harmonicapartijen en je weet dat folk en blues bij hem in goede handen zijn. Inspiratie voor zijn songs haalt hij uit het observeren van het dagdagelijkse. De ‘man-vrouw relatie’ bood hem stof genoeg voor ‘Don’t Lie’, een pracht van een bluesy folksong uit zijn in 2013 verschenen album ‘Not Cool’. Die folk inslag kenmerkte ook ‘Black Dog’, terwijl hij met ‘The Old New Straitsville Blues’ blues en bluegrass op een originele manier met mekaar verbond. Een Amerikaanse folksong als basis nemen, daar eigen lyrics en slide aan toevoegen, zodat het origineel transformeert in een eigen nummer, is niet vanzelfsprekend. Dat het kan en dan ook nog succesvol, etaleerde Tim met ‘Broken Hearted Man’.
|
De legendarische Woody Guthrie stond dan weer model voor ‘Burning Stars’. Tim steekt zijn bewondering voor Elmore James, Sonny Terry & Brownie McGhee niet onder stoelen of banken. Die adoratie goot hij in het fantastische ‘Elmore James’. Een ode aan de grootmeester, maar dan wel in de stijl van Sonny & Brownie. Het eerste deel sloot Easton af met ‘Peace Of Mind’, opener van zijn recent verschenen album ‘Exposition’.
In de tweede set stak Tim van wal met ‘Special 20’ en ‘Stormy’, twee door folk geïnspireerde nummers, gevolgd door het rustige ‘Back To The Pain’ uit zijn in 2006 verschenen album ‘Ammunition. Uit ‘Exposition’ putte hij even later het aangrijpende ‘Exploding Buildings’, waarvan de clip in België, en meer bepaald in Hasselt werd gedraaid. Met ‘The Young Girls’ keerde hij terug naar zijn grote liefde, de countryblues, waarna ‘Poor, Poor L.A’ stilaan het einde inluidde. Dat kwam er met ‘Just Like Home’, één van de allereerste songs die hij schreef en terug te vinden op zijn album ‘Special 20’ uit 1998. Einde van een optreden dat nog lang zal nazinderen. Met één gitaar, enkele mondharmonica's en je stem een publiek van begin tot einde aan je kunnen binden, dan moet je al één en ander in huis hebben. Wel, Tim Easton kan het, daar was het overvolle café getuige van. Sublieme performance! Volgende afspraak in het café is op 7 januari, dan staat niemand minder dan Steven De bruyn, gekend van El Fish en The Rhythm Junks, er solo op het podium. |