|
|
17 december 2016 |
|
Vertical Divider
Astronaute en Mad About Mountains hebben iets gemeenschappelijks. Het muziekgenre is het niet, maar wel de uit Bree afkomstige singer/songwriter Myrthe Luyten. Voor haar was het dus ook wel een klein beetje een thuismatch. Alvorens bij Mad About Mountains de elektrische basgitaar te omgorden, mocht ze eerst in haar eentje als Astronaute een uurtje haar ding doen. Begin dit jaar bracht Astronaute hun door de pers bejubeld debuutalbum ‘Petrichor’ uit. Alhoewel Myrthe zich op dit album door haar band laat begeleiden, ging zij in Bree terug naar haar haar roots, namelijk in haar eentje op het podium. Dat ging echter niet ten koste van de kwaliteit, want wanneer zij zichzelf enkel begeleidt op akoestische gitaar, blijven haar songs moeiteloos overeind. Wij zouden zelfs durven zeggen dat die aan intensiteit winnen. Myrthe heeft een vrij apart stemgeluid. Een stemgeluid dat perfect de nuances aankan die haar songs nodig hebben. Bovendien is haar fingerpicking gitaarspel zo formidabel, dat je steeds het idee had dat er twee gitaristen stonden te spelen. De inspiratie voor haar songs put Myrthe grotendeels uit eigen ervaringen. Haar herinneringen aan de vakanties die zij met haar familie steevast doorbracht in een idyllisch boerderijtje in Frankrijk, leverden stof voor het mooie ‘Poison Ivy’. Zelfs de seizoenen inspireerden Luyten. ‘King Winter’ was hiervan het ultieme bewijs. Het leven verloopt niet steeds over een pad bezaaid met rozen en het is dus geruststellend dat je steeds op anderen kan terugvallen. Voor Luyten zijn dat haar ouders, die zij met klasse symboliseerde door de vuurtoren in ‘Lighthouse’. |
Vertical Divider
Haar set die een mix was van ouder en nieuw werk boeide dan ook van de eerste noot tot de laatste. En dat alleen gewapend met een akoestische gitaar voor mekaar krijgen, zegt meer dan een pak superlatieven. Prima set! Na een korte pauze mocht Myrthe de akoestische gitaar ruilen voor de elektrische bas voor haar deelname aan Mad About Mountains. Deze band bestaat uit Piet De Pessemier (zang en gitaar), Davy Jansen (gitaar, lap steel en zang), drummer Pol Meunier en zoals reeds eerder vermeld Myrthe Luyten. Voor hun repertoire boort het viertal de bronnen van de Americana en alternatieve country aan, maar verwerkt het ook de invloeden van hun idool Neil Young. Wat echter veel indrukwekkender is, is de manier waarop het gebeurt. Sfeerscheppen is één, maar veel interessanter is hoe zij die sfeer creëren. Formidabele samenzang en een opbouw van de songs zoals je maar zelden hoort. Vaak startte het nummer vrij intiem om dan naar een climax te werken, waar de gitaren stevig rockend tekeer gingen, waarna de song eindigde zoals hij begon. Gewoonweg subliem! Melancholie is onlosmakelijk verbonden met het countrygenre en ook daar heeft Mad About Mountains aan gedacht. Titels als ‘In The End’, ‘If You See Her’, ‘Walk With Me’ en ‘Look At Him Now’ spreken voor zich. Het was tevens bijna vanzelfsprekend dat nummers van Glen Campbell op de setlist stonden. De versie van hun eerste bis, nl. Campbell’s ‘Rhinestone Cowboy’ was zo emotioneel geladen, dat de band nog een tweede keer teruggeroepen werd en terecht! Formidabel dubbelconcert! |