Las Vegas Guitarist Jimmy McIntosh Releases New Album Featuring Rolling Stones' Ronnie Wood27/2/2015  Featuring guest appearances by guitar legends Ronnie Wood, John Scofield and Mike Stern!
Las Vegas, NV - As a follow up to 2006's 'Orleans to London', guitarist Jimmy McIntosh once again finds himself in illustrious company on his new album 'Jimmy McIntosh and...' This collection of funk, rock, jazz and blues originals showcases McIntosh's considerable six-string prowess and features the Michigan native exchanging incendiary licks with his personal guitar heroes John Scofield , Mike Stern and the Rolling Stones' Ronnie Wood. The solid backbeats are supported by Toss Panos (drummer of choice for guitarists Robben Ford and Mike Landau), bassists Dan Lutz, John Humphrey and Keith Hubacher and New Orleans keyboardist Ivan Neville (of The Neville Brothers, Keith Richards' X-Pensive Winos and Dumpstaphunk). This stellar outing was definitely a labor of love for McIntosh. For 'Jimmy McIntosh and...', McIntosh recruited Scofield and Stern from his home base, Las Vegas. Says Jimmy, “I got to know John and Mike about 12 years ago when there was a Blue Note jazz club in Las Vegas and became good friends with both of them. The Vegas Blue Note was short-lived, but I was there almost every night for the duration of their gigs. I've jammed with Mike several times and asked him, 'If I make another record, will you play on it?' And Mike said 'sure'! Toss Panos, John Humphrey and I went into Toss's North Hollywood studio with Mike when he was in Los Angeles playing with his band at Catalina's. Mike's playing on this album is just brilliant. Then John happened to come through town with Phil Lesh & Friends just a few months ago. I had mentioned to him that I was doing this album and he said, 'Hey, if you still have room on your CD, I'd love to play on it.' So that came to fruition as well. It was a dream come true for me to create this CD with three major heroes of mine and who have also become very good friends over the years.”
0 Comments
 Boz Scaggs recorded his new album, ‚A Fool to Care’, over four days in Nashville, drawing inspiration from the music of Louisiana, Oklahoma and Texas – his home state. The record's first single, however, travels west, vividly describing an evening in California's Bay Area.
"Last Tango on 16th Street' is a poignant portrait in a late night stroll through San Francisco's Mission District, the city's oldest neighborhood," Scaggs tells Rolling Stone. He calls the song "a picture of its rhythms, its contrasts and colors in high focus" and notes that it was "written by a friend and fine, great S.F. songwriter, Jack Walroth, who's lived it for many years." Besides "Last Tango," Walroth also wrote "I Want to See You," the eighth of the album's 12 tracks. Other collaborators include Bonnie Raitt, who sings and plays slide guitar on "Hell to Pay," and Lucinda Williams, who duets with Scaggs on a cover of the Band's "Whispering Pines." The LP was recorded over four days with a band that includes Ray Parker Jr. (guitars), Willie Weeks (bass), Jim Cox (keyboard) and Steve Jordan (drums). It will be released March 31st on 429 Records. (Bron: Rolling Stone)  De Britse politie heeft haar onderzoek tegen zanger Cliff Richard (74) op verdenking van seksuele delicten uitgebreid. Het gaat om meer dan één aanklacht, schreef commissaris David Crompton van de politie van South Yorkshire aan een parlementaire commissie. Dat berichtte het persagentschap PA.
Het is nog niet duidelijk wanneer de onderzoeken worden afgerond. Volgens Crompton praat de politie ongeveer om de twee weken met de advocaten van Cliff Richard. Afgelopen augustus hadden de speurders bekendgemaakt dat ze aanwijzingen hadden gekegen dat de muzikant in de jaren tachtig een jongen zou misbruikt hebben. Het vermoedelijke slachtoffer was toen nog geen 16 jaar oud. De zanger ('Spanish Harlem', 'Living Doll') ontkent alle betichtingen. De politie voerde een huiszoeking uit in de woning van Cliff Richard in het Engelse graafschap Berkshire en nam een verklaring af. Hij werd tot nog toe evenwel nog niet aangeklaagd. (Bron: DeMorgen) Madonna heeft gisterenavond een lelijke val gemaakt op het podium van de BRIT Awards. De Queen of Pop bracht haar nieuwe nummer 'Living for Love' tijdens de uitreiking van de Britse muziekprijzen in Londen, toen ze op het podium van een trapje tuimelde. De Amerikaanse ster mocht met de nieuwe single van haar album 'Rebel Heart' de show afsluiten. De lange cape die ze voor de gelegenheid droeg, had ze achteraf gezien beter thuisgelaten. Het lijkt erop dat een van haar dansers die cape tijdens het optreden moest losmaken, maar toen dat niet lukte werd de zangeres per ongeluk meegesleurd en viel ze enkele treden naar beneden. Madonna was er duidelijk even niet goed van en miste - aangezien ook de microfoon viel - een stuk van het nummer. Toch ging ze gewoon door met het optreden. "Mijn mooie cape zat te strak vast", verklaart de zangeres achteraf via Instagram. "Maar niks kan me stoppen en liefde kreeg me weer op de been. Bedankt voor de goede wensen. Ik ben in orde!", zo verzekerde de popdiva haar volgers op Instagram. Na de val verdween ze even achter de coulissen, maar vervolgde al snel haar optreden. Het was de eerste keer in 20 jaar dat de ster op het podium van de BRIT Awards stond. (Bron: DeMorgen)  Their popularity among music fans is undeniable, their status with music critics is unimpeachable, and their influence across a multitude of genres - from pop to rock, world music to country - is thoroughly indisputable. Yet The Beatles’ ubiquity makes us forget that there once was a time when this UK band was truly dangerous, a radical cultural force pushing its way into the mainstream to the shock and horror of many. Now, a new generation of psych rock bands seek to bring back that sense of danger to the Beatles' music, taking twelve classic compositions by the Fab Four and filtering them through modern sensibilities to bring a whole new perspective to these celebrated works. The resulting project, The Magical Mystery Psych Out - A Tribute To The Beatles, will be released on both CD and vinyl by Cleopatra Records on March 3.
 De legendarische Amerikaanse rockgroep Pixies werkt aan nieuw materiaal en gaat bovendien opnieuw touren in Noord-Amerika. Dat heeft de band maandag aangekondigd.
Op de website van de band worden zestien plaatsen in de VS vermeld, waar Pixies tussen begin mei en eind juni zal optreden. Enkele gloednieuwe Pixies-songs, die de voorbije maanden geschreven werden, zullen tijdens die tournee ook voor het eerst live worden gespeeld, zo meldt de band uit Boston nog. Volgens de mededeling zullen er later nog meer optredens worden aangekondigd, maar of de groep ook naar Europa komt, is nog niet duidelijk. Tijdens de nieuwe concertreeks zullen de vaste Pixies-leden overigens opnieuw een beroep doen op de diensten van de bassiste Paz Lenchantin. Ook vorig jaar tourde zij al samen met Black Francis, Joey Santiago en David Lovering. De originele bassiste van de band, stichtend Pixies-lid Kim Deal, is in juni 2013 immers opgestapt. De rockgroep Pixies bracht vooral in de tweede helft van de jaren tachtig enkele intussen klassiek geworden platen uit, zoals 'Surfer Rosa' en 'Doolittle'. Begin de jaren negentig viel de band uit elkaar, maar in 2004 volgde er een reünie. De voorbije twee jaar heeft de band nog meer dan 120 keer opgetreden, tijdens een tournee die uiteindelijk gevolgd werd door de lancering van 'Indie Cindy', het eerst studioalbum van Pixies in meer dan twintig jaar. (Bron: De Morgen)  Billboard recently caught up with the legendary Johnny Mathis on the red carpet of the Grammy Awards to talk about his upcoming album, his lost CHIC-produced music and more.
During our chat with Mathis and his producer Fred Mollin, we talked about Mathis' unreleased 1981 album with CHIC, ‘I Love My Lady’ (for Columbia Records). The set was produced by CHIC's Nile Rodgers and Bernard Edwards, and remains unreleased (except for a few songs here and there on assorted compilations and box sets). When asked if there's a chance the album might eventually be released, Mollin said, "I think there is." Mathis stated, "You know, as long as those things are on vinyl or tape or what have you, the record companies are going to release them someday." Then, with a laugh, he added, "Probably before I'm dead." Mathis said he is "very proud" of his work with Edwards and Rodgers, as it "got me in a little different direction" from what he was used to. Mathis was nominated for best traditional pop vocal album at this year's Grammys for ‘Sending You a Little Christmas’, produced by Mollin. Mathis says recording holiday tunes is his "favorite thing." (Audiences favor his holiday efforts, too: his biggest selling album is ‘Merry Christmas’, with five million sold in the U.S., according to the Recording Industry Association of America.) Mathis is currently at work on a new album, which is due out in October, according to Mollin. "We're starting a new album very shortly, which will come out in October on Sony," he said. "Can't give you a concept, but it's gonna have a much bigger dimension to it. How's that for a hint?" (Bron: Billboard.com)  De luisteraars van Studio Brussel hebben opnieuw een eerbetoon gebracht aan Luc De Vos. Het nummer ‘Mia’ van Gorki staat op nummer één in de ‘100 van Eigen Kweek’.
Vorig jaar haalde het nummer nog een twaalfde plaats, maar dit jaar verdreef ‘Mia’ zelfs ‘Suds & Soda’ van dEUS van de eerste plaats. ‘My Heroics, Part One’ van Absynthe Minded, waarvan de leden deze week nog hun split aankondigden, volgt op de derde plaats. De luisteraars van Studio Brussel stelden afgelopen week de ‘100 van Eigen Kweek’ samen, met enkel nummers van Belgische artiesten. ‘Mia’ kreeg eind vorig jaar ook al een ereplaats in ‘De Tijdloze’ van Studio Brussel na de plotse dood van Luc De Vos in november. En ook in de ‘100 op 1’-lijst met de beste Belgische nummers aller tijden volgens Radio 1-luisteraars eindigde het nummer bovenaan. (Bron: HBVL)  De jacht op Stromae is open, nu zijn contract bij Universal Music is afgelopen. Zijn manager wil echter niets kwijt over de toekomst van de Brusselaar.
Universal Music maakte een strategische vergissing door het contract van Stromae niet tijdig te verlengen of op z’n minst te onderhandelen. Blijkbaar gold de overeenkomst enkel voor de albums Cheese (2009) en Racine Carrée (2013). Mercury, het dochterlabel van Universal, was er de voorbije dagen dan ook als de kippen bij om hun goede verstandhouding te benadrukken. Onder eigen vlag Maar ook die andere platenreus, Sony Music, is intussen wakker geschoten. ‘Stromae heeft een groot internationaal potentieel en wij hebben ervaring met dit type artiesten. Bovendien hecht hij veel belang aan zijn teksten en heeft hij een eigen stijl ontwikkeld die helemaal past in de tijdsgeest’, aldus Stéphane Le Tavernier, grote baas van Sony Music Frankrijk. Een andere optie is dat Stromae voortaan onder eigen vlag zal varen. Universal stond uiteindelijkenkel in voor de distributie, marketing en promotie van zijn werk. Hijzelf mocht alle rechten op zijn nummers behouden. En wanneer met één upload op iTunes al een groot deel van de distributie is aangepakt lijkt dat niet onwaarschijnlijk. (Bron: HBVL)  De organisatie van het Genkse muziekfestival Little Waves heeft drie nieuwe namen bekendgemaakt. Met de toevoeging van Bony King, Luke Sital-Singh en Illuminine is de affiche compleet. Eerder bevestigden Wovenhand, Tout Va Bien en Ewert & The Two Dragons al hun komst.
Little Waves vindt op zaterdag 11 april plaats in het cultuurcentrum C-mine in Genk. Tickets kosten in voorverkoop 22 euro, aan de kassa betaalt u 25 euro. Meer info: www.littlewaves.be  Rock Herk organiseert in 2015 opnieuw haar eigenste rockconcours, onder de klinkende naam FRESH BLOOD. Op die manier wil het festival een lange traditie, namelijk het bieden van speelkansen aan jong en minder bekend talent, extra in de verf zetten.
Naar goede gewoonte heeft Rock Herk reeds heel wat ruimte voorzien voor aanstormend talent verspreid over de verschillende podia tijdens het festival op vrijdag 17 en zaterdag 18 juli 2015. Maar er is meer! FRESH BLOOD gaat de samenwerking aan met hogeschool PXL-MUSIC en jongerenredactie STOORZENDER. Dankzij deze partners kan het festival de winnaar niet enkel een podiumplaats aanbieden, maar ook een professionele opnamesessie in samenwerking met de studenten muziektechniek van PXL-Music, en een heuse videoclip. Alle bands en live-acts zijn welkom om deel te nemen, maar uiteraard zijn er enkele voorwaarden waaraan voldaan moet worden. Alle informatie is terug te vinden op de website www.rockherk.be/freshblood. Inschrijven kan tot en met maandag 23 maart. Fresh Blood II vindt plaats op zaterdag 25 april 2015 in de zaal van CAFÉ CAFÉ te Hasselt vanaf 18u. (Bron: HBVL)  Laura Marling heeft de clip van False Hope online gezet. Het nummer is afkomstig van haar aankomende album Short Movie. De titeltrack van het album Short Movie ging eind vorig jaar al in première. Ze produceerde het album samen met haar drummer Matt Ingram (die eerder onder andere met Lianne La Havas in de studio zat) en Dan Cox (o.a. Andy Burrows, Tom Odell en Thurstan Moore). False Hope ligt vanaf 23 maart in de platenzaken. De tracklist van Short Movie ziet er als volgt uit:
1. Warrior 2. False Hope 3. I Feel Your Love 4. Walk Alone 5. Strange 6. Don’t Let Me Bring You Down 7. Easy 8. Gurdjieffs’s Daughter 9. Divine 10. How Can I 11. Howl 12. Short Movie 13. Worship Me Laura Marling gaat weer op tournee en staat dinsdag 12 mei 2015 in AB Brussel  De Australische zangeres Kylie Minogue zal niet deelnemen aan het Eurovisiesongfestival. Dat zegt haar zus Dannii. Het land krijgt dit jaar uitzonderlijk een plaats in de Europese liedjeswedstrijd. En sinds de bekendmaking van dat nieuws wordt er in Australië druk gespeculeerd over wie de kandidatuur moet invullen.
Zus Dannii Minogue ontkracht nu de geruchten dat zij of Kylie aan de wedstrijd gaan deelnemen. "Blijkbaar zijn wij de twee favorieten voor het Eurovisiesongfestival. Het dreamteam. Maar ik zie het Kylie niet doen. Ik denk niet dat ze het gaat doen", klinkt het. Het Eurovisiesongfestival gaat door in het Oostenrijkse Wenen. Voor de eerste keer in het 60-jarige bestaan van de wedstrijd neemt Australië deel aan de wedstrijd. Voornamelijk omdat de wedstrijd er bijzonder populair is. (Bron: Belga) Nieuw op donderdag: Years and Years De Britse belofte voor 2015. Het trio uit Londen voert de BBC Music Sound Of 2015 aan. Dat is een lijst met nieuwe namen die volgens de kenners op doorbreken staan. Recente winnaars zijn Ellie Goulding, Jessie J en Sam Smith. Het verhaal van Years & Years begint bij bassist en toetsenman Michael Goldworthy. De Australiër verhuist in 2010 naar Londen om zijn geluk te beproeven in de muziekindustrie. Via een online adverentie ontmoet hij synthesizerspeler Emre Turkmen, een Brit van Turkse afkomst die in Nederland is geboren. Zanger Olly Alexander komt erbij als Goldworthy hem in het appartement van een gemeenschappelijke vriend hoort zingen onder de douche. Hij laat een beloftevolle carrière als acteur staan. Years & Years maakt soulvolle synthpop met invloeden die lopen van Stevie Wonder tot Radiohead. Een jurylid van de BBC Music Sound Of 2015 vat hen als volgt samen: ‘een jonge groep met een duidelijke visie, elektronische muziek met diepte en emotie’. http://www.youtube.com/watch?v=g_uoH6hJilc&feature=youtu.be Hot Chip Nerds. Dat is het enige woord dat past bij een foto van Hot Chip. Op het podium verandert het vijftal uit Leeds en Londen echter in een zwetende techno-funk-sensatie. De groep heeft een boeiend parcours afgelegd. In den beginne waren ze schuchtere jongens die scholierenpoëzie brachten met akoestische gitaren. Tot ze dat grondig beu werden en de mafste dingen eerst begonnen te verzinnen. Hot Chip is vandaag een blokkendoos die voortdurend vernieuwend bezig is met pop en dance. Op plaat, als dj’s en als live band. De nummers van de platen worden helemaal herdacht voor de concerten. De makers van knap feestgerief als ‘Over and Over’, ‘And I Was a Boy from School’ en ‘Ready for the Floor’ hebben hun nieuwe snoepgoed ‘Why Make Sense’?’ bij. Electropop met zweetbandjes. De Kraftwerk van 21ste eeuw. http://www.youtube.com/watch?v=yhASu2OjEcQ&feature=youtu.be Elbow Eén van de bepalende gezichten van de voorbij 10 jaar in Werchter. Elbow legt hier een droomparcours af. De Britten spelen bij hun eerste doortocht in 2006 een bijzonder concert in - wijlen - de Pyramid Marquee. Groep en publiek kijken na afloop verbaasd naar mekaar: ‘Wat is hier gebeurd vanmiddag?’. Een festival sluit een groep in de armen en laat haar niet meer los. Elbow wordt met ‘The Seldom Seen Kid’ (2008) mega in België en Groot-Brittannië. De plaat krijgt de prestigieuze Mercury Music Prize en verkoopt meer dan 1 miljoen stuks. De lijn is sindsdien blijven stijgen. ‘The Take Off and Landing of Everything’ (2014) was hun eerste nummer 1 over het Kanaal en werd door muziekmagazine Q tot Beste Album van het Jaar gekroond. ‘Geweldig,’ zegt de oversympathieke voorman Guy Garvey. ‘Je weet als groep namelijk nooit of je eigenlijk nog relevant bent of niet’. Jawel dus! Het wordt de vijfde keer in 10 jaar. http://www.youtube.com/watch?v=dELKUivJo4w&feature=youtu.be +++++ Foo Fighters Op algemeen verzoek. Foo Fighters zijn zo geliefd dat we graag een weekend opschuiven voor de beste rockband van nu. De Amerikaanse groep speelt trouwens pas voor de derde keer in haar 20-jarige bestaan in Werchter. De laatste keer dateert van 2005. Voorman Dave Grohl staat ook na al die jaren nog te kijken van het immense succes. ‘Als ik had geweten dat we langer dan een maand gingen bestaan, dan had ik wel een andere naam gekozen. Het is namelijk de domste naam ooit,’ vertelde hij aan CNN. Foo Fighters begonnen aarzelend, als een uitweg na Nirvana. Na de onverwachte dood van Kurt Cobain was Grohl bang geworden van muziek. Vandaag speelt hij al vijf keer langer bij Foo Fighters dan bij Nirvana en is de toenmalige drummer een zelfverzekerde en aimabele frontman. Het nieuwe album ‘Sonic Highways’ (2014) kwam tot leven in acht iconische opnamestudio’s en is Grohl’s ode aan de rijke Amerikaanse muziekgeschiedenis. Foo Fighters zijn een prachtig voorbeeld van die weelde. http://www.youtube.com/watch?v=V_YlZ1JdcVk&feature=youtu.be  The Chemical Brothers De nieuwe recordhouders. The Chemical Brothers staan als eersten in de festivalgeschiedenis voor de achtste keer op de affiche. De winnende cijfers: 1997, 1999, 2002, 2005, 2007, 2008 en 2011. Tom Rowlands en Ed Simons waren die eerste keer in 1997 meteen dagsluiter en ze zijn dat ook gebleven. Dat is ook logisch. De Britten zijn feestexperten. Niemand die zulke block rockin' beats in huis heeft. Niemand die zo kan toveren met lasers, stroboscopen en videoschermen. Niemand die beter een festivalterrein inpakt. De jongste jaren waren redelijk kalm voor hun doen. The Chemical Brothers draaiden plaatjes, maakten al eens een nummer voor film en televisie en werden onderscheiden met een Ivor Novello Award voor hun Outstanding Song Collection. Ed Simons gooit het over een nog andere boeg. Hij bouwt een academische carrière uit. Dat heeft gevolgen. In de studio blijft hij Chemical Brother, voor de live shows laat hij zich vervangen. Een nieuw album is in de maak. 'Brothers gonna work it out (again)'. http://www.youtube.com/watch?v=tpKCqp9CALQ&feature=youtu.be Florence & The Machine Florence Welch is een jonge vrouw van goede afkomst die al van kindsbeen droomt van een creatieve carrière vol onverwachte wendingen. In de lijn van Björk, Kate Bush en PJ Harvey. Ze zocht een dreamteam bij elkaar om dat doel te bereiken. De spil is toetseniste Isabella Summers, bijgenaamd ‘Isabella Machine’ omdat ze zo straf is met elektronische instrumenten. De groep is ogenblikkelijk de lieveling van de Britse critici en haalt bij ons overvloedig de radio met ‘Dog Days Are Over’ en ‘You Got The Love’, een knappe cover van een oud soulnummer. Het debuut ‘Lungs’ (2009) leidt in 2010 naar - wijlen - de Pyramid Marquee voor een memorabel concert. De tent is drie keer te klein en de vurige Welch rockt zo hard dat ze er een enorme scheur in haar lang zwart kleed aan over houdt. ‘Laten we hopen dat het opnieuw gebeurt’, zegt ze twee jaar later op de Main Stage. Zonder moeite wint ze de harten van 60.000 toeschouwers. Op naar de hoogste top. http://www.youtube.com/watch?v=iC-_lVzdiFE&feature=youtu.be Oscar And The Wolf Max Colombie is de man van het moment. Platina debuutalbum, drie MIA’s (album, alternative, doorbraak), shows in Frankrijk, Groot-Brittannië en Nederland, de Lotto Arena uitverkocht en een tweede Rock Werchter op rij. Bij terugblik lijkt het misschien de evidentie zelve. Maar er is een lange en merkwaardige weg afgelegd. Van zweverige folk ging Colombie via dromerige pop naar de moderne soul van ‘Princes’, ‘Strange Entity’ en ‘Undress’. Het zijn redelijk grote sprongen, maar hij nam ze met gemak. De jongeman heeft dan ook een gouden stem: instant herkenbaar en geschikt voor alle gelegenheden. ‘Soul voor de 21ste eeuw. Geen Otis Redding of Nina Simone, maar James Blake, How To Dress Well en Sohn’, aldus de analisten over het debuutalbum ‘Entity’ (2014). Voor Colombie is het in de eerste plaats een dagboek. ‘Eén lange serenade waarin ik mijn verlangens en mijn kijk op de dingen probeer te uiten aan een beminde’. http://www.youtube.com/watch?v=abXzR8J7aHY&feature=youtu.be Rise Against Amerika. Land van hoop en glorie. En van hardcore punk. Rise Against komt uit een familie waarvan groepen als Bad Religion, Descendents en Millencollin de grootvaders/de godfathers zijn. Het veganistische, alcoholvrije én rookloze viertal uit Chicago heet aanvankelijk Transistor Revolt. De groep tekent een contract bij Fat Wreck Records, het platenlabel van Fat Mike, de zanger van NOFX. Transistor Revolt verandert zijn naam in Rise Against. Na twee albums wordt de groep opgepikt door een grote platenfirma. ‘Siren Song of the Counter Culture’ (2004) wordt hun eerste Amerikaanse goud en is het afscheid van de underground. Rise Against verspreidt zijn melodieuze hardcore vandaag over alle delen van de wereld. http://www.youtube.com/watch?v=e8X3ACToii0&feature=youtu.be Caribou Dan Snaith heeft het afgelopen decennium alle bestaande genres verkend. De Canadees deed dat met de honger van een autodidact en de doortastendheid van een academicus. De man is trouwens doctor in de wiskunde. ‘Swim’ (2010) was een eerste belangrijke bevestiging van het nut van die inspanningen. Snaith omarmt dansmuziek en wint op slag een Juno Award (een Canadese Grammy) voor beste elektronische album. Het toonaangevende Pitchfork rekent het werk bij de 100 beste albums van de 21ste eeuw. ‘Our Love’ (2014) is de bevestiging. Het is een uitbundige en levenslustige plaat waarop de elektronische exploraties sterk moeten inbinden en popgevoeligheid de overhand neemt. De aanleiding is het leven: Snaith is vader geworden van een dochter en ontdekt authentiek geluk. Caribou is live een strakke vierkoppige band met meer dan tien jaar ervaring. http://www.youtube.com/watch?v=BI2Et19vDCM&feature=youtu.be Jungle Elastische dansmuziek met de vele smaken en kleuren van wereldstad Londen. Jungle is opgezet door J en T, twee jonge gasten die van plan waren om anoniem te blijven maar dat plan al snel hebben moeten opgeven. Josh Lloyd-Watson en Tom McFarland pompen P-funk op met dansbare Britse new wave uit het begin van de jaren ‘80 (23 Skidoo, A Certain Ratio, Joy Division). De motor is hun straffe, zevenkoppige liveband. De saus is hun zwak voor ‘Let’s Get It On’ van Marvin Gaye, een plaat die overloopt van de seksuele energie. ‘Beeld je in. Het is de warmste dag van het jaar. Je bent op het strand. Waar de kleuren veel feller zijn dan gewoonlijk. Waar het zonlicht warmer is. En de zee op een psychedelische jacuzzi lijkt. Het groepje dat daar speelt, heet Jungle’. Welkom op het witte zand van Werchter. http://www.youtube.com/watch?v=BcsfftwLUf0&feature=youtu.be Nieuw op vrijdag: Kwabs De nieuwe Seal. De nieuwe James Blake. De nieuwe Bill Withers. Soulcrooner Kwabs - kort voor Kwabena Sarkodee Adjepong - is het allemaal. De jonge Londenaar met Ghanese roots heeft een krachtige bariton die vooral in een elektronische omgeving optimaal gloeit. Hij wordt in een volledig andere context ontdekt. Zijn muzieklerares leidt hem binnen bij het National Youth Jazz Orchestra. Drie jaar lang is hij de leadzanger. Adjepong gaat nadien ook jazz studeren aan de Royal Academy of Music in Londen. Nationale bekendheid komt er via een deelname aan ‘Goldie’s Band’, een televisieprogramma waarin drum’n’bass-legende Goldie op zoek gaat naar jong talent. Kwabs heeft ondertussen ‘Love + War’ klaar, één van de meest geanticipeerde debuten van dit jaar. Hij maakte vorig jaar al grote indruk op Pukkelpop met een eenvoudige begeleiding van akoestische gitaar en toetsen. Werchter wordt een Groot Moment. http://www.youtube.com/watch?v=TW9uj83Vq-0&feature=youtu.be BADBADNOTGOOD Twee keer Bad + 1 keer Not Good = een verbluffende mix van hiphop en jazz. De drie leden van BADBADNOTGOOD leren mekaar kennen tijdens een jazzopleiding in de Canadese stad Toronto. Hun gedeelde liefde voor hiphop sluipt binnen in hun werk voor school. Een elektronische jazzversie van Odd Future valt in slechte aarde bij hun docenten maar wordt opgemerkt door Tyler, The Creator. BADBADNOTGOOD zet door en maakt een heel album met hiphopcovers. De aanbidding van Odd Future levert de bijnaam ‘The Odd Trio’ op. De reacties zijn lovend. In het jazzkamp heeft men het over een pretentieloze verademing, aan de hiphopzijde mogen ze in 2012 Frank Ocean begeleiden op het Amerikaanse festival Coachella. En onlangs maakten ze een album met Ghostface Killa (Wu-Tang Clan). BADBADNOTGOOD gaat veel breder ondertussen. Het heeft James Blake, Feist en My Bloody Valentine aangepakt en maakt ook eigen nummers. http://www.youtube.com/watch?v=caY0MEok19I&feature=youtu.be +++++ Pharrel Williams De man met de gouden stem, de gouden handen en de gouden wat-nog-niet-allemaal. Pharrell Williams raast al 10 jaar als een raspaard door de hitparades. Hij schaakt daarbij op verschillende borden tegelijkertijd. Want de zanger Pharrell is slechts een tip van de ijsberg. In het wonderlijke jaar 2013 scoort hij zwaar met het volledig zelf gemaakte ‘Happy’, met het door hem gezongen ‘Get Lucky’ van Daft Punk en met het door hem geschreven en geproduceerde ‘Blurred Lines’ van Robin Thicke. Hij had al 100 miljoen platen verkocht voor het grote publiek hem leerde kennen. Pharrell is de bedenker van ‘Hot In Herre’ van Nelly, ‘Drop It Like It’s Hot’ van Snoop Dogg en ‘Milkshake’ van Kelis. En van ‘Lap Dance’ en ‘She Wants To Move’ van N.E.R.D. , de groep waarmee hij in 2004 de Pyramid Marquee (vandaag KluB C) in vuur en vlam zette. Die hele bagage is mee op tour en staat garant voor topamusement. http://www.youtube.com/watch?v=nXXVMcyy_Ag&feature=youtu.be  Ben Howard Een grote carrière begint vaak in de ouderlijke platenkast. Ben Howard omhelst de helden van zijn moeder: Jackson Browne, Van Morrison, Simon & Garfunkel... Dat hij een fanatiek surfer is en zijn ouders vandaag op Ibiza wonen, zegt ook veel over de sfeer thuis. De melancholische folksongs van Howard vallen meteen in de smaak. Zijn debuut ‘Every Kingdom’ (2011) zorgt overal voor uitverkochte zalen. En voor twee Rock Werchters op rij. De tweede keer, in 2013, is Howard al headliner in The Barn. ‘Zonder nieuw materiaal deed zijn set na vorig jaar wat déjà vu aan,’ schreef De Morgen. ‘Alleen hadden diezelfde nummers zodanig aan impact gewonnen, dat het haast leek of er iemand anders op het podium stond.’ Dit jaar krijgen we nieuw materiaal van een volledig vernieuwde Ben Howard. Op ‘I Forget Where We Were’ (2014) gaat hij van akoestische naar elektrische gitaar. Een gedurfde overstap die vrienden verbaast en vijanden overtuigt. http://www.youtube.com/watch?v=OYR6A47DK-Q&feature=youtu.be Roisin Murphy ‘I’m back. Album coming.’ Dat bericht postte Róisín Murphy in januari op Facebook. Nadat de ‘queen of electropop’ een kleine acht jaar afwezig was geweest. Ze deed wat gaststemmen, werd twee keer mama en maakte vorig jaar een bijzondere plaat. Op ‘Mi Senti’ (2014) zingt ze vijf Italiaanse evergreens. In het Italiaans. Het is de liefde. Murphy is sinds een paar jaar samen met de Milanese producer Sebastiano Properzi, bekend van Luca C & Brigante. Haar laatste échte album dateert al uit 2007. Er stonden hits op (titelnummer ‘Overpowered’ en ‘Let Me Know’) en het was ook een artistiek succes. Murphy kwam helemaal van los van de erfenis van Moloko. Gedoe met de platenfirma fnuikte de plannen. Op haar nieuwe album 'Hairless Toys' bezoekt ze naar eigen zeggen plekken waar het merendeel van de popmuziek nooit komt. Vreemd, maar nu al goed. Murphy kan hier immers niets fout doen. Na drie concerten als frontvrouw van Moloko komt ze nu voor de derde keer onder eigen naam. http://www.youtube.com/watch?v=VlFjf1pWk2c&feature=youtu.be Alt-J Magische muziek uit het noorden van Groot-Brittannië. Alt-J is het geesteskind van een groepje studenten film en literatuur aan de universiteit van Leeds. Hun vrije tijd ging op aan repeteren, repeteren en nog meer repeteren. Twee jaar lang oefenden ze zich te pletter. Eerst als Daljit Dhaliwal - naar de gelijknamige BBC-presentatrice - en Films, daarna als alt-J. Tik die combinatie in op een toetsenbord van Apple en je krijgt Δ of de Griekse letter delta. Het teken wordt in de wiskunde gebruikt om veranderingen van natuurkundige grootheden aan te duiden. Dat is ongeveer wat alt-J doet met de popgeschiedenis. Het zet een gigantisch aantal historische stromingen om in prachtige sonische vondsten. Over hun eerste Werchter in 2013 schreef Humo: ‘Hoeveel tergende schoonheid kan een mens aan, en hoeveel suikerige ontroering? In The Barn veranderde alt-J uw leven.’ http://www.youtube.com/watch?v=-mhgfXgwdls&feature=youtu.be Of Monsters and Men Zonnige folkpop uit IJsland. Of Monsters and Men koppelt heroïsche sagen over beren en walvissen aan de lichtheid van accordeons en trompetten. Niet meezingen is onmogelijk. Denk aan: The xx met het popgevoel van Mumford & Sons en de koorts van Arcade Fire. Het zestal is in 2010 de winnaar van Músíktilraunir, de IJslandse Rock Rally. Hun eerste ep ‘Into The Woods’ (2010) is een bom in de Verenigde Staten - 1 miljoen stuks - dankzij het hyperaanstekelijke ‘Little Talks’. Het nummer slaat overal ter wereld aan en wordt de grootste IJslandse hit aller tijden. Hun eerste album ‘My Head Is An Animal’ (2011) steekt in de statistieken meteen Björk en Sigur Rós voorbij. Ondanks dat monstersucces blijven ze, net als hun beroemde landgenoten, ijzig kalm en buitengewoon zichzelf. Na een lange rustperiode hebben ze een nieuw album gemaakt onder toezicht van Rich Costey (Death Cab For Cutie, Franz Ferdinand, Muse). http://www.youtube.com/watch?v=mCHUw7ACS8o&feature=youtu.be Death Cab For Cutie Een parel van de Amerikaanse indierock. Bijna twintig jaar al. Spil Ben Gibbard is een man met een simpel plan: pure pop met intrigerende teksten maken. Na een kleine tien jaar hard werken is Death Cab For Cutie in 2005 klaar voor een grote stap in eigen land. Het zesde album ‘Plans’ verkoopt 100.000 stuks in zijn eerste levensweek en wordt genomineerd voor een Grammy Award. Ook Europa luistert mee. ‘Aangrijpend’, schrijft De Standaard. ‘De melancholie van Elbow en The Smiths’, vindt Knack. Een uitverkochte AB leidt tot een sterk concert op Rock Werchter 2006 en tot… complete radiostilte. De meesters van het trieste lied stomen thuis echter gewoon verder en halen zelfs de eerste plaats van de Billboard Hot 100. Het recente vertrek van gitarist en huisproducer Chris Walla herschikt de plannen en scherpt de internationale ambities weer aan. ‘Kintsugi’ (2015) is gemaakt met Rich Costey (Franz Ferdinand, Interpol, Muse). http://www.youtube.com/watch?v=46bIJJX_xzE&feature=youtu.be Balthazar Vermaarde Europese groep uit België. Balthazar heeft zich de afgelopen vijf jaar stevig verankerd in het internationale concertcircuit. London, Paris, Münich, het zijn steden waar het vijftal ondertussen grote zalen vult. De hoge verwachtingen worden ingelost. Het album ‘Applause’ (2010) was het eerste rockdebuut sinds ‘Worst Case Scenario’ (1994) van dEUS dat zo unaniem bejubeld is in eigen land. Opvolger ‘Rats’ (2012) werd gelijktijdig uitgezet in 13 Europese landen. Hun Londense boekingsagent delen ze met Biffy Clyro en Editors en de manager van dEUS zorgt voor de zakelijke omkadering. De rest doen ze zelf, met focus en branie. Balthazar is een magnifieke belgitude, à la Absynthe Minded of Soulwax. Dwars maar dansbaar, koel maar meeslepend. En heel straf op het podium. ‘Elke keer spelen we ons beste concert ooit’. Hun voorspelling voor dit jaar: ‘2015 is going to be a big one’. Het zal zo zijn. http://www.youtube.com/watch?v=__4dUHHS9TA&feature=youtu.be FKA Twigs Wie goed kijkt, kan Tahliah Barnett zien dansen in clips van Jessie J, Kylie Minogue en Ed Sheeran. Dansen was jarenlang haar job, zingen haar grote droom. De Britse spendeerde elk vrij moment in de opnamestudio. Een eerste realisatie - ‘EP1’ (2012) - levert een platencontract op, opvolger ‘EP2’ (2013) zet veel in beweging. Die maakt ze met een ander groot talent, de Venezolaanse producer en muzikant Arca (Björk, Kanye West). Barnett kiest haar bijnaam ‘twigs’ (twijgen) als artiestennaam. Die kreeg ze van haar vrienden omdat ze haar gewrichten zo luid kan laten kraken. Een andere artieste met dezelfde naam protesteert. Dus zet ze er FKA (Formerly Known As). FKA twigs - kleine t - doet iets bijzonders op haar debuut ‘LP1’ (2014). Ze maakt R&B weer spannend en levert muziek af met een fijne esthetiek en een hoge lustfactor. Denk aan Grimes of James Blake. Maar ook aan oude waarden als Sade en Kate Bush. De start van de toekomst. http://www.youtube.com/watch?v=3yDP9MKVhZc&feature=youtu.be Damian “Jr. Gong” Marley De benjamin van de familie Marley. Damian is het enige kind uit de relatie van Bob met Cindy Breakspeare, Miss World 1976. Hij is nog geen twee jaar oud als zijn vader overlijdt. Voluit luidt zijn artiestennaam Damian ‘Jr. Gong’ Marley. Het tussenvoegsel komt van Tuff Gong, de bijnaam van Bob. Het talent en de ambities van Damian zijn duidelijk van bij de start. Met zijn derde album ‘Welcome to jamrock’ (2005) installeert hij zich als de grootste ster van zijn generatie. Het is een artistieke mijlpaal en een recordbreker. Voor het eerst wint een reggaeartiest bijvoorbeeld twee Grammy Awards (Best Reggae Album + Best Urban/ Alternative Performance). Die bijval creëert openingen naar andere muzikale werelden. Hij werkt samen met de Amerikaanse rapper Nas en met Skrillex. In 2011 vervoegt hij Mick Jagger en Joss Stone als lid van de supergroep SuperHeavy. Junior is senior geworden. http://www.youtube.com/watch?v=HT2789urycI&feature=youtu.be Gavin James Warm aanbevolen door Ed Sheeran. Op 6 september 2014 stuurt die de volgende tweet naar zijn miljoenen volgers. ‘Record labels, if you ignore Gavin James, you are losing out’. Gavin is net als Sheeran a) Venetiaans blond, b) singer-songwriter en c) muzikaal hoogbegaafd. Denk aan Ray Lamontagne en Damien Rice. De jongeman komt uit Dublin. Zijn overgrootouders waren beroemde operazangers, zijn zus zingt in het Dublin Gospel Choir. Gavin gaat op zijn achtste op gitaarles en probeert zich na de middelbare school een bestaan bij elkaar te spelen in Temple Bar, de bekende uitgaansbuurt van de Ierse hoofdstad. Zijn eerste single ‘Say Hello’ wordt uitgeroepen tot Irish Song of the Year 2012 en staat een half jaar in de hitlijsten. Om een onbekende maar onbegrijpelijke reden geraakt hij echter het land niet uit. Tot Ed Sheeran zich met de zaak bemoeit en alle deuren open gaan. Als voorloper op zijn échte debuut presenteert James ‘Live at Whelans’ (2014). Met daarop ‘The Book of Love’, zijn eerste internationale hit. http://www.youtube.com/watch?v=eXZTr05RCDo&feature=youtu.be Lenny Kravitz Lenny Kravitz is rockadel. Een voorbeeld: hij scoorde van 1999 tot 2002 een vier-op-een-rij in de categorie Best Male Rock Vocal tijdens de Grammy Awards. De (gitaar)god van de liefde zit in zijn 51ste levensjaar en viert in 2015 de 30ste verjaardag van zijn eerste opname. In die vele jaren heeft de nazaat van James Brown en Jimi Hendrix maar zelden teleurgesteld. Eens je de funk hebt, verlies je hem nooit meer. In het geval van Kravitz is hij mettertijd alleen maar mooier gaan glanzen. Op ‘Strut’ (2014) kronkelt de man krols op de gitaarjams van Prince en de grooves van Sly Stone. Het eerste nummer van dat tiende album heet veelzeggend ‘Sex’. We zien hem graag terug in Werchter. Het is alweer geleden van 2008. http://www.youtube.com/watch?v=PQ8r6hrEmqI&feature=youtu.be  The Prodigy Een monsterverbond van beats en rock. Er zit na 25 jaar sleet noch roest op.The Prodigy is cruciaal geweest in de vertaling van dansmuziek naar een gitaarpubliek. Dat kan je ook zien in het gouden boek van Rock Werchter. The Prodigy en The Chemical Brothers - ook van de partij dit jaar - zijn in 1997 de eerste dansacts die het festival afsluiten op de Main Stage. Het was hard en het ging goed toen. Vooraan zetten Keith Flint en Maxim de boel in de fik met vuurballen als ‘Out of Space’, ‘Firestarter’, ‘Poison’ en ‘Smack My Bitch Up’. Achter hen stuurde meesterbrein Liam Howlett alles aan. Hij is ook de regisseur van ‘The Day Is My Enemy’ (2015), een combattieve plaat die stevig uithaalt naar de cultuur van de superstar dj’s met hun USB-sticks. Dit is punkrock anno 2015. http://www.youtube.com/watch?v=h1AaKBbNGkk&feature=youtu.be Noel Gallagher’s High Flying Birds Dames en heren, ik kom een icoon aankondigen, iemand die ik fantastisch vind en die een trouw supporter is van Manchester City.’ Zo kondigde Vincent Kompany in 2012 in Werchter een man aan die geen inleiding meer behoeft: Noel Gallagher. Zijn leven bij Oasis is genoegzaam gekend. Gallagher verlaat de groep in 2009 en maakt twee jaar later zijn soloplannen bekend. De samenwerking met de psychedelische rockgroep Amporhhous Androgynous komt niet van de grond. Noel Gallaghers’s High Flying Birds - naar het nummer ‘High Flyin’ Bird’ van Jefferson Airplane - wordt wel concreet. Het is een groep zonder gedoe met bassist Russell Pritchard (The Zutons) en drummer Jeremy Stacey (The Lemon Trees) als bekendste leden. Het titelloze debuut uit 2011 wordt door heel wat critici beschouwd als het beste van Gallagher sinds ‘(What’s The Story) Morning Glory’ (1995) van Oasis. De opvolger komt uit in maart en heet ‘Chasing Yesterday’. http://www.youtube.com/watch?v=19nHQ9Butms&feature=youtu.be Damien Rice Op de arm van het nieuwe wonderkind Ed Sheeran staat de naam van Damien Rice getatoeëerd. Het is een doordruk van de handtekening die hij als elfjarige jongen ging vragen aan de Ierse singer-songwriter. Dat was 2002, het jaar van ‘O’, het debuut van Rice. Hij had toen lange tijd als straatmuzikant door Europa gereisd om een oeuvre op te bouwen. ‘O’ moest klein blijven. De vrees was groot dat teveel aandacht en teveel promotie zijn liedjes zou beschadigen. Muziek is echter een oerkracht. Wat goed is, valt niet tegen te houden. De hit ‘9 Crimes’ (2006) laat Damien Rice helemaal stilvallen. Het is acht jaar wachten op zijn derde album ‘My Favourite Faded Fantasy’ (2014). Rice was naar eigen zeggen de liefde voor muziek kwijt. Topproducer Rick Rubin (Johnny Cash, Red Hot Chili Peppers, Slayer) leert hem opnieuw lopen. En kijk, nu vliegt hij dus weer. http://www.youtube.com/watch?v=FnzHOsiaJns&feature=youtu.be Sam Smith Sam is straf. Tijdens de opwarming van zijn carrière had hij al twee hoofdvogels afgeschoten. Smith is de soulvolle stem van ‘Latch’ (2012), het eerste succes van het danceduo Disclosure, én van ‘La La La’ van Naughty Boy, één van de best verkochte Britse singles van 2013. Hij blijft onbekend bekend tot hij de Critics' Choice wordt van de BRIT Awards 2014. Die onderscheiding gaat naar de meest belovende debutant van het jaar dat komen gaat. Smith volgt onder meer Adele en Florence + the Machine op. Het album ‘In The Lonely Hour’ (2014) wandelt over de rode loper de wereld in. Het relaas over een onvervulde liefde is bijvoorbeeld het op één na best verkochte Amerikaanse album van 2014. Smith won vorig jaar al een mooie prijs in Werchter. ‘Sympathiekste dude die we over het podium zagen glijden,’ vond Humo. Al was het wel schrikken voor Sam toen hij The Barn zag. ‘Ik ben helemaal in shock, ik verwachtte een klein tentje’. http://www.youtube.com/watch?v=pB-5XG-DbAA&feature=youtu.be The War On Drugs The War On Drugs maakt het onmogelijke waar op ‘Lost In The Dream’. Het derde album van de Amerikaanse groep klinkt alsof Fleetwood Mac, Pink Floyd, Chris Rea en Bruce Springsteen zijn samengesmolten. Volgens bijna alle bronnen is het dé essentiële rockplaat van 2014: ‘… ze heeft alles om uit groeien tot een moderne klassieker…’ (Humo) of ‘… c’est une eau dans laquelle on aurait envie de se baigner nu… ‘ (Le Soir) of ‘… it runs 80’s arena rock into something more intruiging…’ (The Guardian). Het is ook de plaat waarop motor Adam Granduciel - geboren Granofsky - de chaos in zijn hoofd en de weemoed in zijn hart enigszins in het gareel krijgt en er schoonheid van maakt. De opnames liepen over een periode van twee jaar, de meeste nummers werden talloze keren herwerkt en er kwam een hoop personeel aan te pas. Pas dan was het goed. En het is ook goed, heel goed. http://www.youtube.com/watch?v=1LmX5c7HoUw&feature=youtu.be Hozier Hoera voor Hozier (spreek uit als Howziejer)! De Ierse singer-songwriter wordt met zijn eerste single dé grote buzz van 2014. ‘Take Me To Church’ is een doorbraak die hem stante pede naar alle plekken brengt waar hij al jaren van droomt: de beste festivals, de belangrijkste televisieshows en de meeste hitparades. De videoclip is even fel besproken. Hozier, voluit Andrew Hozier-Byrne, haalt daarin zwaar uit naar homohaat en onverdraag-zaamheid. De meningen op de persbanken zijn unaniem: dit is een blijver. Over zijn debuut ‘Hozier’ (2014) schrijft men: ’hoezee voor Hozier’ (De Standaard), ‘on pense parfois à Jeff Buckley’ (Le Soir) of ‘je hoort iemand die zingt alsof zijn stem tot aan de hemel reikt’ (De Morgen). Die stem zorgt, door zijn liefde voor soul, vaak voor vergelijkingen met eilandgenoot Van Morrison. Zelf voelt hij zich in de eerste plaats een bluesman, een erfgenaam van zwarte parels als John Lee Hooker en Muddy Waters. http://www.youtube.com/watch?v=MYSVMgRr6pw&feature=youtu.be Royal Blood Een onbeschaamd luid duo uit het Britse Brighton. Ze vinden mekaar als Mike Kerr terugkeert van een trip door Australië. Ben Thatcher pikt hem op aan de luchthaven. Op weg naar huis zijn ze een groep, twee dagen later spelen ze al live. Royal Blood heeft de bloedlijnen van The Black Keys en The White Stripes. Opmerkelijk voor hun pokkeherrie is de ongewone combinatie van drums en bas. Door een slim gebruik van versterkers laat Mike Kerr het lijken alsof hij bas én gitaar tegelijk speelt. Hun eerste beroemde fan is Matt Helders, drummer van Arctic Monkeys. Hij draagt een t-shirt van de groep op Glastonbury 2013 en zorgt zo voor onbetaalbare reclame. Vorig jaar bulldozerde Royal Blood al door The Barn. En toen waren ze maar half bekend omdat hun titelloze debuut nog moest verschijnen. Dat belooft. Voor de statistieken: ‘Royal Blood’ (2014) is het snelst verkopende debuut in Groot-Brittannië van de afgelopen drie jaar. http://www.youtube.com/watch?v=jhgVu2lsi_k&feature=youtu.be Angus & Julia Stone Broer Angus en zus Julia Stone groeien op in een kuststadje in de buurt van Sydney. Net als hun ouders houden ze van folk en naar hun voorbeeld vormen ze een duo. De stemmen van de twee passen perfect bij elkaar. Hij klinkt rokerig en spokerig als hij zingt; zij gebroken en kwetsbaar. Sinds hun tweede album ‘Down The Way’ (2010), met daarop de straffe single ‘Big Jet Plane’, kunnen ze rekenen op een stevige aanhang in Europa. De titelloze opvolger verscheen een paar weken na hun concert in Werchter vorig jaar. Het album haalde de top 10 bij ons en in alle ons omringende landen. Ze hebben het gemaakt met topproducer Rick Rubin (Run-D.M.C., Red Hot Chili Peppers, Johnny Cash) die hen met complimenten overlaadde. ‘This album is extraordinary. Angus and Julia are truly unique musicians. They are authentic and pure people who do things from the heart. I've never worked with anyone like them before’. http://www.youtube.com/watch?v=JHhV9TPNmTI&feature=youtu.be Dotan De Nederlandse nieuwkomer van 2014. ‘Home’ - zing luid: ‘we’re coming home now, we’re coming home now’ - was dé feel good hit van vorige zomer. Drie weken op #1 in de Ultratop, het beste nummer van het jaar volgens de luisteraars van MNM en grijzer dan grijs gedraaid op Studio Brussel. Opmerkelijk: het succes was bij ons iets groter dan in Nederland, waar het nummer de vaandeldrager was van de rouw na de ramp met vlucht MH17. Dotan is de zoon van de bekende Nederlandse kunstenares Patty Harpenau. Zijn muzikale inspiratie haalt hij bij de groten in het vak: Paul McCartney, James Taylor en Neil Young. In 2011 roept 3FM hem uit tot Serious Talent. Het is de start van een schitterend parcours dat in december 2014 tussentijds wordt bekroond met een Amerikaans platencontract. Dotan is labelgenoot van Ben Howard, de Britse singer-songwriter met wie hij vaak wordt vergeleken. En die dit jaar ook naar Werchter komt. http://www.youtube.com/watch?v=w2ZB7WF_Hko&feature=youtu.be Nieuw zondag: Counting Crows Robbie Robertson, de voorman van The Band, vraagt Counting Crows in 1991 om in te vallen voor Van Morrison tijdens een feestje van de Rock & Roll Hall of Fame. De onbekende groep brengt er ‘Mr. Jones’ en staat binnen de kortste keren tussen de groten van de Amerikaanse rock. Van hun eerste plaat ‘August & Everything After’ (1993) worden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan meer dan vijf miljoen stuks verkocht. Een ander wonderbaarlijk moment is ‘Big Yellow Taxi’. De bewerking van een nummer van Joni Mitchell staat als ghost track op het album ‘Hard Candy’ (2002). De makers van de film ‘Two Weeks Notice’ ontdekken de parel en maken er een monsterhit van. Counting Crows zijn van bij de start een graag geziene verschijning in de Benelux. Adam Duritz en de zijnen komen al voor de vierde keer naar Rock Werchter. Een belangrijk deel van de aanleiding is ‘Somewhere Under Wonderland’ (2014), hun zevende studioplaat en eerste album in vele jaren. http://www.youtube.com/watch?v=-oqAU5VxFWs&feature=youtu.be Die Antwoord Die Antwoord komt van een andere planeet. Yo-Landi Vi$$er en Ninja zijn een ‘fre$, futuristik zef rap-rave krew’ uit Johannesburg. Zuid-Afrikaanse gangsterrappers met een eenvoudige filosofie: ‘Rij snel en draai je kakmuziek luid’. De posse komt in twee stappen tot de wereld. Er is een eerste rush in 2010. Die Antwoord wordt ingehaald als het beste nieuwe ding in jaren. Exotisch, onaards en in het bezit van fantastische video’s. Een grote platenfirma zwaait met een miljoenencontract. Die sjieke deal laten ze na hun eerste plaat al schieten. Het gaat ook te snel; de wereld moet duidelijk wennen. Het tweede album ‘Ten$ion’ (2012) is de echte start. In Werchter is het goed raak dat jaar. ‘Zelden zo’n feest gezien,’ schrijft Focus Knack. ‘Lekkerder dan een Belgische wafel,’ bloklettert De Morgen. En volgens Humo kent iedereen de meest krankzinnige groep van de editie 2012. Het antwoord is Die Antwoord. http://www.youtube.com/watch?v=uMK0prafzw0&feature=youtu.be ILoveMakonnen Een pupil van de Canadese rapheerser Drake. ILoveMakonnen is de artiestennaam van Makonnen Sheran, een twintiger uit Atlanta. Vorige zomer bracht hij een opgemerkte eerste EP uit. Miley Cyrus liet zich lovend uit over het nummer ‘Don’t Sell Molly no More’. Drake was zo wild van ‘Club Goin’ Up On a Tuesday’ dat hij meteen een remix maakte. De nieuwe versie wordt een commercieel succes en krijgt een nominatie voor de Grammy Awards in de categorie Best Rap/Sung Combination. Pitchfork, een gezaghebbende site voor muziekavonturiers, plaatst ‘Tuesday’ op #2 in de lijst van 100 beste nummers van 2014. ‘It works because it’s original. It’s simple. It’s weird’. Makonnen krijgt een contract van OVO Sound, het label van Drake. Hij werkt aan een eerste album waarop een halve voetbalploeg aan wereldsterren zal aantreden: Diplo, Drake natuurlijk, Rihanna, Skrillex en Snoop Dogg. http://www.youtube.com/watch?v=avFq9errZCk&feature=youtu.be +++++ Muse Een bepalend gezicht van het Rock Werchter van de 21ste eeuw. Muse heeft zes studio-albums gemaakt en het is die elke keer hier komen voorstellen. De eerste vijf tijdens het festival, ‘The 2nd Law’ als affichehoofd van Werchter Boutique 2013. Het ging van groot naar grootser en mega. De Britse groep brengt evenwel altijd spektakel met hersenen en ruggengraat. Brian May, de gitarist van Queen, bestempelt het trio als extreem getalenteerde muzikanten met gezonde dosissen humor én waanzin. Muse heeft wel meer van die merkwaardige combinaties. Voorman Matthew Bellamy laat zich zowel inspireren door klassieke componisten als door Led Zeppelin of Pink Floyd. Volgens de muziekbladen hoort hij bij de beste gitaristen aller tijden, volgens de damesbladen is hij een van de meest sexy mensen op de planeet. De groep werkt momenteel aan een zevende album met producer Robert Lange (AC/DC, Bryan Adams). En komt uiteraard naar goede gewoonte naar Werchter. http://www.youtube.com/watch?v=Ek0SgwWmF9w&feature=youtu.be  Kasabian
Kasabian sloot Glastonbury 2014 af op het hoofdpodium. Dat is zowat de hoogste eer die je als Britse groep te beurt kan vallen. Kasabian borduurt verder op fundamenten die Primal Scream en The Stone Roses hebben gelegd in het begin van de jaren 90. Rock met beats, feestmuziek voor de ‘lads’. Vanaf het tweede album ‘Empire’ (2006) kan geen Engelsman nog zonder Kasabian. Er worden meer dan 600.000 exemplaren van verkocht. Opvolgers ‘West Ryder Pauper Lunatic Asylum’ en ‘Velociraptor!’ worden genomineerd voor alle belangrijke onderscheidingen. Kasabian wint de Brit Award 2010 voor Best British Group. Het blad Q roept hen uit tot Best Act In The World Today. De nieuwe bijnaam: ‘the unstoppable Kasabian’. Het is nog maar een begin volgens de heren. Over hun jongste album ’48:13’ (2014) zeggen ze: ‘Alles wat voorafging, was training.’ Het wordt hun derde Werchter. http://www.youtube.com/watch?v=agVpq_XXRmU&feature=youtu.be The Script Mark Sheehan en Danny O’Donoghue dwepen als jongelingen met zwarte Amerikaanse muziek. Het talent van de twee Ieren is zo groot dat ze jaren later in hun Beloofde Land mogen werken met Montell Jordan en The Neptunes, de producers die de moderne R&B hebben gemodelleerd. Terug thuis in Dublin starten ze met The Script, specialist in soulgetinte pop. De groep gaat internationaal met haar tweede single ‘The Man Who Can’t Be Moved’ (2008). Heel opmerkelijk is het parcours van ‘Breakeven’, hun eerste Amerikaanse hit. Het is één van de grootste ‘slakken’ aller tijden. Het nummer doet er liefst tien maanden over om de eerste plaats van de hitparade te bereiken. Sinds het wereldwijde succes van ‘Hall Of Fame’ (2012), een duet met will.i.am (Black Eyed Peas), is The Script ook zeer groot in België. De Morgen vatte hun concert op de Main Stage in 2013 samen in één treffend woord: ‘Kippenvelkampioenen’. http://www.youtube.com/watch?v=ho9xM9n2USA&feature=youtu.be Ben Harper & The Innocent Criminals We vieren 20 jaar Ben Harper in Werchter. De Amerikaanse singer-songwriter opende in 1995 het reeds lang verdwenen Campingfestival. Dat vond plaats op de vooravond van de Grote Dag. Rock Werchter was toen nog een eendaagse. Harper werd een vaste waarde. Hij maakt schoonheid met folk, funk, gospel en funk en voegt daar sociale bewogenheid aan toe. De ware Harper staat op een podium. Hij is een asfaltjunkie. In zijn drukste jaren haalt hij 200 concerten. Harper werd jarenlang begeleid door zijn uitstekende Innocent Criminals. Aan die samenwerking kwam in 2008 een einde, na 15 jaar non-stop toeren. Na een lange onderbreking werken ze nu weer samen. ‘The Innocent Criminals zijn mijn familie,’ zegt Harper. ‘We hebben contact gehouden en we voelden dat de tijd er weer rijp voor is. We pikken de draad gewoon weer op waar hij was blijven liggen.’ http://www.youtube.com/watch?v=lc2n58vzhz8&feature=youtu.be Alabama Shakes Iedereen houdt van Brittany Howard. Ze ziet er niet glamoreus uit en ze doet daar ook geen moeite voor. Dat hoeft ook niet. Als de voormalige postbode uit Athens, Alabama begint te zingen, verandert alles. Howard is een overrompelende blueszangeres. Met Alabama Shakes brengt ze gloedvolle southern garagesoul. Het is muziek die zo oud is als de straat maar die eeuwig jong lijkt te blijven. De groep is in 2012 de revelatie van SXSW, het belangrijkste talentenfestival van de Verenigde Staten. Het debuutalbum ‘Boys & Girls’ (2012) wordt goud (500.000+) en Howard krijgt aanmoedigingen en gelukwensen van Adele, Bon Iver en Alex Turner (Arctic Monkeys). Alabama Shakes toont op Rock Werchter 2012 dat het een superbe live band is. De bende keert dit jaar terug om ‘Sound & Color’ voor te stellen, een plaat met meer detail, meer visie, meer power en meer lef. Shake it! http://www.youtube.com/watch?v=Le-3MIBxQTw&feature=youtu.be Christine and the Queens Het gebeurt bijna nooit dat een liedje op alle radiozenders wordt gedraaid. ‘Christine’ van Christine and The Queens is zo’n uitzondering. Het nummer sluit aan bij een lange Franse traditie van licht ontregelde synthesizerpop: Elli & Jacno, Les Rita Mitsouko, ‘C’est La Ouate’ van Caroline Loeb... Maar Christine gaat nog een paar stappen verder. Ze is de publieke verschijning van Héloïse Letissier, een theaterstudente die in 2010 in Londen kennis maakt met enkele musicerende travestieten. De ‘Queens’ drukken haar op het hart dat ze zichzelf moet uitvinden. De uitkomst is Christine and The Queens, een project waarin ze muziek, performance, video en dans samenbrengt. En waarin ze schittert als een liefdeskind van Michael Jackson, acteur Andy Kaufman en fenomeen Klaus Nomi. ‘Freakpop’ noemt Letissier het zelf. De muziek klinkt heel toegankelijk maar de verhalen en de vormgeving zijn ongewoon. Bizar en geweldig. http://www.youtube.com/watch?v=rs40yxHjTxQ&feature=youtu.be  The new album from Blur, titled The Magic Whip, started life in Hong Kong when the band had an unexpected break in touring in May 2013. It is released by Parlophone Records on 27rd April 2015 - 16 years since 13, the band’s last record as a four-piece. The recordings for the band’s eighth studio album began in Spring 2013 at Avon Studios in Kowloon. Damon Albarn, Graham Coxon, Alex James and Dave Rowntree spent 5 days jamming together and carried on with their live dates while the recordings were put aside and the group finished touring and returned to their respective lives. Dave resumed his day job as a lawyer and Alex returned home to his farm in Oxfordshire from where he writes a regular farming column in The Telegraph and hosts the annual food and music festival The Big Feastival with Jamie Oliver. Graham, who has released eight critically acclaimed solo albums to date, continued to work on his own material and, in 2014, Damon released his Mercury-nominated debut solo album ‘Everyday Robots’.  Then, in November last year, Graham revisited the tracks and, drafting in Blur’s early producer Stephen Street (Leisure, Modern Life is Rubbish, Parklife, The Great Escape, Blur), he worked with the band on the material. Damon then added lyrics and the 12 tracks on The Magic Whip is the result.
Blur were formed in 1989 by Damon Albarn, Graham Coxon, Alex James and Dave Rowntree and signed with Food/EMI the same year. Announcing their arrival with debut album Leisure in 1991, Blur continued to revolutionise the sound of English popular music with second release Modern Life Is Rubbish (1993). Five successive UK #1 albums followed - with Parklife (1994) and The Great Escape (1995) helping to propel the band to mass popularity in the UK and beyond. The eponymous Blur was released in 1997 and seventh album Think Tank (2003) was Blur’s first as a three-piece after the temporary departure of founding guitarist Graham Coxon. One of the most successful British bands of the last two decades, Blur have won a total of five BRIT Awards, and were twice nominated for the Mercury Music Award. In 2009 Blur reconvened as a four-piece to play a series of UK shows including two sold out dates at Hyde Park and a historic Sunday night appearance at Glastonbury. A film about Blur No Distance Left To Run was made that summer and released the following year. In 2012 the band received a BRIT Award for Outstanding Contribution to Music and wrote two news songs ahead of their massive sold out show in London's Hyde Park to mark the closing of the Olympic Games. The songs 'The Puritan' and 'Under The Westway' were debuted live on Twitter via a worldwide video stream from a London rooftop. And twenty one years after the release of their debut album, 2012 also saw Blur 21: The Box, the band's body of work compiled and gathered together into one box. The band embarked on a 30 plus date world tour in 2013 which saw them play to fans around the globe, with shows across Asia, Europe, South America, as well as a headline slot at the Coachella Festival in California. Blur will return to London’s Hyde Park for a headline set on 20th June 2015.  Recent werd het 35-jarige bestaan van de Amerikaanse band Toto gevierd met een reeks uitzinnige concerten wereldwijd. Ook in Brussel werd het toen een groot feest. Neem de klassiekers “Africa” en “Rosanna”, wie kent ze niet? En ook grote hits als “I’ll Be Over You”, “Stop Loving You”, “Pamela” en “Hold the Line” kwamen voorbij in Vorst Nationaal.
De oorspronkelijke bandleden vonden elkaar op de high school en tijdens studiosessies in Los Angeles. Alle bandleden waren al ervaren studio artiesten die hun weg goed kenden in de wereld van de muzieklabels waardoor ze hun reputatie al verdiend hadden vooraleer ze samen een rock band vormden in 1977. Dit was op zich vrij uniek omdat de meeste andere bands eerst gingen touren in de clubs vooraleer ze een platencontract aangingen. Toto was dan ook meteen een van de meest geboekte groepen vanaf hun beginjaren. Toto, bestaande uit Steve Lukather, David Paich, Steve Porcaro, Joseph Williams, Simon Philips en Nathan East, komen binnenkort het publiek bekoren op Rock Zottegem. Maar liefst zes Grammy Awards heeft Toto in de wacht gesleept met hun top hits en de opname in de Hall of Fame is dan ook niet meer dan geheel terecht. Toto’s eigen producties, maar ook samenwerking met grootheden uit de muziekindustrie zoals Michael Jackson, Stevie Wonder, Miles Davis, Aretha Franklin, Elton John, Pink, Paul McCartney, Santana en Lionel Richie, hebben duidelijk een stempel gedrukt op de muziekstijlen van vele hedendaagse artiesten. Toto was niet alleen emblematisch voor de muziek van de jaren 70 en 80 maar produceerde ook muziek voor de sciencefiction film ‘Dune’ van David Lynch uit 1984 en ze speelden de ‘Prophecy Theme’, gecomponeerd door Brian Eno. Binnenkort komt hun nieuw album uit. Of het nu om pop, rock of wegdroommuziek gaat, Toto weet de weg en op vrijdag 10 juli 2015 leidt die weg naar Rock Zottegem. Geniet van een “An Evening with Toto” – een avond met Toto. Tickets www.rock-zottegm.be  ‘Happy’, het intussen wereldbekende nummer van Pharrell Williams, zal ook in de vorm van een kinderboek verschijnen. De Amerikaanse zanger tekende een contract met uitgeverij Putnam Books om vier kinderboeken uit te brengen. De eerste zal geïnspireerd zijn op ‘Happy’, zo bericht Billboard vandaag.
Het eerste boek van de vier zal normaal gezien uitkomen op 22 september dit jaar, met een oplage van zo'n 250.000 boeken. Binnenin zullen er foto's in staan van kinderen over de hele wereld die laten zien wat het voor hen betekent om “happy” te zijn. Williams kreeg een goeie week week geleden nog twee Grammy Awards voor zijn wereldhit, met name die van beste videoclip en beste pop solo. (Bron: Belga)  Contrary to some reports, Bobbi Kristina Brown, the daughter of R&B legends Bobby Brown and the late Whitney Houston, will not be taken off life support this week, Bobby’s lawyer Christopher Brown told People.
The 21-year-old has been in a coma since she was discovered unconscious in her bathtub on January 31st in her home. She remains at Emory University Hospital in Atlanta. A family member said “there hasn't been a change in the past week,” but gossip site TMZ reported that Bobbi’s organs are shutting down, citing a reliable family sources. The site claims: “Bobby Brown is holding strong to his religious view and is saying he will do what it takes to keep his daughter alive, even if it's just on life support with no long-term hope. Some members of Bobby's family disagree with his decision but will respect it.” We continue to pray for the Brown and Houston family! (Bron: Singersroom.com)  Voor het eerst in acht jaar komt Roisin Murphy met een nieuw studioalbum. Op 8 mei brengt ze het album ‘Hairless Toys’ uit via [PIAS]. Het album gebruikt de vrijheid van jazz, country en gospel maar met een knipoog naar Grace Jones, Europese housemuziek en discolabel Casablanca Records.
De oorsprong van ‘Hairless Toys’ ligt in de EP 'Mi Senti' van vorig jaar. Een mini album met alleen covers, allemaal gezongen in het Italiaans. Het album was een samenwerking met Sebastiano Properzi en muzikaal partner Eddie Stevens. Het opnameproces was voor Roisin een creatieve ontlading, grenzeloos en vrij. Hier haalde ze zoveel inspiratie uit dat ze, mede dankzij Eddie Stevens, klaar was voor een studioalbum. Roisin en Eddie zijn de studio ingedoken en hebben in vijf weken tijd zo’n 30 nummers opgenomen, waarvan er acht zijn gekozen voor ‘Hairless Toys’. De eerste track 'Gone Fishing' werd gisteren geprimeurd door Pitchfork en geeft een eerste indruk van het album. Het nummer is geïnspireerd door de documentaire ‘Paris Is Burning’, een film over de underground gayscene in New York in de jaren ’80. Roising Murphy’s succesvolle carrière begon in Moloko, met hits als ‘Sing it Back’ en 'The Time Is Now’. In 2005 ging ze solo en in 2007 had ze een hit met het nummer ‘Overpowered’. Op 22 mei staat Roisin in een uitverkochte Paradiso.  Introspectors
Hoe bal je vijftig jaar muziek samen in tien songs die toch met een compleet eigen sound en smoel uitpakken? Door zoiets eerst en vooral niet bewust te plannen. Door je inspiraties zachtjes te knuffelen en ze niet slaafs dood te nijpen. En ze daarna doodleuk wandelen te sturen. Door met vertrouwde songsjablonen te experimenteren. Omdat het leuk is, niet omdat het moet of cool is. Door geen bal te geven om wat goeroes of hipsters denken. Door catchy refreinen te schrijven en die te ondermijnen met nog catchier strofes. Door unheimisch liefdesgefluister binnen de seconde af te blokken met een wall of sound waartegen het heerlijk oorverdovend gillen is. Door de song korter, niet langer te maken. En, o ja, door gul in oohs en aahs te grossieren. Welkom bij Light Stays Close van The Spectors, een muzikaal rijke en gevarieerde verzameling songs over verbeurde liefdes, vervreemding, jaloezie, gebroken harten en verlangen naar betere tijden. Melancholisch en somber, maar op een bizarre manier toch opbeurend, met een sprankeltje licht dat op het allerlaatste door de duisternis priemt.  Liefst 419 Belgische onlineradiostations op het platform 'Radionomy' zullen hoge Sabam-rekeningen moeten betalen. Vroeger hoefde dat niet, op voorwaarde dat de stations elk uur enkele minuten reclame uitzonden. Maar daar komt nu verandering in, schrijft Het Laatste Nieuws zaterdag.
Vrijdag kregen alle eigenaars van de radiostations een e-mail dat de overeenkomst tussen Sabam en Radionomy vanaf 1 januari 2015 werd stopgezet. Als gevolg hiervan zal Sabam de auteursrechten factureren aan de webradio's. Een klap voor vele hobbyisten in ons land die onlineradio maken. "Het gaat per jaar al snel om bedragen tussen de 1.591 tot 3.183 euro. Dit is mijn hobby. Ik verdien daar niks mee en heb er al veel geld ingestoken. Maar als het zo zit, kan ik beter gewoon de stekkers uittrekken", aldus een radiomaker uit Brugge. Bij Sabam was vrijdag volgens de krant niemand bereikbaar voor commentaar. (Bron: Belga) Folkrockpioniers Steeleye Span vieren hun 45ste verjaardag met een nieuwe liveshow. Maddy Prior - de stem van de band - leidt een bezetting met oude en nieuwe gezichten. Tijdens de verjaardagtournee brengt Steeleye Span nieuwe juweeltjes naast klassiekers die hen tot een van de meest succesvolle Britse folkrockbands ooit hebben gemaakt. Zo scoorde de band in 1974 een hit in de Britse hitlijst met een kerstliedje, getiteld Gaudette. Een jaar later hadden ze een nog grotere hit met het nummer All Around My Hat, dat in Engeland de top 5 haalde. In Amerika bereikte de band een cultstatus. MADDY PRIOR (ZANG); RICK KEMP (BAS); LIAM GENOCKEY (DRUMS); PETE ZORN (GITAAR); JULIAN LITTMAN (GITAAR); JESSIE MAY SMART (VIOOL)
www.steeleyespan.org.uk  09.12.2015
Paleis 12, Brussels Expo Tickets: € 85 | 67 | 57 (incl. servicekosten) Verkoop: vanaf vrijdag 27 februari om 10u via Ticketmaster.be Op 9 december 2015 kunnen we met z’n allen in Paleis 12 onze jeugd herbeleven bij het aanhoren van de vele Supertramp hits. “Bloody Well Right”, “Give a little bit”, “The logical song”, “Goodbye Stranger”, “Take the Long Way Home”, “Dreamer”, “From now on”, “Breakfast in America”, “It’s Raining Again”, “Rudy” en “Cannonball” zullen ons terugflitsen naar een tijd waar alles veel eenvoudiger was.  Paul Weller's nieuwe album Saturn's Pattern verschijnt op 8 mei. De eerste single van die plaat heet White Sky en daar kun je hieronder de clip van bekijken.
Afgelopen weekend dook er al een kort fragment van Wellers nieuwe album op, met de boodschap dat er vandaag meer nieuws naar buiten zou worden gebracht. Saturn's Pattern wordt het twaalfde studioalbum van de voormalig frontman van The Jam en de opvolger van Sonik Kiscks (2012). Weller zat tijdens de opnames van zijn nieuwe album onder meer in de studio met Josh McClorey van The Strypes en voormalig Jam-gitarist Steve Brookes. (Bron: OOR)  dEUS, Thurston Moore, John Hiatt, Anna Calvi: Cactusfestival weet indruk te maken met de eerste namen voor haar dertiende editie, die van 10 tot en met 12 juli plaatsvindt.
Voor zaterdag 11 juli wist het Brugse festival John Hiatt te strikken. Een van de bekendste nummers van de Amerikaanse singer-songwriter, die nummers voor artiesten als Bob Dylan, Iggy Pop en B.B. King schreef, is ongetwijfeld 'Have A Little Faith In Me'. Op zondag 12 juli maakt dEUS zijn opwachting in het Minnewaterpark. Ook Thurston Moore, zanger en gitarist van het legendarische Sonic Youth, en de Britse schone Anna Calvi tekenen present. Vorig jaar kon het festival Selah Sue en The Afghan Wigs tot haar headliners rekenen, met een optreden van Massive Attack als afsluiter van de driedaagse. De voorverkoop voor dit jaar start op vrijdag 20 februari. (Bron: DeMorgen) |