21 maart 2016 • Koninklijk Circus, Brussel
|
Het is alsof de tijd nooit heeft stilgestaan. Ik herinner mij nog levendig dat ik destijds het met platina bekroonde album 'In My Tribe' van de alternatieve rockband 10.000 Maniacs wekelijks grijs heb gedraaid. En dat doe ik soms nog wel eens. Het was ook tijdens deze periode dat de band het toenmalige Torhout/Werchter in vuur en vlam zette. Natalie Merchant was ook wel het meisje waar ik stiekem een boontje voor had. En eerlijkheidshalve heb ik dit nog steeds. En dan heb ik het uiteraard niet alleen over haar stem. Muzikale jeugdliefde? Ja, oké dan maar! Ik voelde mij dan bevoorrecht dat ik dit uniek concert van op de eerste rij kon en mocht meemaken. |
Het Koninklijk Circus, in de volkmond Cirque Royal, in hartje Brussel was de ideale ‘place to be’ op maandagavond 21 maart 2016.
Natalie Merchant, die afkomstig is uit Jamestown, NY, is een iconische persoonlijkheid van de Amerikaanse rockscène. In 1993 zegt ze haar band 10.000 Maniacs vaarwel en timmert gestaag aan een succesvolle solocarrière. Met haar markante stem brengt deze naturelle schoonheid haar multi-platina solo debuutalbum ‘Tigerlily’ uit 1995 opnieuw onder de aandacht. De plaat waarmee Merchant zichzelf als soloartiest op de wereldkaart zette. De nieuw heropgenomen songs kregen nu de betiteling ’Paradise Is There: The New Tigerlily Recordings’. De inclusieve rockumentaire film bevat fragmenten van liveoptredens, archiefbeelden en interviews met muzikanten, vrienden en fans die een invloed hadden op de nummers. Natalie Merchant was vanavond gehuld in een lang zwart kleed, maar een mooie witte bloem in de haren zorgde voor een opwellend contrast. In Brussel opende Natalie met het betoverend mooie ‘Maggie Sad’ om ons naadloos kennis te laten maken met het dichterlijke ‘Vain & Careless’ van Robert Graves. Plots merkt Natalie dat er op de eerste rij nog 4 zitjes onbezet zijn. Vriendelijk vraagt ze aan haar publiek om deze leegte in te vullen. Eens iedereen gezeten, dwarrelt van bij de eerste noten van het nummer ‘River’ het applaus naar beneden. Natalie neemt gezwind haar bloem uit de haren en werp ze dolenthousiast in het publiek. Met stilistische en frivole bewegingen siert ze het podium. Voor de intro van de song ‘Maggie & Milly & Molly & May’ laat Natalie zich enkel begeleiden door een akoestische instrumentatie, maar gestaag komt het 4-koppige strijkerensemble het nummer kleur geven. Sensueel gesticulerend dirigeert ze haar bandleden Allison Miller (drums), Eric Del Pena (gitaar), Uri Sharlin (bas) en pianist en occasioneel accordeonist Logan Coale. |
En het kon blijkbaar nog mooier met nummers als ‘Giving Up Everything’, dat langzaam en continu uitgroeit tot een heuse climax en het flamenco begeesterde ‘Man In The Wilderness’. Net zoals Natalie’s schoenen verdwijnen ook de strijkers even van het podium. De Afrikaanse ritmische intro van het hitsingle ‘Carnival’ doet zijn intrede.
Vergezeld van heel wat handgeklap vindt het nummer zijn weg in een moderne schikking. Natalie laat zich tijdens deze song ook niet onberoerd om iemand zijn smartphone te ontvreemden. Blijkbaar werkte zijn of haar flashlight nogal storend. We konden haar geen ongelijk geven, en dat apprecieerde ook heel wat concertgangers. Plots werd het wel heel ernstig. Merchant heeft het blijkbaar niet zo op Donald Trump begrepen. Met een boeiende anekdote schiet ze raak en hoop ze op ‘peacefull elections’ in Amerika. Gezwind richtte ze het geëlektrificeerde ‘Saint Judas’ tot Trump. Maar gelukkig was er ook nog het cabaret geïnstrumenteerde ‘Motherland’, waar ze de tekst van de tweede vers plots vergeet. Gelukkig souffleert Eric haar even door het nummer. Tijdens het emotionele ‘Lulu’ kan je wel een traantje wegpinken en in het klassieke muziekstuk ‘Nursery Rhyme’ laat Natalie gehurkt de vrijheid aan haar vioolensemble om in de spotlights te komen. Als Merchant wat bloemen begint uit te delen weten we dat het concert na bijna twee uur in de laatste rechte lijn zit. Eric Del Pena’s droge humor komt nog eens bovendrijven en met ‘Beloved Woman’ en het wondermooie ‘Life Is Sweet’ was het helaas tijd om afscheid te nemen. Uiteraard volgde er nog een bisronde. Met het opwindende en moderne ‘Wonder’ en ‘Kind & Generous’ moesten we het helaas stellen. Wie kwam voor enkele 10.000 Maniacs songs was eraan voor de moeite, maar veel dichter bij de ziel van Natalie Merchant als vanavond kan je wellicht nooit komen. Gewoonweg, schitterend! Met dank aan Livenation |
A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION I KEYS AND CHORDS 2001 - 2025